Dat er iets niet helemaal goed zit bij onze lieve vriend is al lang duidelijk, maar een diagnose krijgen is blijkbaar ontzettend lastig!

Lieve lezers,

Een derdere blog over ons avontuur met lieve Zoë, ons dappere stoere meisje!

In mijn laatste blog schreef ik over Zoë haar operatie aan haar amandelen en haar nabloeding die ze heeft gehad op 12 en 21 oktober. Ik had jullie beloofd om mijn verhaal verder te schrijven in een deel twee.

Onze lieve dochter had al maanden wat problemen met haar adem, heel erg zielig want het zat haar zo ontzettend in de weg. Daarnaast had ze regelmatig een keelonsteking en was ze eigenlijk bijna altijd verkouden. We werden doorgestuurd naar de KNO arts om even te laten kijken of zij ons misschien konden helpen en dat konden ze.

Vandaag was weer een hele heftige dag, een dag dat wij nooit meer vergeten. En nee geen positieve dag maar een hele stomme dag!Zoals jullie misschien weten gaat het met Xam op en af en ligt hij regelmatig in het ziekenhuis.Vandaag dus weer, ik neem jullie even mee in ons verhaal.

Hoi Lieve Lezers,Dit artikel schrijf ik omdat ik helemaal klaar ben met mijn lichaam, ik ben heel de dag door ontzettend moe en mijn lijf zit in de weg bij alles wat ik doe. Mijn schoenen strikken lukt prima maar ik voel die vetrollen maar rollen. Daarnaast ben ik ongelukkig als ik in de spiegel kijk.

Deze titel zegt eigenlijk al precies waar ik het met jullie over wil gaan hebben. Over het ouderschap, in mijn geval moederschap. Want wanneer doe je het als ouder eigenlijk goed?

De meeste mensen kennen mij als een sterke positieve vrouw vol levenslust. Ik lach en praat makkelijk. Een open boek noemen deze zelfde mensen mij ook weleens. Maar toch merken deze mensen niet dat ook met mij het weleens niet lekker gaat. Ik neem jullie mee in een hele persoonlijke blog. Een waarvan ik twijfelde om openbaar te zetten maar het toch doe om een soort taboe te doorbreken.