En daar kwam je aan. Met je zoon van bijna 4, even langs want ja he, dat doet men tegenwoordig. Ik ben mijn voortuin aan t opruimen en mijn zoon speelt kalm met zijn loopauto. 

Mam, mag ik dit pistool hebben??? Maammm maar ik mocht toch een kadootje? Mammmmm ik wil dezeeee. 

heel lang heb ik getwijfeld of ik wel moet delen hoe het zit. Maar het vreet wel aan me. Mijn ouders weten hoe het zit en verder niemand eigenlijk. Eigenlijk weten hun ook amper hoe het zit. Wist ik zelf maar hoe het zat. De vader van mijn dochter. Ik besloot eruit te gooien wat ik weet, omdar ik zelf graag meer wil weten.. Of eigenlijk ook totaal niet. En ergens wel.

Je hebt t vast wel een paar keer voorbij zien komen. Dat vreselijke programma waarin jonge moeders zich van hun "beste" kant laten zien...

Ik heb er vrede mee dat ik alleen sta. Dit zegt niet dat ik er tevreden mee ben. Alleen staan is anders dan alleen zijn.

Het liefst lig ik op de bank. Wat dat betreft nog steeds een puber. Met moeite ruim ik mijn slaapkamer op, met een bokkepruik op me hoofd alsof me moeder zegt dat het moet. Met een diepe zucht was ik toch gelijk die afwas af en met tegenzin doe ik die was in de wasmachine.  Ik vergeet hem toch wel in de droger te doen.

Ja mop je bent lief. Nee mama is niet boos, mama heeft een beetje last van hormonen. Mama moet een beetje huilen. Ik ben gewoon heel blij met jou en daar moet ik van huilen. 

even nog lig ik op de bank. Vanacht heeft mijn zoon voor het eerst bij mijn zus geslapen. En hij vond het heerlijk. De halve avond heeft hij opgebleven en nadat hij in zijn broek geplast had is hij lekker in bad geweest. 

laatst was er een moeder die zich irriteerde aan de reden waarom ik mijn kind alleen opvoed. Dat zij zich irriteerde aan het feit dat ik geen contact meer heb met de vader, en er geen moeite meer voor doe. Want mijn kind had tenminste nog een vader, de vader van haar kind was overleden.