Vraag ik me soms toch af wat me ooit bezield heeft om te doen wat ik heb gedaan.

Dit artikel komt uit de mamamoon-app: https://www.mamamoonapp.com/

Gaat je kind al rond 19:00 naar bed? Dan ben je niet de enige! Nederlandse kinderen gaan namelijk relatief vroeg naar bed in vergelijking met kinderen in de rest van Europa. Waar de meeste kinderen hier rond 19:00 uur al lekker liggen te slapen, kruipen kinderen in Zuid-Europa pas uren later onder de wol. Toch is dit volgens een expert niet voor elk kind de beste oplossing. Lees snel verder!

De ene keer ruik je het al van mijlenver, de andere keer kijkt je baby ineens erg moeilijk en loopt hij rood aan. Dan weet jij al hoe laat het is… Het is misschien niet het leukste klusje als kersverse ouder, maar de luier verschonen moet toch echt gebeuren, en vaak ook! Met dit stappenplan heeft je baby zo weer schone, zachte billetjes.

Op dit moment heb ik zo lang gewacht: de terugplaatsing! De allereerste terugplaatsing! Dit is een korte ingreep van een klein kwartiertje, waarin een vijfdaags embryootje met een katheter in de baarmoeder wordt geplaatst. Ik zie dat mijn eigen arts er niet is en ik moet toch even wennen aan een andere arts. Ze vertelt dat alle 3 de bevruchte eicellen zijn uitgegroeid tot mooie vijfdaagse embryo’s (blastocysten)! Eén embryo wordt vandaag terug geplaatst en de andere twee worden ingevroren. De arts begint met een uitwendige echo. Tijdens een terugplaatsing moet de blaas altijd gevuld zijn, zodat ze alles goed kunnen zien, maar ik denk dat ik iets te veel heb gedronken, want dat echo-apparaat benadrukt hoe nodig ik nu eigenlijk naar het toilet moet. De arts vertelt waar in de baarmoeder ze het embryo terug wil plaatsen. De eendenbek wordt geplaatst en de arts probeert de katheter naar mijn baarmoeder te brengen. Dit gaat alleen niet goed. De arts blijft wat duwen, proberen en opnieuw proberen en stopt uiteindelijk. Ze geeft aan dat het niet goed lukt en probeert een andere katheter. Ook dat slangetje komt niet in mijn baarmoeder. Ze vraagt wat stresserig of ik operaties heb gehad en of er iets aan de hand is, maar zover ik weet is de baarmoeder goed toegankelijk. Ik voel haar paniek en de arts geeft aan dat ze dan toch mijn eigen arts op gaat roepen. Ze pakt de telefoon en zegt dat de arts nú moet komen. In het Duits klinkt dat altijd net even iets ernstiger! Ik raak nu zelf ook lichtelijk in paniek. Wat is er aan de hand? Is er nog meer mis met mij? Ik voel weer heel veel angst. Daar lig je dan, met je benen gespreid in de gynaecologische stoel, zonder een idee te hebben wat er nu gaat gebeuren. De medewerkster is nog wel zo lief om even een kleedje over mij heen te leggen. Niet veel later is mijn eigen arts er en kijkt mee. De vleesboom blijkt tegen de weg naar de baarmoeder aan te drukken, waardoor de katheter er lastig doorheen kan. Mijn eigen arts waagt nu ook een poging en wonder boven wonder zit de katheter direct goed. De beide artsen grappen hoeveel geluk mijn eigen arts heeft en de sfeer wordt weer iets relaxter. Nu de katheter in de baarmoeder zit, kan het embryootje uit het lab gehaald worden en door de katheter worden terug geplaatst. Ik moet nog één keer heel officieel mijn naam en geboortenaam zeggen, om te checken of ze wel echt het goede embryootje bij zich hebben en dan wordt het embryo teruggeplaatst. De twee artsen, laborant en verpleegkundige kijken hoopvol naar mijn met bouwlamp verlichte punani, als het embryo wordt teruggeplaatst. Ze geven nog net geen steun betuigend knikje, op het moment dat het gelukt is. Het voelt vreemd om deze manier in de spotlights te staan (letterlijk en figuurlijk). Ik besef me maar al te goed in wat een bizar traject ik momenteel zit. Ik besef me ook hoe dankbaar ik mag zijn dat de technologie en wetenschap tegenwoordig al zo ver is, dat dit allemaal mogelijk is. Op de echo is te zien dat het embryo een mooi plekje in mijn baarmoeder heeft gevonden. Hopelijk klaar om zich in te nestelen!

Woensdag 15-05-2024:

Het is 9 juni 2024 wanneer onze Naut niet fit wakker word. Hij kijkt wat waterig uit, voelt warm dus besluit ik hem te tempen. 37,9 iets verhoging dus in geef ik hem een zetpil in de hoop dat hij opknapt. Gedurende de dag word hij eigenlijk alleen maar zieker. Zijn verhoging word koorts (38.3), hij slaapt alleen maar bij mij of mijn man op de borst en als hij wakker is huilt hij. Ik besluit tegen 17.00 uur toch even contact op te nemen met de huisartsenpost om te overleggen. Een vriendelijke meneer staat mij te woord en geeft aan geen alarmerende signalen te horen dus we hoeven niet langs te komen. Rond half 6 mag hij weer een zetpil maar knapt hier zichtbaar niks van op. De koorts is nog verder opgelopen (39.2) en het lijkt alsof hij pijn heeft in/aan zijn nek. Zodra we hem van ons af tillen huilt hij hard en laat zijn hoofdje hangen. Daarom besluit ik tegen 18.30 uur nogmaals contact op te nemen met de huisartenpost gezien we de nacht in moeten. Deze keer een vrouwelijke assistent het verhaal uitgelegd en het verschil met anderhalf uur terug. Zij gaf aan dat als zij ons met dit verhaal anderhalf uur eerder aan de lijn had gehad zij Naut graag wilde laten beoordelen door een arts. Op het moment dat ik met haar aan de lijn zit lijkt het alsof Naut ineens toch een klein beetje in beweging komt dus besluiten we het de nacht aan te kijken. Wij hebben nog 2 andere kids (van 4 jaar en 2 jaar) dus dat was voor dat moment helemaal goed. Maar wanneer we weer zouden moeten bellen moesten we wel gelijk komen. Uiteraard hebben we een verschrikkelijke nacht gehad. Naut werd steeds wakker wanneer we hem in zijn eigen bed legden. Hij wilde echt alleen bij ons zijn dus aan slapen kwamen we zelf amper toe.