3 jaar geleden
Hoe een ''simpele'' operatie een nachtmerrie werd. (4)
Een moedergevoel klopt altijd!
Lieve lezers,
Een hoop mensen die mijn blogs op mamaplaats lezen volgen mij ook op instagram maar voor de niet volgers of volgers die geen instagram hebben typ ik hier nog een blog over Zoë.
Zoals ik de vorige blog afsloot met ik heb er weinig vertrouwen in, bij elke kleine verandering bel ik het ziekenhuis zo lagen we vorige week maandag weer terug in het ziekenhuis. Zoë spuugde vanaf de week ervoor bloed op, ook in het ziekenhuis maar dat was nog met kleine beetjes. De buikpijn nam niet af maar ze kreeg wel soms wat betere momenten in de dag. Ze kon soms een half uurtje spelen zonder teveel pijn maar storten daarna twee keer zo hard in. Het bloedspugen werd met de dag erger, alleen snachts dat was zo vreemd vonden mijn man en ik. Elke dag belde wij naar het ziekenhuis dat we het niet vertrouwden maar elke dag werden we weer afgewimpeld met de woorden dat het wel mee zou vallen of dat Zoë haar bloedvaatjes in de keel sprongen van de stress die ze had door haar trauma. Zelf geloofde ik daar weinig van maar we probeerde telkens maar weer door te gaan. De druppel viel op zondag 29 november toen Zoë weer zieker werd. Mijn man belde opnieuw naar het ziekenhuis en er werd ons beloofd dat wij de volgende dag terug gebeld zouden worden door een kinderarts. Nou mooi niet, om 15.00 belde ik zelf maar even de volgende dag want ik was nog steeds niet gebeld!Ik probeer altijd netjes en vriendelijk te zijn naar iedereen maar na zeven weken een ziek kind in huis te hebben vond ik het wel mooi geweest. Ik werd een beetje boos op de arts aan de telefoon en uiteindelijk mochten wij ons melden op de spoedeisendehulp en werd onze dochter opnieuw opgenomen.
Die avond kwamen er allerlei verschillende artsen langs, thuis had ik van alle poep en overgeefsel foto's gemaakt zodat ik bewijs had dat het echt niet goed zat. Toen de artsen dit zagen schrokken ze toch wel en gaven ze toe dat ze een inschattingsfout hadden gemaakt. Prima, heel vervelend maar nu moeten we door zei ik.De artsen wilde in het ziekenhuis observeren wat er gebeurden, als ze moest spugen moest ik het proberen op te vangen zodat ze het op kweek konden zetten. Helaas was Zoë mij telkens te snel af en lag het spuug niet in het bakje maar op haar dekbed. Haar dekbed werd opgestuurd naar het lab in de hoop dat zei hier iets mee konden en of ze konden ondekken dat het echt bloed was.
De zelfde dag kwamen er artsen vertellen dat het inderdaad bloed was en dat onze dame een gastroscopie zou krijgen. Het was inmiddels het einde van de dag en dit zou vandaag dan niet meer lukken, wel mochten we door naar het voorbereidingsplein. Daar werd gekeken naar haar gewicht en of ze via een infuus in slaap werd gebracht of via een kapje. Zoë is inmiddels doodsbang van naalden geworden en hoopte op een kapje maar doordat zij regelmatig spuugde vond de anesthesist dit geen goed idee en werd het een infuus.De volgende dag kreeg Zoë een scopie, ze was vanaf de avond ervoor nuchter en werd om half 2 geholpen. Gelukkig kwam voordat de scopie plaatsvond de MDL kinderarts langs die Zoë gerust kwam stellen dat zij toch met een kapje mocht gaan slapen, dat nam voor Zoë een hoop stress weg!Zoë ging rustig mee naar de OK en werd heel rustig onder narcose gebracht. Complimenten aan de MDL arts en anesthesist dat zij dit op zo'n lieve en rustige manier deden.
Uit de scopie bleek dat het idd geen onzin was en dat Zoë idd heel veel pijn kon hebben omdat haar slokdarm onstoken is en haar maagvlies ook. Zoë is een dappere dame die de laatste week heel stoer is geweest. Waarschijnlijk is alles onstoken door de pijnstillers die zei gehad heeft door de amandelen zonder maagbeschermer maar helemaal zeker weten doen we het niet.Wel zijn er biopten genomen die nu op onderzoek staan, hier zijn de uitslagen nog niet van binnen.Inmiddels is Zoë weer thuis met medicatie en gaat het redelijk met haar, ze krijgt steeds betere momenten maar we merken wel dat ze nog erg snel moe is en haar buikpijn dan ook snel terug komt. Hopelijk gaan de medicijnen zjin werk doen en krijgen we binnenkort onze lieve Zoë weer helemaal terug zoals ze altijd was.Een hele lieve vrolijke en drukke dame die vol plezier haar dag beleeft.Lieve mama's, volg alsjeblieft altijd je moedergevoel want ik heb inmiddels geleerd dat deze altijd juist is.Laat je niet zomaar wegjagen door artsen als zij niet weten wat er met je kind is.Liefs,Jony
