Blog image

"Deze dag was ik voor het eerst zoooo bang"

Sarah op ECMO

Gisteren (25.04.2021) om 17:30 hadden we weer een meeting met de neonatoloog om de afgelopen uren te bespreken evenals bedreigingen en een plan voor de volgende. Opnieuw hoorden we dat Sara zelf probeert te ademen, wat veel energieverlies veroorzaakt, omdat ze vecht met het apparaat. Als gevolg hiervan kreeg ze meer kalmerende middelen. De dokter benadrukte dat de situatie nog steeds niet stabiel genoeg is om diep adem te halen. "Alles kan nog steeds beter of slechter gaan", zei ze. Opnieuw werd ons de procedure uitgelegd om haar aan te sluiten op ECMO ( Extra Corporale Membraan Oxygenatie). Voordat de behandeling met de ECMO kan beginnen, worden er canules ingebracht waar het bloed doorheen gaat stromen. Het bloed wordt via een van de canules uit het lichaam gehaald, waarna het door de kunstlong wordt gepompt. In de kunstlong wordt zuurstof toegevoegd aan het bloed en koolzuur eruit gehaald. Hierna komt het bloed via een andere canule het lichaam weer in. Ook moesten we toestemmingen tekenen voor reanimatie en eventuele bloedtransfusie. Dit alles gaat mijn hoofd te boven als ik bedenk dat mijn kleintje nog maar 2 dagen oud is en dat er zulke vreselijke dingen met haar gebeuren!!!

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image

De eerste ICSI intake

Nu gaat het pas echt beginnen

Begin februari ontvangen wij via de digitale omgeving van het ziekenhuis een melding dat er een afspraak gemaakt kan worden voor een intake. Ik besluit meteen te bellen, en krijg de assistent aan de lijn. Ik doe mijn verhaal en zij vraagt ter controle wie de behandelend arts is. 'Heb je voorkeur voor een dag?' vraagt ze mij. Meteen daarna noemt ze de eerst volgende mogelijkheid: 'Het is erg druk op het moment, 30 maart 2023 is een optie?.' Een kleine 2 maanden verder. Ik zet de afspraak meteen vast en geef het door aan mijn man en ook op mijn werk. We besluiten beiden de hele dag vrij te nemen. Er komt waarschijnlijk zoveel informatie op ons af, zo kunnen we het verder die dag lekker rustig aan doen.

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image

Wachten, wachten, wachten

En nog meer wachten

We zijn nu al zo’n driekwart jaar verder nadat we Maartje hebben leren kennen. Na een reis van meer dan drie jaar en een wens die nog ouder is zijn we eindelijk op een plek waar we ons zeker voelen in onze toekomst met een kind. Maartje is inmiddels zo goed als familie voor ons, papieren zijn getekend en gesprekken zijn gehouden. Nu wij bezig zijn met de relatie tussen ons drieën (en aanhang natuurlijk!) te verbeteren kunnen we een beetje ontspannen.

Artikel lezen
1 Reacties tonen
Blog image

Alsjeblieft, een astma puffer en een schema.

We slapen elke nacht met 1 oog open. Bang dat het niet goed gaat.

27 maart 2023. Terwijl ik dit schrijf lig je in m’n armen. Gisteravond ging het niet zo goed. Na bijna 3 weken verder hoorde we in de auto je ademhaling plots veranderen. Je neus zit ook weer vol en zo te zien en horen had je er last van. En nu lig je tegen me aan en snurkt een beetje, ik vind het fijn om bij me te hebben als je slaapt. Dan kan ik je goed in de gaten houden. Elke avond is het zelfde, we slapen met 1 oog open of is het met 1 oog dicht?

Artikel lezen
0 Reacties tonen
Blog image

Leven op de regenboog

Het leven op de regenboog

Het leven op de regenboog... Al een paar keer heb ik geprobeerd een vervolgblog te schrijven op al mijn andere blogs. Vanaf het begin heb ik al gezegd dat ik voornamelijk voor mij schrijf en niet voor alle mensen die liefdevol op volg hebben gedrukt. Maar aangezien ik merk dat alle mensen die er zo liefdevol voor hebben gekozen mij te volgen zich zorgen maken door mijn stilte, heb ik besloten een blog te schrijven voor jullie.

Artikel lezen
3 Reacties tonen