15 juli 2021, 3 maanden na mijn laatste blog. 

Ja... daar zit ik dan. Op de bank met een film aan, Féline ligt te slapen en ik blijf maar denken aan die ene wens. 

Al vanaf de geboorte van Féline (20/02/2020) struggle ik met mijn angst en paniek aanvallen, en hierbij dus ook het naar buiten gaan. Nou moet ik zeggen, dat het voor de huidige lockdown wel weer de goede kant opging, maar ik ga jullie in deze blog even vertellen hoe ik dit allemaal ervaar.

Welkom terug, dat is het eerste dat je ziet als je weer inlogt met je mamaplaats account. 

Dat is hoe mijn leven er al ruim een jaar uit ziet, op je bek gaan, opstaan, en weer opnieuw. 

Ik heb er wel eens over verteld, dat ik door alle dingen die in de laatste periode van de zwangerschap, bevalling en de daarop volgende stressvolle periode best wel depressief ben geworden. Ik heb lang gewacht om hier hulp voor te zoeken, ik durfde niet en vond het trouwens allemaal wel mee vallen. Want waarom zou ik in me eentje naar de stad gaan als ik net moeder ben geworden...

Dagelijks krijg ik op Instagram berichtjes van meiden/dames die mij een leuke baan kunnen aanbieden, en mij daarmee online geld kunnen laten verdienen. 

Mijn verhaal gaat even waaaaay back in time. Toen ik ongeveer 12/13 was kreeg ik mijn eerste menstruatie. Omdat ik echt onwijze buikpijnen er van kreeg, en ik enorm ziek werd rondom mijn vruchtbare periode ( ook tussendoor ) hebben mijn ouders, huisarts en ik er voor gekozen om op mijn 15e te beginnen met anti-conceptie.

Vanaf het begin van de zwangerschap was ik overtuigd borstvoeding te geven. Lang verhaal kort, dit hebben wij een tijdje gedaan maar ik voelde me totaal mislukt en gefaald in dat avontuur want het lukte gewoon niet. Ja ik had genoeg productie, maar het lukte ons gewoon echt niet.