Gouden geluksmomentjes

"Derde" kerstdag 2021, exact vijftig (!) jaar geleden geven mijn ouders elkaar het ja-woord.  Omdat ook dit feestje verpest wordt door corona geef ik de kinderen vandaag een opdracht mee. "Maak iets voor Opa & Oma vandaag, schrijf een briefje, verf iets, kleur een tekening. Knutsel een hartje. Geen idee. Doe Íets."

Ik leg ze uit dat het bijzonder is dat ze 50 jaar geleden zijn getrouwd. Zoon (7): "Mam, was jij daar bij?" Nee jongen, daar was ik niet bij natuurlijk.  Dochter (3): "Mam, had oma dan een trouwjurk aan?" Nou, nee. Want ze zijn ook voor de kerk getrouwd en eigenlijk tellen we eigenlijk vanaf díe datum. Op 27 december zijn ze voor de wet getrouwd. Bij dit antwoord heeft de dochter kortsluiting, dus ik besluit toch ja te zeggen "Ja, ik denk dat oma een hele mooie trouwjurk aan had".  Zoon (6): "Mam, hoe lang ben jij getrouwd met papa? Dat is toch ook al heeeeeel lang"  We zijn acht jaar getrouwd antwoord ik. Vind je dat lang? Het blijft even stil. En dan zegt hij "Ja, dat is heel lang. Ik ben nog maar 6".  En daar zeilt de dochter weer om de hoek "Mama, had jij ook een trouwjurk?" Nu twijfel ik niet en geef toe dat ik inderdaad een trouwjurk aan had. "Die van oma?"  Voordat ik kan antwoorden slingert de middelste weer een vraag op tafel "Mam, hoeveel kinderen wilde jij?"  Even voor de beleving: het is 06.45 uur, ik heb net de ogen open en heb het kussenafdruk nog in mijn wang staan. Ik antwoord "Ik wilde er heel graag 3. En die heb ik gekregen en daar ben ik heel dankbaar voor".  Het is daarmee nog niet klaar voor Pim. "Oh ja, papa wilde er ook maar drie hè?"  Euhm. Ja. En dan besluit ik om iets anders te zeggen. "Eigenlijk wilde ik er MISSCHIEN wel vier! Dat komt omdat ik zelf ook de vierde ben. Maar nadat wij jullie drietjes hadden gekregen met twee jongens en een meisje, is het gewoon goed zo. En zijn we compleet".  Ik laat even achterwege dat mijn zwangerschappen en bevallingen ook niet "je-van-het" waren ;-)  "Ik ben wel blij dat we met z'n drieën zijn" zegt Pim opeens. "Ik wil dat later zelf ook wel".  Ik vraag nog even door want waarom zeg je dat? "Twee jongens is toch leuk en dat we een zusje hebben is ook wel leuk. Nu hebben we jongens én meisjes speelgoed."  Siem voegt daar nog even aan toe: "Ik vind jullie ook de allerliefste ouders die er zijn."  Ik geef hem een dikke knuffel, zo start de dag niet elke dag dus maar vraag hem toch nog even waarom hij dat zegt. "Omdat ik nerf pistolen heb gekregen van jullie en ik altijd op de iPad mag". 

Ze zijn in overleg met elkaar. De een wil een brief schrijven in lus letters, de anders wil wat verven en iemand roept een kleurplaat te willen in kleuren. Ik ben blij dat ze zo reageren, dat ze ook wel door hebben dat het toch iets bijzonders is. Vijftig jaar getrouwd, een gouden huwelijk! Dat hoor je niet meer elke dag meer. En dat we het dan over mijn eigen ouders betreft maakt het extra bijzonder. 

Fijne derde kerstdag!