Volgens mijn was ik een jaar of 6 of 7. Mijn vader vertelde me: “je moet vanmiddag mee naar Fc Twente”.  Ik had niet echt een keus, het moest. Want ik kon nog niet alleen thuis blijven. Het overviel me volledig, de sfeer, de entourage, het voetbalspelletje, de club. Alles. Mijn vader had vanaf dat moment niet echt een andere keuze om mij elke thuiswedstrijd mee te nemen en een seizoenskaart erbij te kopen. Minstens tot een jaar of 22. Elke thuiswedstrijd. Daarna nog zeker sporadisch in het stadion aanwezig geweest, maar ook zeker een ESPN abonnement afgesloten om zo nooit wat te missen. 

"Derde" kerstdag 2021, exact vijftig (!) jaar geleden geven mijn ouders elkaar het ja-woord.  Omdat ook dit feestje verpest wordt door corona geef ik de kinderen vandaag een opdracht mee. "Maak iets voor Opa & Oma vandaag, schrijf een briefje, verf iets, kleur een tekening. Knutsel een hartje. Geen idee. Doe Íets."

Het is 1.18 uur afgelopen nacht. Siem komt naar me toe, maakt me wakker en zegt: "mama! mama! De tand is eruit!" Ik schrik wakker en pak halfslapend dat kleine tandje van hem aan. Zelfs in het donker zie ik hoe trots hij is dat het ondertand er uit is gekomen. Siem is al 6, in augustus al 7 en de meeste van zijn klasgenootjes en vriendjes zijn al aan het wisselen of hebben zelfs al 'grote-mensen-tanden'. Siem niet. Hij is 'laat' en waar de tandarts elk half jaar weer kijkt tijdens de controles, concludeert ze elke keer 'nee, nog muurvast'.  Dus toen afgelopen maandag in een keer een ondertand wel heel snel ging wiebelen werd het serieuze business voor het mannetje. Hij was opgetogen want "zijn tand ging er nu óók uit". 

Op de foto zie je links Siem (van 6) en rechts Pim (van 5).  De linker groep 3, de rechter groep 1  (want.. bijna geen school gehad i.v.m. corona lockdown, en hem maar eens een jaartje laten 'zitten'). 

Dit is dus een dingetje en ik merk dat mensen er vaak een uitgesproken mening over hebben.. Want werken jullie met schermtijd?

Toen Pim 4 jaar oud werd op 18 december 2019 ging de vlag uit! Hij mocht eindelijk naar school, waar grote broer ook al een jaar heen mocht. Wat fijn! Ook al waren het weliswaar 2 hele leuke dagen, aansluitend kwam de kerstvakantie. In januari ging hij weer met volle moed naar school... Twee maanden verder: Lockdown 1. Daar begreep hij nog niet zoveel van, maar ja, Pim zei er niet zoveel van. 

Mag je jezelf expert noemen als je iets 3 keer hebt doorstaan? Ik weet het niet, maar ik kan wel meepraten over de keizersnede. En dan gelijk even een noot aan die naam.. keizersnede. C-section, sectio bekt toch wat lekkerder.. En vind dat Latijns zo gek nog niet. Ik heb 3 Sectio Caesarea's gehad (haha, ofzoiets).  Ja je leest het goed, 3x!

18 december 2015, tasje gepakt, oudste zoon naar mijn moeder gebracht, relaxt gedoucht, 'genieten' van het laatste momentje van mijn zoon in mijn buik ging ik met gezonde zenuwen richting het ziekenhuis. Vandaag zou ik worden geopereerd en krijg ik een keizersnede! De vorige bevalling was er niet eentje om over naar huis te schrijven, dus hadden de artsen dit keer het beter met me voort en kreeg ik een geplande keizersnede zodat we niet de stress en spanning van de vorige keer zouden hebben.. Ook zou deze kleine jongen een grote baby zijn en dus hadden we meerdere factoren te pakken waarop een keizersnede beter zou zijn voor moeder en kind.

Mijn zoon Siem is op de kop af zo'n 16 maanden.. Ik? Ben hoogzwanger van de tweede (zoon) en hoef nog maar een weekje. Ik merk dat het zwaarder wordt, ik merk dat ik niet meer zo snel achter Siem aan kan vangen en ik merk ook dat ik toe ben aan bevallen en dat ik mijn energie terug krijg ;-)