9 jaar geleden
Soms nog steeds een emotioneel wrak
Nooit gedacht dat een kindje krijgen zoveel emoties bij mij op kan roepen
Al van jongs af aan wil ik mama worden. Helaas viel mijn droom om op de natuurlijke manier zwanger te worden, in duizenden stukjes ineen. Volgens de gynaecoloog zou ik PCOS hebben. Hierover heb ik al in een eerdere blog geschreven.
De emoties die ik voelde toen ik een positieve test in mijn handen had, vorig jaar mei, waren heel verwarrend. Ik was enorm blij, opgelucht (omdat het de laatste IUI poging was), maar tegelijkertijd ook angstig en verdrietig. Ik was bang dat het weer mis zou gaan na een paar weken en ik kon nog steeds het verdriet voelen wat ik destijds (februari 2013) ook gevoeld heb. Mijn man deelde deze emoties ook, maar in mindere mate dan ik.
Gedurende de zwangerschap was ik ook regelmatig emotioneel en angstig. Ik denk dat ik tot week 30 wel bang ben geweest dat het alsnog mis zou kunnen gaan. En de emotionele buien waren voornamelijk om niks of van blijdschap, dat ik een leven in mijn buik had, wat groeide. Vanaf week 14 kon ik haar beweginkjes al goed voelen. Dat is zo onbeschrijflijk mooi en fijn!
Toen ze Emma ons voorhielden na de keizersnede, was ik zo enorm blij! Tranen stroomden over mijn wangen. Ik kon het niet geloven dat het kleine en mooie prinsesje van mij is! Zo trots als een pauw!
Nu ze eenmaal is geboren, ben ik nog steeds met tijd en wijlen emotioneel. In het begin natuurlijk de welbekende kraamtranen, maar inmiddels is Emma 9 weken en ik kan er nog steeds wat van! Ik weet niet precies hoe ik deze emotionele buien het beste kan omschrijven, de ene keer is het ontroering, een andere keer is het nog steeds ongeloof dat het gelukt is en weer een andere keer is om.. tja geen idee waarom.
Voor mijn zwangerschap was ik niet zo'n emotioneel wrak. Tuurlijk, ik kan mijn tranen makkelijk laten gaan, maar niet om elk wissewasje. Nu is dat echt anders! Ik hoop wel dat dit gaat slijten, want vanaf aanstaande maandag moet ik weer gaan werken. En ik kan het me niet veroorloven om op mijn werk in tranen uit te barsten!
TrijntjeH
Mijn dochters zijn 6 en 4. Bij mij is het nooit meer verdwenen. Soms hoef ik alleen maar naar ze te kijken als ze liggen te slapen en de tranen stromen mij al over mijn wangen. En dat heb ik met veel meer dingen hoor. Programma's over bevallingen daar komen de waterlanders. Gaat het over adoptie nou hou dan de zakdoeken maar bij de hand. Ik denk dat je als mama op een iets andere manier in het leven gaat staan. Dat maakt je voor sommige dingen gewoon emotioneler. Ik ben sinds de geboorte van mijn kinderen ook een echte emomuts.
Anoniem
Hihi heel herkenbaar! Mijn zoontje is de 14e 8 maanden maar vaak huil ik van geluk. Dan kijkt hij me lachend aan of duim hij of doet hij proberen te praten ! Ik ben zo emotioneel dat was ik nooit maar nu ik hem in mijn armen heb ben ik gewoon zo gezegend. Hihi ik denk dat het uiteindelijk wel een beetje minder gaat worden maar geregeld biggelen tranen over mijn wangen.♡
Wondertje2015
Helaas is het verlof na een keizersnede niet anders dan met een 'gewone' bevalling. Eigenlijk gek, want voor een gewone bevalling staat ook 6 weken herstel! Voor een keizersnede ook terwijl het een zware buikoperatie is! Maar goed.. Het herstel gaat voorspoedig, heb geen last meer van mijn wonden, alleen de vermoeidheid is nog flink aanwezig. Maandag mag ik weer gaan beginnen, ik ben zo benieuwd hoe me dat gaat bevallen! Ook ik ben tijdens de zwangerschap steeds opgelucht geweest als we weer een goede controle hadden of als de echo's er weer goed uitzagen! Mijn probleem is gewoon dat ik niet kan wachten tot ik alles weer normaal kan doen, zoals voor de zwangerschap. En ik ben mezelf wel meerdere malen tegengekomen de afgelopen periode en langzaam kan ik het meer loslaten. Je hele leven staat op z'n kop als je een kindje krijgt! Maar het is wel een enorm mooi geschenk, zeker als het zwanger worden en vooral zwanger blijven zo lastig is geweest..
mamajack
Herkenbaar hoor die emoties. Ik heb nu na ruim drie maanden ook nog van die huilbuien. Ook om niets en soms kan het ook zijn omdat de reclame zielig is of zoiets. Maar het wordt wel steeds iets minder! Maar vooral blijven genieten!