De tweede zwangerschap moest even op zich laten wachten. De eerste bevalling was niet heel gemakkelijk gegaan en werd uiteindelijk een keizersnede. Het advies is dat je, na een keizersnede, een jaar wacht om je baarmoeder voldoende tijd te geven te herstellen van de operatie. Misschien kan het geen kwaad, als je eerder in verwachting raakt, maar om eerlijk te zijn vond ik het niet zo erg. Haha, ik had zulke nare herinneringen aan de pijn van de eerste bevalling, dat het even geduurd heeft voordat ik het weer zag zitten om voor de tweede te gaan.

Vanaf de dag dat ze geboren is, heeft ons dochtertje geduimd. Sterker nog, ik denk dat ze zelfs in de baarmoeder al duimde, zó een natuurlijke beweging was dat voor haar. We hebben meteen geprobeerd om haar van de duim af te krijgen. Ik duimde vroeger zelf en heb daar nog een litteken van. Bovendien hoor je hoe slecht het is voor de tandjes enzo. 

Het lag voor mij eigenlijk nooit voor de hand dat ik kinderen zou krijgen. Sterker nog, ik wilde ze helemaal niet!!! Mijn jeugd was niet de beste en ik ben er altijd erg bang voor geweest dat ik de fouten van mijn ouders zou herhalen als ik zelf kinderen zou krijgen. Dan maar geen kinderen. Ik kan het me nu niet meer voorstellen, maar het leven zonder kinderen was ook prima! 

1. Hoeveel kids heb je? En hoe oud zijn ze?

Ik zal meteen maar met de deur in huis vallen. Wij hebben het niet breed. We zijn ook niet arm, maar we moeten zeker goed nadenken over waar we ons geld aan uitgeven. Dat heeft op het moment in niet geringe mate te maken met ons huis. We wonen in aardbevingsgebied dus de waarde van ons huis is gekelderd. Waar huizen in onze straat een aantal jaren geleden nog verkochten voor tussen de 160 en 170 duizend, heeft een makelaar ons verteld dat we het voor 129 op de markt konden zetten en met een beetje mazzel (!!!) 125 er voor konden krijgen. 

Zelf heb ik niet echt het goede voorbeeld gehad als het gaat om opvoeden. Ik moet er van uitgaan dat mijn ouders hun best hebben willen doen, maar dat ze ergens gewoon de plank mis hebben geslagen. Dat betekent voor mij dat ik soms niet weet hoe ik op dingen moet reageren, wat ik moet doen of zeggen. Onze kinderen zijn geweldig en ik heb nooit negatieve gevoelens over hun karakter. Ik hou echt van ze. 

Mijn moeder is een hele bepalende invloed geweest in mijn leven. Helaas niet altijd op een positieve manier. Door de beladen relatie die ik met haar had heb ik heel lang geen contact met haar gehad. Dat tussenliggende gedeelte zal ik nog wel eens vertellen, maar ik wilde nu eigenlijk alleen delen hoe het nu gaat. 

Er waren hier op Mamaplaats ook al een paar voorbij gekomen; van die leuke vragen die ze momenteel op de Pickwick labeltjes hebben staan. Soms best wel grappig. Met wie zou je het liefst in de lift vast willen zitten? Euh, mijn man of mijn beste vriendin, dan weet ik zeker dat ik me niet ga vervelen, haha! Stel je voor zeg, met Gerard Butler vast te komen zitten in de lift en er achter komen dat het een zelfingenomen stuk vlees is ofzo! Al je fantasieën de deur uit! Of nog erger: met Bradley Cooper vast komen te zitten en er achter komen dat hij nog leuker is dan hij lijkt! Leg dat maar eens uit aan je man, hahaha!

Niet alleen leek het overduidelijk dat mijn ouders zouden gaan scheiden, voor mij was dit zelfs wenselijk! Menig nacht heb ik mezelf in slaap gehuild met de wens dat er gewoon een knoop doorgehakt zou worden. En hoe onvoorspelbaar mijn vader ook was, ik had besloten om bij hem te wonen na de scheiding. Naarmate mijn vader zich meer bezighield met mij, was mijn moeder steeds killer tegen mij geworden. Ze was vaak ook ronduit gemeen en zei hele nare dingen over mij, bij voorkeur waar anderen bij waren. Vaak waren dit dingen die helemaal niet waar waren of die ze enorm had overdreven. Net alsof de mensen om haar heen medelijden met haar zouden hebben vanwege haar waardeloze man en even waardeloze dochter.