Contact met de buitenwereld

Ik heb er vrede mee dat ik alleen sta. Dit zegt niet dat ik er tevreden mee ben. Alleen staan is anders dan alleen zijn.

Ik voel me heel brutaal. Ik heb vandaag met de buurvrouw gepraat. Wel 5 minuten, en ik voel me nu net als een klein kind op t schoolplein dat voor het eerst andere kinderen ziet.  Raar eigenlijk wel. Je zou toch denken dat t makkelijker word. Nog slechter eigenlijk. Ik had vandaag een flinke verstopping in het riool of iets dergelijks en voor het eerst sinds de drie maanden dat ik hier nu woon. Had ik visite. Naja visite. Twee mensen die het even kwamen repareren.  Maar zo blij als ik was dat ik iemand langs had ook al was t om het riool, helaas ( en gelukkig) gingen ze ook snel weer weg.

Vandaag had ik enorme behoefte om even flink te zeuren tegen iemand, en dat kon dus niet. Als een mafkees stond ik dus in de spiegel tegen mezelf te praten, terwijl me zoon me aankeek of ik gek geworden was. Je praat immers tegen knuffels, niet tegen spiegels, dat is raar. 

Zelfs in de supermarkt nog geweldig leuk bijna contact gehad met een jonge vader. Totdat mijn zoontje in zijn broek plaste , meneer er vandoor ging en ik dus gehaast mijn pak melk en 30 liter schoonmaakmiddel tegen de rioolgeur afrekende, en vervolgens achter t kind aanstormde.  Jammer, volgende keer knoop ik een gesprek aan.

Soms denk ik waar ben ik toch mee bezig? Zo graag contact willen zoeken met andere mensen, en dan niet eens op ze af durven stappen. Reageer eens op een reactie die iemand je geeft. Hou op met verlegen zijn en doen alsof je niks kan of waard ben. Je heb verdomme een kind op de wereld gezet. En binnenkort je tweedde. Je kan toch wel iemand aanspreken?  Mensen bijten niet! 

Ik ben hartstikke jong. Ik weet t beter, em me hoogtepunt van de dag is dat ik loodgieters langs had en een buurvrouw ontmoet. T ergste is. T is t eerste contact behalve met me moeder deze week. Ongelooflijk. Ik zou mezelf bijna aan gaan melden voor vrijwilligers werk  bij eenzame bejaarden thuis.  Ik kan er best boos om worden. 

Gelukkig gaat mijn zwangerschap nog goed. Buik groeit, baby groeit, weer een zorg minder.  Een flauw voordeel aan weinig mensen kennen, het scheelt enorm in de kosten. Hoef maar 30 geboortekaartjes te bestellen.  En ja, dan heb ik al me collega's apart een kaart gestuurd. En zelfs mijn oom die ik na 7 jaar weer een keer zag een paar maanden geleden. 

Gelukkig heb t rioolmannetje t toilet niet goed terug aangesloten of stuk gemaakt, ik heb er geen verstand van maar t is niet zoals t hoort. Morgen bezoek van t toilet reperateur mannetje,  de koffie staat vast klaar.  Hopelijk komt ie niet te laat want dan kan ik nog even naar de supermarkt. Even sociaal doen bij de appels ofzo. 

Morgen probeer ik het nog een keer. Morgen praat ik met een vreemde, al is t alleen maar om te bewijzen dat ik t kan... Wanr ik denk niet dat ik iedere week een reperateur nodig heb, die toevallig koffie wil.