Ik heb een burnout door het gedrag van mijn zoon..

De titel zegt eigenlijk al wel heel veel denk ik he..

Ik twijfelde of ik dit zou schrijven want wie zegt nou ik heb een burnout door mijn kind?! Heb ik ook niet, wel door zijn gedrag. Maar nee een burnout heb je door het werk wat je doet niet door je thuissituatie.. en toch denk ik dat er echt wel meer thuisblijfmoeders zijn met een burnout maar dat dit nogal een taboe is. 

Ik kom er eerlijk voor uit, ik ben werkelijk dol op mijn kinderen en ook zeker op Leon maar door zijn beperking is hij ook erg vaak onhandelbaar en zit ik met mijn handen in het haar. 

Zo begon ik vorig jaar steeds te kwakkelen met gezondheid en kreeg ik gekke hartkloppingen en zweetaanvallen over de hele dag maar zeker 's avonds in bed als ik weer eens lag te piekeren hoe nu verder met hem. We stuggelen al geruime tijd met hem en na de nieuwe diagnose ( adhd,autisme en verstandelijke beperking) is het er niet makkelijker op geworden. Zeker niet na school aangaf dat het erg bergafwaards met hem ging ondanks zijn medicatie. 

Leon kan enorm heftige druftbuien hebben waarbij het halve huis verbouwd, slaat, schopt, zijn zusje pijn doet, ons pijn doet maar ook zichzelf door te hoofdbonken en te slaan. Hij weet niet wat hij met zichzelf aanmoet en om het minste geringste word hij boos zoals ' nee' of ' kan niet' zijn al grote triggers om los te gaan. Niemand weet hoe er precies mee om te gaan want hulp hebben we genoeg maar allemaal zeggen ze : ' wat een complex jongentje'.

Tja.. dus ik als moeder moet het dan wel weten?! Nee ik weet het niet! En dan wil ik schreeuwen en janken en ook met mijn hoofd bonken dat ik hem wil helpen maar niet weet hoe! Het is ongelofelijke machteloosheid die elke dag voortduurt en dat vreet me op van binnen! Ik heb lange tijd gezegd, ja maar als het met Leon beter gaat dan met mij ook wel weer.. yeah right.. niet dus want ik werd steeds vermoeider, kwam meer kilo's aan, verwaarloosde mezelf compleet en was continu boos op de kids.. waarom? Ik kon niet meer ik was helemaal op.

Ik ging naar de huisarts eind vorig jaar en hij vertelde me dan ook dat ik een burnout had, ik kon het niet geloven want dat kan toch alleen als je werkt? Waarop hij zegt: ' jij werkt nog 10 x zo hard als een normaal mens want je moet 24/7 aanstaan voor je zoon , je onderschat het compleet'. Ik word doorgestuurd naar een praktijkondersteuner om mee te gaan praten en mijn hart te kunnen luchten wie weet helpt het wel.

Het word niks na 3 x bellen zei ze eigenlijk ik kan je niet helpen want het probleem ligt bij je zoon, probeer maar activiteiten te ondernemen zonder hem dat is het enige wat kan helpen.

Ja joh, thanks he! Als ik dat kon zat ik niet in deze burnout he.. mijn zoon kan nergens anders terrecht als bij mij. Maar ik heb het advies opgevolgt en doe nu 3 x in de week 's avonds als hij slaapt en papa is thuis een activiteit met mijn vriendin en dat is toch wel heel prettig!

Nee het helpt niet mijn burnout weg te nemen maar wel te verzachten. Ik vraag me dan nu ook af, zijn er meer thuis mama's met een burnout? 

Lieve groetjes, Corine huisjevolstructuur