En zo zijn we ineens een jaar verder sinds mijn laatste blog. En wat een jaar is het geweest! Daar praat ik jullie later meer over bij. Voor nu het vervolg op mijn laatste blog.

Jeetje, het is alweer 5 maanden geleden dat ik mijn laatst blog schreef. Toen aan het begin van onze laatste 2 iui rondes. Nu op het punt om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen.

Door de fout van het ziekenhuis, merk ik dat ik al het vertrouwen in het medische circuit even helemaal kwijt ben. Ik snap tot op de dag van vandaag (ruim een jaar later) nog steeds niet hoe dit alles zo fout heeft kunnen gaan. Het is echt een enorme klap en ik twijfel zelfs of we wel door moeten gaan, maar ik kom al snel terug op die gedachten. Deze fout mag en kan niet het einde van onze kinderwens zijn. Dat bestaat gewoon niet en daarom gaan we door. We zetten onze schouders eronder en gaan opnieuw op zoek naar een plek voor onze grootste wens.

Inmiddels zijn we 4 maanden verder na mijn laatste blog. Soms staat je hoofd er even niet naar om continu met fertiliteit en de trajecten bezig te zijn en er dus ook niet over te bloggen. Maar… We zijn terug en wil heel graag ons verhaal afmaken en jullie verder vertellen over de trajecten en rondes die wij tot nu toe hebben meegemaakt. Helaas allen tot op heden nog steeds zonder resultaat.

November 2019:

Het was mei 2019 toen wij voor het eerst in het ziekenhuis kwamen voor onze kinderwens. Het begin van de rollercoaster, dat fertiliteitstrajecten wordt genoemd.

In mijn eerste blog hebben jullie al een klein beetje kennis leren maken met mij en mijn vriend en het avontuur waar we nu mee te maken hebben. Ik wil jullie in deze blog iets meer vertellen over hoe wij terecht kwam in het medische circuit voor onze grootste droom, een kindje.

Moeder worden…