Ieder huisje heeft zijn kruisje is een bekend gezegde toch?

Het is lastig met Leon. Een maand of 3 geleden begon hij erg veel gedrag te laten zien op zijn nieuwe plekje (hij gaat sinds oktober vorig jaar weer naar een KDC met schoolvoorbereidende groep). Hij deed in het begin zo goed mee en kon echt superveel uit zichzelf halen. Maar van de één op de andere dag sloeg hij helemaal om. 

BAM. De zomervakantie is voorbij.. Jan gaat bijna weer aan het werk en overal op instagram komen de berichten voorbij.. " claire gaat naar groep 3, wat een feest!" Of " hebben jullie ook alweer zo'n geen zin in die schoolrun volgende week?" , " mijn schatje, daar ga je, op naar de basisschool". Auw.. na 20293817171 van deze berichten voel ik de tranen in mijn ogen branden, die van mij niet.. zal nooit gebeuren ook.. vanaf zijn 2de jaar staat onze wereld op zijn kop en worden we telkens verslagen achtergelaten wanneer blijkt dat het niet zomaar een achterstand is of zomaar wat gedrag.. 

Tja.. hoe nu verder? Die vraag spookt dagelijks door mijn hoofd. Het is uitzichtloos en zonder enige sprakeling van hoop. Want nee er is geen plek gevonden voor Leon en we worden alsmaar van het kastje naar de muur gestuurd. 

De titel zegt eigenlijk al wel heel veel denk ik he..

In de vorige blog lazen jullie al mee dat er geen school was voor Leon. Er was nog 1 school over natuurlijk waar ik over verteld. Er is een hoop gebeurt in deze korte tijd..

Na dat ik de diagnose kreeg dat Leon een verstandelijke beperking heeft + adhd + zware vorm van autisme kreeg ik ook nog een school advies. Leon zit namelijk nu op een observatiejaar om te kijken welk soort onderwijs er bij hem past. Er kwam uit ZMLK + structuur groep. ZMLK staat voor zeer moeilijk lerende kinderen. Dit is het laagste onderwijs was er mogelijk is. Ik ben allang blij dat hij naar school kan/mag! ( hij komt van een MKD vandaan ). 

Trrrrrriiiiiinnngggg!!