Nadat ik 15 kg ben afgevallen, heb ik contact gezocht met de gynaecoloog. Ze gaf aan dat ik al op de goede weg was wat betreft mijn gewicht en stelde voor om te gaan starten. Ik kreeg twee optie voorgeschoteld: Optie 1: gaan starten met hormoonspuiten en zien wat het zal doen. Gezien mijn eerdere ervaringen met hormoonspuiten, reageerde ik heel slecht op een hoge dosis. Daarom kwam ze met optie 2: LEO behandeling. Dit is een kijkoperatie waarbij stukjes eierstokweefsel worden vernietigd met een gloeiende naald. Dit om de androgeenproductie (productie van het mannelijk hormoon) te verminderen wat bij mij de PCOS veroorzaakt. 

Emma is inmiddels 19 maanden en een bijdehandte tante! Een pittig dametje met een eigen willetje, maar een ontzettend lief kind. Het gaat zo snel, die ontwikkeling! Te snel naar mijn zin!

Het kon me niet snel genoeg gaan om eindelijk mijn kleine wonder vast te houden! Begin februari is ze geboren, een gezonde wolk van een meid!

Gisteravond hadden we een feestje; een besloten feest in de kroeg van haar zus. Het was supergezellig en voor ons doen vrij laat (door de gebroken nachten de afgelopen maanden kun je wel zeggen dat we een soort van 'gesloopt' zijn!). We waren om 03:00u thuis, en ik ben al sinds 08:30u wakker. Tussendoor ben ik ook 100x wakker geweest, want ja, ik mis toch de bekende geluidjes van onze kleine meid!

Al van jongs af aan wil ik mama worden. Helaas viel mijn droom om op de natuurlijke manier zwanger te worden, in duizenden stukjes ineen. Volgens de gynaecoloog zou ik PCOS hebben. Hierover heb ik al in een eerdere blog geschreven.

Ik heb zelfs een bevalplan opgesteld. Dit wel op verzoek van de verloskundige en mijn zwangerschapsyogadocente raadde het ook aan. Prima, ik maak er wel een, maar ik moest wel in mijn achterhoofd houden dat het ook anders zou kunnen gaan..

Mijn man en ik zijn nu meer dan 6 jaar samen. Toen ik hem leerde kennen, had hij deze kat al. Vanaf het eerste moment dat ik die kat ontmoette, sprong hij bij me op schoot. Mijn man vertelde me dat hij dat nooit bij anderen doet, alleen maar bij hem. Dus hij maakte een grapje dat ik in ieder geval goedgekeurd was door de kat! Hoewel de kat regelmatig bij mij op schoot kwam liggen, lag hij toch veel vaker bij mijn man op schoot. Op zich niets mis mee.  

Ik ben inmiddels mijn 31e week ingegaan. Gister ben ik weer voor controle geweest bij de verloskundige. Mijn bloeddruk is perfect, mijn baarmoeder voelt goed en het hartje hebben we weer gehoord. Het blijft een mooi en bijzonder geluid! Na afloop zegt de verloskundige dat we de GTT moeten herhalen. Sinds 1 november jl. zijn de regels hieromtrent veranderd, dus ik ben weer de sjaak! Ik heb gelijk instructies gekregen en een setje om dit thuis te doen, met als kanttekening: als de waarde 7,5 of hoger is, dan moet je even bellen voor andere instructies. Omdat ik vandaag toch thuiswerkte, heb ik het vanochtend op mijn gemak gedaan.

Best spannend zo'n avond. In grote lijnen heeft de docente in de voorgaande weken wel verteld wat ze gaat mededelen aan de partners. Maar hoe het uiteindelijk zal verlopen, niemand weet het!
Normaal zit ik in een groep van 7 vrouwen, maar omdat de partners nu meekomen, zijn we gesplitst in 2 groepen. De ene groep was gister, wij zijn vandaag aan de beurt.
We zitten de hele week al grapjes te maken, dat mijn man mee moet gaan puffen, dat we de weeëndans samen gaan doen en weet ik wat nog meer. Ik zeg dan: 'Wacht maar tot het zover is, dan scheld ik je verrot en geef ik je overal de schuld van en moet je van me afblijven".
Ik denk dat er toch een soort van zenuwen bij zit., Niet zozeer voor vanavond natuurlijk, maar voor de bevalling zelf!