Erg herkenbaar. Ik ben na 40 weken en 5 dagen 12 uur bezig geweest met de bevalling incl vacuuumpomp en ook alsnog keizersnede. Lichamelijk in drie weken zo goed als hersteld maar mentaal achteraf een hele klap geweest. Tip zet alles voor jezelf op papier bij mij heeft het best een tijd geduurd voordat ik er mentaal last van kreeg en ben blij dat ik toen terug kon pakken op mijn eigen beleving. Geniet van je meisje het is uiteindelijk degene waar je alles voor hebt gedaan.

Wat een heftig verhaal wel mooi om te lezen minder leuk dat je zoveel pijn hebt geleden maar gelukkig zijn jullie er allen gezond en wel zijn uitgekomen en heel veel geluk met je dochtertje Emma

Zo herkenbaar! Zelf bij de eerste met 41 weken en 6 dagen een keizersnede gekregen aangezien ik al een uur of 30 weeen had en niet verder kwam dan 4 cm. De "kleine" man was 55 cm en 4190 gram. Bij de tweede wilde ik niet over tijd gaan aangezien deze ook al groot werd geschat.. Met 40 weken ingeleid en je raadt het al... Na een uur of 30 weeen en niet verder dan 4 cm werdt er weer besloten een keizersnede te doen. En inderdaad die rust die je hebt als de verdoving werkt en je na al die uren geen "pijn" meer voelt.. Wow.. Deze kleine vriend woog 4160 gram en ook 55 cm. Geniet maar lekker van jullie dochtertje!

Na een strijd eindelijk zwanger. Wat een geluk. Maar helaas protesteerde mijn lichaam heftig. Ik kreeg nierstenen maar die konden ze niet behandelen. Dus bij 36 weken zat ik er aardig doorheen. Eerst werd ik niet serieus genomen. Totdat ik een andere gynaecoloog kreeg omdat ik met spoed opgenomen werd Door de nierstenen. Deze zag wel de ernst van de situatie. En besloot me in te leiden bij 38 weken. Totaal uitgeput inmiddels werd ik ingelijd om half 8. Na twee uur 4cm ontsluiting. En werden de vliezen gebroken. Uit voorzorg kreeg ik een ruggenprik. Maar mijn weeën waren zo extreem dat die weinig uithaalde. Toen kreeg ik een catheter alleen die was zo hels dat ik die eruit wilde. En dat gebeurde gelukkig. Om bij te komen ging ik op de rand van het bed zitten. En toen voelde ik ineens de baby zakken. En zei roep maar iemand want de kleine komt eraan. Dat kan echt niet mevrouw was het antwoord. Nogmaals zei ik schiet nou op de baby komt echt. Dus toch verloskundige gehaald en ja hoor 9cm ontsluiting en persweeën. Maar ik was zo extreem moe dat ik in een roes raakte. Gelukkig wilde onze dame eruit en na iets meer dan een uur was ze daar. Gelukkig helemaal gezond. Maar mijn avontuur was nog niet afgelopen ik hoorde en zag niks meer en had ruim 1 liter bloed verloren. Waardoor ik de volgende ochtend weer wegzakte en besloten is om een bloedtransfusie te geven. Maar al met al super gelukkig met onze dame