Jemig! wat heftig dan allebei he ;-) Ik denk dat het sowieso geen pretje is.. een bevalling. Ook al is deze natuurijk, een spoedkeizersnede of een geplande. Pijn doet het toch wel. ;-) Maar het is een goed doel waarvoor je het doet. Je hebt inderdaad ook 2 flinke kinderen gekregen. Bij mij was de eerste (een week overtijd) ook 4100 gram, Pim was met een week te vroeg bijna 4700 gram. Was ook echt een reisje en opgeblazen. En als ik de dokters mocht geloven was het fijn dat Pim met een keizersnede was geboren.. Ik had wel gewoon willen bevallen maar het is niet voor mij weg gelegd. En nu met de geplande keizersnede was het een nieuwe manier.. De baby werd er uit gehaald, kort gecheckt en toen direct bij me neer gelegd.. dat was erg fijn! Maar helaas was Pim niet in een goed humeur dus kon ik er nog niet echt van genieten.. Ach ja. Immiddels heb ik alle knuffel tijd wel ingehaald haha.. :)

Mijn dochter lag stuit en alhoewel ik mocht bevallen durfde ik niet meer naarmate de uitgerekende datum dichterbij kwam. Ik had namelijk sterk het gevoel dat mijn kindje zwaarder zou zijn dan geschat werd en in dat geval zou een bevalling riskant kunnen zijn. Uiteindelijk dus de geplande keizersnee. En mijn gevoel werd bevestigd; een prachtige dochter van 4076 gram en 51 cm. Ze was 900 gram zwaarder dan geschat en de gynaecoloog die de keizersnee heeft uitgevoerd heeft ons verteld dat wij een hele goede keuze hadden gemaakt omdat een bevalling zeer waarschijnlijk niet goed gegaan zou zijn en in het gunstigste geval in een spoedkeizersnede geëindigd zou zijn. Lang leve moederinstinct dus! Mijn zoontje lag gelukkig niet in stuit en omdat er ook geen afwijkingen in mijn baarmoeder gevonden zijn (hebben ze gecontroleerd tijdens de ks) kon ik gewoon bevallen. Misschien had ik wel voor een ks kunnen kiezen maar dat is niet ter sprake gekomen en ik had het ook niet gewild omdat er medisch geen reden voor was. Een bevalling en een ks zijn echt heeeeel verschillend. Als ik puur naar het geboortemoment kijk was mijn ks makkelijker. Doordat ik wegzakte heb ik alles meegemaakt door een waas tot het moment dat ze geboren was. Ik heb geen pijn of getrek gevoeld. Mijn bevalling daarentegen was heel pijnlijk door de weeënstorm die door mijn bekken heen gierde terwijl ik al vanaf 15 week met bekkeninstabiliteit te kampen had gehad. Tegen mijn zin in dus toch een ruggenprik gehad. Maar wat maakt bevallen dan prettiger dan een ks... mijn zoontje kwam direct bij me liggen en hoefde bijna een uur niet weg! Echt heerlijk en geweldig veel mooier dan je kindje pas zien terwijl het al helemaal aangekleed en ingewikkeld is en pas vasthouden op de uitslaapkamer. En natuurlijk ook het herstel omdat ik weinig schade had opgelopen kon ik direct alles weer. Ik kon dus ook voor mijn baby zorgen, luiers verschonen, in bad doen, tillen wandelen. Vanwege mijn slechte rug en de ks heeft het bij mijn eerste 2 week geduurd voor ik voor haar kon zorgen. Ten slot vind ik het gewoon een mooie ervaring ondanks alle pijn dat je zelf je kindje geboren laat worden. Geen schande als het niet kan maar een bonus als het wel kan. Mijm zoontje was overigens ook flink met zijn 51 cm en 4480 gram en dat bewijst uiteindelijk wel dat er voor mij geen medische reden was om niet te kunnen bevallen. Alles bijelkaar kan ik dus zeggen dat ik geen spijt heb van mijn ks maar blij ben dat ik ook een bevalling heb mogen meemaken. En van de 2 zou ik liever nog een keer bevallen dan een ks maar als het niet anders is gaat gezondheid voor.

Dank je Jacolien! Maar vond je de tweede geboorte prettiger dan je geplande keizersnede? En mocht je zelf kiezen of je nog een keer middels een keizersnede wilde bevallen of gewoon? Omdat bij mij de eerste vast kwam te zetten en er met geen mogelijkheid uit kon hebben ze me medisch gezien al vrij direct een 'stempel' gegeven dat de tweede met een keizersnede geboren zou worden. Het is voor mij dan ook niet echt een issue geweest om te bedenken hoe ik wilde bevallen.. Het was al bepaald zeg maar, op de natuurlijke wijze ging het niet lukken. Maar ik kan me voorstellen dat, in jouw geval, dat een hele andere (plezierigere) beleving is geweest...?!

Hahaha, wel herkenbaar! Ik rek eerst de hals van het shirtjes helemaal uit z'n rek zowat.. En dan lukt het aardig om het over z'n bolletje te trekken.. Ach ja, zal hij later vast geen last van hebben gehad ;-)