Dag dag speen!

Zo rond oud en nieuw 2017/2018 bijt onze dochter haar speentje om de haverklap kapot. Daarnaast wordt onze dochter in maart 3, dus vind ik het eigenlijk wel mooi geweest! Ik wil haar van de speen af. Straks hebben we er een baby bij en ik vind haar er te groot voor worden. Ze is gewend in d'r nieuwe kamer en nieuwe bed en we (vooral mijn man) hebben veel te vaak een excuus bedacht waarom ze nog niet hoefde te stoppen.

Mijn man vindt het altijd zielig, welk moment dan ook. Dus wat mij betreft was het nu zover. Ik wilde niet wachten tot de geboorte van haar broertje of daarna, want straks zou ze het gevoel krijgen dat ze hem niet meer mag door de baby. Nee we doen alles om te voorkomen dat ze bij voorbaat een hekel aan de baby heeft! En daarbij mag ze over 2 weken starten op de peuterspeelzaal, ze wordt nu een grote meid. Dus nu is een goed moment! Of toch niet....?

Alsof ze het voelt! Ziek! Beroerd! Slap! Zielig! Echt een hoopje ellende..... Nu kun je die speen toch niet afpakken.... Nee dat is waar! Maar vertel ik haar, je moet je speen niet kapot bijten hoor, want ik heb er nog 3 in huis en ik ga geen nieuwe meer kopen! Ons zieke meisje heeft het gepresteerd om 10 dagen niet of nauwelijks te eten, wat een hoopje ellende zeg.. Maar.. Het ene speentje na het andere ging kapot. Nieuwjaarsdag.. Geen winkels open.. Laatste speentje kapot... Ze begint weer een klein beetje te eten, knapt dus wat op... Mijn man boos! Ik had nog een speen moeten hebben, want dit is zielig... Pffff.. Oké even denken... Maar mijn dochter komt zelf met de oplossing. Mama, wij hebben geen speentje meer, maar er ligt er nog 1 bij oma! Ze heeft gelijk! Oké, die gaan we halen, maar als die kapot is, dan is het klaar! Deal? Deal!

Dit heeft 3 dagen geduurd, zondag... Speen kapot! Maandag moesten zowel mijn man als ik werken, hij vond het dus weer mijn schuld. Weer geen goede timing.. Want rot nacht, morgen werken blabla.. Dat zeg ik.. Er is, neeeeeee, er was! Altijd een excuus! Ja, was, want dit keer zet ik door! Uitgelegd dat hij kapot is, dat ik niet 3x in de week een nieuwe speen ga kopen, dat ze ook kan slapen zonder speen, etc. Een beetje huilen, een beetje mekkeren en een beetje zeuren. Maar.. Na een half uur sliep ze! De volgende avond vroeg ze nog een keer naar dr speen. Weer uitgelegd, ze voerde een voor haar heel goed argument aan.. Dan kan ik niet slapen! Waarop ik zei: 'ja hoor, gisteren lukte het ook. Probeer het maar nog een keer.' zo gezegd zo gedaan, en..... Ze heeft er nooit meer om gevraagd! 

Wat een knappe meid! Wat ben ik trots!