Ik zat laatst te denken he. Wanneer je moeder wordt veranderd heel je kijk op hygiëne. Je doet als je moeder bent bepaalde dingen die je eerst super smerig vond. Hier een kleine opsomming en ben ik benieuwd of dit bij jullie ook zo is veranderd.

Zoals jullie misschien al weten ben ik echt een overthinker. Ik denk over alles na en vaak sta ik te lang bij van alles stil wat me bezig houd. Iedereen veranderd in de loop van de tijd. Zo verander je wanneer je ouder word, door gebeurtenissen en ervaringen in je leven of door invloeden van buitenaf. Zelf merk ik dat ik heel erg ben veranderd sinds ik moeder ben en dat vind ik soms niet leuk en wel om deze rede.

Flesvoeding of borstvoeding, Hapjes uit potje of zelf maken, wel of geen tablet, wel of niet werken. Continue moeten we keuzes maken over de opvoeding van je kids en dat is lastig. Nog lastiger is, is dat iedereen er een andere mening over heeft en die soms wilt doordrukken. Ik heb ook een mening. Mijn mening is dat je zelf goed een keuze kan maken zonder dat je je hoeft te verantwoorden want de perfecte moeder of opvoeding bestaat gewoon niet. Daar draagt ook bij dat ieder kind anders is waardoor ieder kind een andere aanpak nodig heeft.

Zoals vele van jullie weten heeft Jessy ontzettend veel last gehad van angsten om te slapen na haar operatie. Elke 1,5 á 2 uur werd ze in blinde paniek wakker in de nacht en kon ik weer een half uur aan de slag om haar te troosten. Op die manier kwam niet alleen Jessy aan weinig slaap maar ikzelf ook. Omdat ik alleenstaande moeder ben kon ik ook niet even afwisselen met een partner en had het herstel van de operaties hiermee echt onderschat. Ik merkte dat ik flink op mijn tenen ging lopen door slaaptekort en heb aan de bel getrokken bij de hoofdverpleegkundige op het Sophia kinderziekenhuis die ons doorverwees naar de kinderpsycholoog in het EMC voor EMDR.

Afgelopen januari hebben ze Jessy weer geopereerd aan haar hoofdje. Dit keer om de veren eruit te halen die er nu 12 weken inzaten. In deze blog wil ik jullie meenemen in de tijd van de operatie en het herstel daarvan.

Door de titel lijkt dit onderwerp zo zwaar en beladen maar geloof me, het valt allemaal best mee als alleenstaande kersverse moeder. Zelf was ik vanaf de zwangerschap alleenstaand en vroeg me toen vaak af hoe ik het de eerste weken moest redden in m’n uppie en tegelijk zo veel mogelijk genoot van de kraamtijd. Zelf ga ik ervanuit dat Jessy mijn enige kindje zal zijn dus heb ik hier tips voor jullie hoe je de eerste weken kan overleven als alleenstaande mama. Ze groeien zo verschrikkelijk snel dus het is zo belangrijk dat je ook genoeg geniet van je kleine baby.

In mijn vorige blog kon je lezen hoe het verloop was van de eerste operatie bij Jessy waarbij ze de veren in haar hoofdje plaatste. Waar ik in de aanloop naar de operatie niet goed tegen kon was dat ik niet wist wat ik kon verwachten qua herstel thuis. In het ziekenhuis vertelde ze enkel dat het heel zwaar ging worden maar dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken.

In mijn vorige post kon je lezen hoe Jessy & ik in de medische molen zijn beland om te kijken naar die vermeende voorkeurshouding die geen voorkeurshouding bleek te zijn. Het bleek dus de zelfzame vorm van craniosynostose te zijn waarbij haar linkerachternaad was dichtgegroeid in haar hoofdje. Doordat deze al was dichtgegroeid groeide het hoofdje van Jessy naar rechts waardoor ze ging hangen, zich minder ontwikkelde en hoofdpijn kreeg.

Zoals ik al schreef in de vorige blog merkte ik enkele weken na de bevalling op dat Jessy een voorkeurshouding had. Aan de ene borst dronk ze moeilijker dan de ander, ze keek telkens naar 1 kant en hing ook een beetje naar rechts met haar hoofdje. Doordat ze met een lager geboortegewicht was geboren moesten we vaker naar het consultatiebureau komen.