WIST JE DAT?
Het deze week de week tegen pesten was?
Zag je het niet? Ik stond alleen, omdat ze mij niet wouden. Ze schoven mij weer aan de kant. Pijn deed het met woorden, pijn deed het met gebaren, pijn deed het met geweld. Niemand die het zag, niemand die het mocht weten. Met tegenzin naar school, buikpijn, en tranen, niet samen willen werken maar gewoon alleen, niet mee doen met sport.. Het begon al op de basisschool, doodongelukkig was ik als kind. Ik was trots op het enige wat ik had; mijn lange haren, maar bang, zo gepest, dat ik besloot alles moest er af. Aan het einde van de rit, was ik het die de school zonder pardon verliet. Na een jaar weer "kind" te kunnen zijn was het even fijn. De middelbare school kwam ik veel dezelfde personen tegen, van slaan schoppen, uitschelden, buitensluiten, tot het kauwgom in mijn haren aan toe.. Nooit heb ik een stap daar nog neer gezet. Het waren mijn ouders die het voor mij opnamen, omdat niemand anders het deed.