7 jaar geleden
Opvoeding voor volwassenen...
Irritatie momentje over mede ouders en hun kinderen.. Mijn frustratie over een kind dat blijft schelden..
En daar kwam je aan. Met je zoon van bijna 4, even langs want ja he, dat doet men tegenwoordig. Ik ben mijn voortuin aan t opruimen en mijn zoon speelt kalm met zijn loopauto.
Ik heb niet snel wat tegen andere kinderen. En oordeel niet graag snel over iemands opvoedig maar zodra dit jongentje in de buurt van mijn zoon komt, moet ik mijn zoon constant corrigeren op het bijdehante gedrag
Een jongetje van nog geen 4 rent mijn huis in. Naar de pot vol paaseieren en graait zijn handen vol, moeders zelf grijpt niet in. Die vind t dus normaal ofzo. Ik ren er achter aan. Ja maar ik wil chocola!!! Schreeuwt hij. Ik zeg dat ik daar niks mee te maken heb, dat hij het eerst netjes kan vragen en bij deze al niet meer zal krijgen, en het terug mag geven.
Hij durft er nog een rotwijf achteraan te zeggen dus ik kijk maar weer zijn moeder aan. Mevrouw ik weet het beter. Goh wat is het moeilijk om tegen je in te gaan. Ik heb besloten het voortaan zelf beter te weten en gewoon mijn mond te houden. Geen zin in nutteloze discussies meer omdat ik toch nooit gelijk heb volgens jou.
Vervolgens wil mijn zoon even naar de speeltuin op de hoek van de straat. Prima ik loop wel mee, en ga rustig op een bankje daaro zitten. Het andere jongentje rent ook mee, zijn moeder verdwijnt spontaan in het huis van de buurvrouw. Het jongentje rent achter andere kinderen aan iemands achtertuin in. Ik kijk om me heen waar zijn moeder blijft maar die heeft het dus te druk met binnenzitten ofzo. Mijn zoon zit kalm met een ouder kind te spelen, dus ik ren maar hoogzwanger achter mevrouw der zoon aan. Nadat ik hem eindelijk uit die tuin heb weten te werken, meerdere scheldwoorden naar mijn hoofd gekregen te hebben van een dus nog geen 4 jarig jongentje, nog steeds een moeder.
Ik begin me geirriteerd te voelen. Mijn zoontje hoort alles wat hij zegt en begint hem na te doen. Ik kijk hem streng aan en zeg dat hij die woorden niet mag gebruiken omdat hij weet dat het slechte woorden zijn. Hij stopt gelukkig snel.
Het andere jongentje kijkt me aan of ik gek ben!!, rotwijf, stom wijf, trut oh my goddd, is toch normaal.... Anderhalf uur verder, komt zijn moeder naar buiten, vertelt nog een heel verhaal over het cb, dat ze zeiden dat haar zoon te dik was. Ja ik zorg gewoon te goed voor hem, hij eet te goed, en als we ergens zijn krijgt hij altijd wat lekkers... ( goh en ik het raar vinden dat je me zo vaag aankeek dat je zoon de vorige keer om half 12 sochtends geen zak chips mocht, dat je op visite was bij mij)
En volgens jou zijn alle kinderen uit de buurt veel te geweldadig en gemeen? Ik merk er niks van. Ze helpen mijn zoon zelfs met schommelen. Als je nou je eigen zoon eens wat manieren leer, in plaats van die scheldwoorden, doen ze vast ook leuk tegen hem.
En mevrouw iedereen vind mijn kind zo leuk en lief, ik niet. Ik vind hem ongemanierd en wil liever niet dat hij te dicht bij mijn zoon komt. Alleen mijn zoon mag hem wel.
Zo fijn om het eens beter te weten. Als je weer zonder wat te melden het huis van buurvrouw invlucht terwijl je kind in de speeltuin is, en ik ook met die van mij zal ik nog steeds opletten hoor, een kind is een kind. Hoe brutaal dan ook.
Soms zijn het echt de ouders die opvoeding nodig heb. Maar je weet het vast wel beter. Ook al lijkt dit me nieteens beter weten wat ik nu doe.
En waag het om nog 1 keer verbaast te kijken als ik toezicht hou op mijn kind, en niet ingrijp als hij gepest word. Kinderen pesten elkaar wel eens ja, ik grijp pas in als mijn zoon het vraagt of het te ver gaat. Ik schreeuw niet van te voren naar een 6 jarig jongentje dat het een rotjong is en als je ook maar zie dat hij 1 ding fout doet hij klappe krijgen zal...
Dat is namenlijk niet normaal. En je zoon denkt wel dat dat gedrag van jou normaal is. Want hij gedraagt zich precies het zelfde.
Ik klaag niet graag over iemands opvoeding, of iemands kind. Laatstaan zijn moeder.
Maar alsjeblieft zeg, leer je kind tenminste een beetje normen en waarden. Ik vind t belachelijk dat kinderen zo opgroeien, of ligt t aan mij?
Mvg een moeder die het voor deze ene keer beter weet.( ook al zal ik het waarschijnlijk niet hardop zeggen)
Gedraag jezelf eens, misschien leert je kind er ook wat van. Normen en waarden? Normaal taalgebruik, dingen vragen? Of is dat tegenwoordig raar en teveel gevraagd?
Anoniem
Ik moest een beetje puzzelen wie je telkens bedoelde, omdat je de ene keer de moeder aanspreekt in de jij-vorm, en de andere keer opeens overschakelt in de zij-vorm. Anyway, ik kan me wel heel goed voorstellen dat het mega-irritant is, zo'n mens in je buurt. Voortaan met een grote boog omheen lopen, voor je eigen (geestelijke) gezondheid ;-)
Mamatascha
Haha ja, het was nu sneller om zelf achter dat jongentje aan te gaan, tegen de tijd dat ik zijn moeder had kunnen halen was hij vast al veel verder geweest, en vlakbij een spoor en inderdaad veel autos vind ik dat niet zo prettig. Het blijft een klein kind natuurlijk, en kan het niet over mijn hart verkrijgen dat daar wat mee zou gebeuren. Ook al mag k t joch niet. Zal volgende keer wel zijn moeder aanspreken denk ik..
Loes van der Leer
Wat een rot situatie zeg!! Ik had alleen wel hier even wat dingen anders aangepakt.. Namelijk, i.p.v hoogzwanger achter zo'n kind te rennen, had ik dat dus echt NIET te gedaan (tenzij er een drukke weg zit tussen de speeltuin en jullie straat). Je had beter bij die buurvrouw aan kunnen bellen en die moeder op haar verandwoordelijkheid kunnen wijzen! Nu irriteer jij je en draai je er ook nog voor op! Ookal mag je zoontje dit kind, ik zou er lekker mee breken want hij én zijn moeder zijn duidelijk geen goed voorbeeld voor hem.. Niet leuk, succes!