De eerste horror-terugplaatsing…

Op dit moment heb ik zo lang gewacht: de terugplaatsing! De allereerste terugplaatsing! Dit is een korte ingreep van een klein kwartiertje, waarin een vijfdaags embryootje met een katheter in de baarmoeder wordt geplaatst. Ik zie dat mijn eigen arts er niet is en ik moet toch even wennen aan een andere arts. Ze vertelt dat alle 3 de bevruchte eicellen zijn uitgegroeid tot mooie vijfdaagse embryo’s (blastocysten)! Eén embryo wordt vandaag terug geplaatst en de andere twee worden ingevroren. De arts begint met een uitwendige echo. Tijdens een terugplaatsing moet de blaas altijd gevuld zijn, zodat ze alles goed kunnen zien, maar ik denk dat ik iets te veel heb gedronken, want dat echo-apparaat benadrukt hoe nodig ik nu eigenlijk naar het toilet moet. De arts vertelt waar in de baarmoeder ze het embryo terug wil plaatsen. De eendenbek wordt geplaatst en de arts probeert de katheter naar mijn baarmoeder te brengen. Dit gaat alleen niet goed. De arts blijft wat duwen, proberen en opnieuw proberen en stopt uiteindelijk. Ze geeft aan dat het niet goed lukt en probeert een andere katheter. Ook dat slangetje komt niet in mijn baarmoeder. Ze vraagt wat stresserig of ik operaties heb gehad en of er iets aan de hand is, maar zover ik weet is de baarmoeder goed toegankelijk. Ik voel haar paniek en de arts geeft aan dat ze dan toch mijn eigen arts op gaat roepen. Ze pakt de telefoon en zegt dat de arts nú moet komen. In het Duits klinkt dat altijd net even iets ernstiger! Ik raak nu zelf ook lichtelijk in paniek. Wat is er aan de hand? Is er nog meer mis met mij? Ik voel weer heel veel angst. Daar lig je dan, met je benen gespreid in de gynaecologische stoel, zonder een idee te hebben wat er nu gaat gebeuren. De medewerkster is nog wel zo lief om even een kleedje over mij heen te leggen. Niet veel later is mijn eigen arts er en kijkt mee. De vleesboom blijkt tegen de weg naar de baarmoeder aan te drukken, waardoor de katheter er lastig doorheen kan. Mijn eigen arts waagt nu ook een poging en wonder boven wonder zit de katheter direct goed. De beide artsen grappen hoeveel geluk mijn eigen arts heeft en de sfeer wordt weer iets relaxter. Nu de katheter in de baarmoeder zit, kan het embryootje uit het lab gehaald worden en door de katheter worden terug geplaatst. Ik moet nog één keer heel officieel mijn naam en geboortenaam zeggen, om te checken of ze wel echt het goede embryootje bij zich hebben en dan wordt het embryo teruggeplaatst. De twee artsen, laborant en verpleegkundige kijken hoopvol naar mijn met bouwlamp verlichte punani, als het embryo wordt teruggeplaatst. Ze geven nog net geen steun betuigend knikje, op het moment dat het gelukt is. Het voelt vreemd om deze manier in de spotlights te staan (letterlijk en figuurlijk). Ik besef me maar al te goed in wat een bizar traject ik momenteel zit. Ik besef me ook hoe dankbaar ik mag zijn dat de technologie en wetenschap tegenwoordig al zo ver is, dat dit allemaal mogelijk is. Op de echo is te zien dat het embryo een mooi plekje in mijn baarmoeder heeft gevonden. Hopelijk klaar om zich in te nestelen!