Uitgestelde aandacht..

Op de foto zie je links Siem (van 6) en rechts Pim (van 5).  De linker groep 3, de rechter groep 1  (want.. bijna geen school gehad i.v.m. corona lockdown, en hem maar eens een jaartje laten 'zitten'). 

So far so good.. Zwangerschap, geboorte, eerste 4 jaren opvoeding en dan BAM. School.. Leuk! Onze jongens waren maar wat blij dat ze (ein-de-lijk) naar school konden. Beide dol enthousiast en mega blij en vooral (en lees: allerbelangrijkste) ze gaan met zo veel plezier naar school! Vriendjes, spelen, leren, buiten spelen, gym.. Het kan niet op. 

En dan komt er een gesprekje, 10 minuten gesprek of hoe je het ook wil noemen. Eerst gewoon in de klas, later ten tijde van corona digitaal. Ik weet, wij hebben geen muurbloempjes zullen we maar zeggen. Het zijn jongens, fanatieke jongens, enthousiaste jongens, maar bovenal: jongens! En eigenlijk kan ik het moment me niet meer herinneren wanneer ik er voor het eerst mee te maken kreeg maar "Hij is niet goed in uitgestelde aandacht". Wait. WHAT? Waar hebben we het dan eigenlijk over? Google helpt me een beetje: Leerlingen die moeite hebben met uitgestelde aandacht zullen met regelmaat de leerkracht opzoeken om hun vragen te stellen. Ze kunnen niet het geduld opbrengen om rustig op hun plaats te blijven zitten en hun vinger op te steken. 

Oké, dat klinkt ergens wel herkenbaar,  dat merk ik thuis ook wel. Echter.. het is me nooit opgevallen als dingetje zeg maar. Natuurlijk zeg ik "wacht eens even, mama is aan het praten" of: "even wachten, je mag zo je vraag stellen". Maar ik zag dat nooit als een punt wat ik moet aanpakken. En moet ik dat überhaupt aanpakken? Ja, natuurlijk moeten ze leren dat ze wachten op hun beurt, dat ze even geduld moeten hebben. Maar ik snap ergens ook wel dat er een soort van bevestiging wordt gevraagd aan een leerkracht. Even weten of je iets goed aan het doen bent. Nog even een extra vraag stellen of je het goed begrepen hebt. Even laten zien dat je goed op weg bent.  Ik begrijp ook dat dit irritant is, zeker als je nog 26 andere leerlingen in de klas hebt. Maar is het zo'n ramp? Moeten kinderen van respectievelijk 5 en 6 jaar al de competentie bezitten om te kunnen dealen met uitgestelde aandacht? Is dat goed voor het kind als hij/zij dat kan? Of is dat goed voor de orde in de klas? 

Ik kreeg er dus van de week weer mee te maken.. Het was geen verrassing: kind 2 had er ook 'last' van ;-) (en om het feest helemaal compleet te maken, ik ben zelf ook niet de beste in 'uitgestelde' aandacht.)

Eigenlijk denk ik dat alle kinderen op zich zelf staande individuen zijn. De een is drukkig, de ander is rustig, de een houdt van zingen en dansen, de ander wil gamen, de een heeft een fantasierijke speelsessie in de poppenhoek, de ander verteld graag over zijn hobby, een ander is wat verlegen, sommige willen liever geen klets momentje in de kring, de een staat liever achter de stoel dan dat hij erop zit en misschien vraagt de een iets meer aan de juf/meester dan een ander kind. Ik denk dat ze in groep 1 en 2 die kinderen vooral lekker kind moeten laten zijn en moeten laten snuffelen aan school: leren, opletten, spelen, vriendjes etc. Dat je klassikaal moet opletten in groep 3 is logisch gevolg. En dat je moet leren stil zitten op je stoel en dat je moet opletten, is ook een logisch gevolg.  Maar moet het volledig afgeleerd worden als het ook een groot gedeelte karakter bepaald is en je een tikkeltje ongeduldig bent? Dus dat aandachtspunt wat ik dan weer mee krijg.. Tja, wat doe ik er mee?  En hoe? En of..?