Als ik mijn dochter haar verjaardag maar voorbij ga, is zo'n beetje het enige wat ik nog denk in de laatste weken van mijn zwangerschap. Ik loop nog steeds fluitend rond en heb nog steeds, op het maagzuur na, geen kwaaltjes. Ik slaap goed, voel me goed en heb eigenlijk nergens last van! Ik doe dus ook alles nog wat ik daarvoor ook deed, ook op mijn werk gaat het prima!

Zo rond oud en nieuw 2017/2018 bijt onze dochter haar speentje om de haverklap kapot. Daarnaast wordt onze dochter in maart 3, dus vind ik het eigenlijk wel mooi geweest! Ik wil haar van de speen af. Straks hebben we er een baby bij en ik vind haar er te groot voor worden. Ze is gewend in d'r nieuwe kamer en nieuwe bed en we (vooral mijn man) hebben veel te vaak een excuus bedacht waarom ze nog niet hoefde te stoppen.

Na een goede 20 weken echo sneden we 's avonds de taart aan, en.... Het is een jongen! We krijgen een zoon, een broertje voor onze dochter. Een koningspaar, van beide 1. Wat een enorm geluk! Maar 's avonds op bed kwam de onzekerheid toch wel eventjes... Rot hormonen! Ik ging opeens denken dat ik niet voor een jongen kon zorgen, ik snapte dat niet en had dat nog nooit gedaan. Gelukkig was daar mijn man, (toch fijn dat die geen last hebben van hormonen die mannen... Kunnen ze je af en toe weer even met beide benen op de grond zetten) die mij gerust stelde! Ik kan heus wel voor een jongen zorgen. Oké, als hij het zegt!

Ik zal de komende tijd weer wat blogs proberen te plaatsen waarin ik het vervolg van mijn zwangerschap, de bevalling en alles tot nu (ruim een jaar later) zal beschrijven. 

Ja, we weten allemaal dat het moet.. Het bed verhogen. Bij onze eerste hebben we keurig netjes klossen besteld en ons bed vanaf 37 weken verhoogd. Ik kon, zo klein als ik ben, amper mijn bed in en uit, maar...dat hebben we er allemaal voor over. Natuurlijk heb ik dat er nu, bij onze tweede ook voor over, maar ons 'oude' bed maakt over een aantal weken plaats voor een nieuwe, mooiere, grotere en luxere boxspring! Heerlijk! We kunnen niet wachten tot hij er is, we hebben onszelf verwend zullen we maar zeggen. Maar hé, zo'n bed gaat als het goed is jáááren mee!

We hebben na de eerste echo de ouders op de hoogte gebracht van onze zwangerschap en natuurlijk waren zij erg blij! Op 1 september hadden we de 2e echo en de uitgerekende datum is nu 1 dag opgeschoven. Naar 27 maart 2018! 

We moesten anderhalve week wachten op de echo. Dan zouden we 'eindelijk' weten hoe lang ik al zwanger ben. Dan is daar de dag van de echo. We moesten er om 09.40 uur zijn. Precies vandaag slaapt dochterlief uit en komen we wat haar betreft een beetje in tijdnood. Nouja...daar hielp ze zelf ook een beetje aan mee door in haar broek te plassen, terwijl ze al zó goed zindelijk is. Dus weer wassen, omkleden en snel weg. 

Het heeft even geduurd, maar hier het vervolg. Maandag kon ik pas naar de verloskundige praktijk bellen.. dat weekend van donderdag middag tot vrijdag ochtend duurt erg lang. Maar eindelijk is het zover.. 08.30 uur. Zal ik meteen bellen? Nee, dat is zo opdringerig en overdreven ik wacht even.. 08.35 uur. Zal ik dan nu bellen? Oh nee wacht, ik moet nog even plassen en ik zal toch nog even wachten. 08.45 uur. Ik ga bellen! In gesprek... pff had ik toch maar gelijk om 08.30 uur gebeld!

Ik weet nu dus dat ik zwanger ben en het lijkt gewoon of ik nu ook meteen meer voel. Je weet wel...krampje hier, krampje daar, eerder het zuur, ruik sterker, etc.