1 jaar geleden
Gaat ICSI onze wens vervullen?
Over onze weg naar een kindje
En zo zijn we ineens een jaar verder sinds mijn laatste blog. En wat een jaar is het geweest! Daar praat ik jullie later meer over bij. Voor nu het vervolg op mijn laatste blog.
In maart 2022 starten we eindelijk met het vervolg op ons fertiliteitstraject ICSI. Ik vind het vooraf best wel spannend. Ik krijg namelijk meer medicatie, welke ik moet spuiten, en ben benieuwd hoe ik daar allemaal op reageer. Mentaal gezien, gaat deze periode mij redelijk goed af. Wel merk ik dat, hoe dichterbij de punctie komt, hoe moeier ik word en al die hormonen echt beu ben. Lichamelijk heb ik vooral veel last van een beurs gevoel in en op mijn buik. Ik sport wel tot het laatste moment door op mijn eigen tempo. Wat voor mij vooral mentaal een hele fijne uitlaatklep is op dat moment.
In de weken en dagen naar de punctie toe, ben ik onrustig. Ik heb het HSG onderzoek echt heel heftig ervaren. Ik ben echt kapot gegaan van de pijn tijdens het HSG onderzoek en ik ben dan ook als de dood dat ik tijdens de punctie hetzelfde ga ervaren als tijdens het HSG onderzoek. Ik besluit dit dan ook met de arts te bespreken en over mijn angsten te vertellen. Ze proberen mij rustig te maken en te vertellen dat, door vele, de onderzoek echt veel minder pijnlijk wordt ervaren. Helemaal gerust ben ik er niet onder. De arts besluit mij nog een oxazepam voor te schrijven. Hiervan mag ik de helft de avond voor de punctie innemen om lekker te kunnen slapen en de andere helft de ochtend van de punctie. Hier ben ik ontzettend blij mee en dit haalt de ergste spanning er vanaf gelukkig!
De punctie gaat voorspoedig. Ik krijg tijdens de punctie morfine en wordt daar wel mega duizelig van. Het doet mij denken aan mijn vroegere staptijden en wanneer ik met een drankje te veel in bed lig, hahah. Ik besluit mijn ogen dicht te doen tijdens de punctie, zodat ik niet misselijk word van het draaiende plafond. Als ze klaar zijn met het leeg halen van de eerste eierstok, gaan ze naar de ander. Deze doet wel echt meer pijn en wanneer ik dat aan geef, krijg ik direct meer morfine bijgespoten. Heel fijn, want hierdoor is de behandeling vrijwel pijnloos! Na de punctie loop ik terug naar de ‘uitslaapkamer’ en wachten we toch wel een beetje gespannen op de uitslag. Hoeveel eicellen zullen ze gevonden hebben? Dan krijgen we het verlossende woord… 21 stuks!! WAUW! Veel meer dan verwacht en wat zijn we er blij mee. Helaas heb ik door deze hoeveelheid wel meer kans op over stimulatie en is het onzeker of we een verse terugplaatsing gaan krijgen. In de dagen erna krijgen we nog 2 uitslagen. Eerst krijgen we te horen hoeveel er bevrucht zijn en later nog hoeveel er goed zijn ingevroren.
Uiteindelijk krijgen we te horen dat er 12 goed zijn bevrucht! Wat een bizar goede uitkomst. Iets wat we natuurlijk gehoopt hadden, maar nooit verwacht. Gezien het feit we nooit zwanger zijn geweest en wij dus ook niet wisten of er überhaupt een bevruchting kon plaats vinden, is dit wel echt een monster score! Helaas mogen we geen verse terugplaatsing doen, omdat mijn lichaam toch signalen van over stimulatie aangeeft, en wordt het besluit genomen om niet terug te plaatsen en de embryo’s eerst in te vriezen zodat mijn lichaam eerst tot rust kan komen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik hier niet heel erg van gebaald heb! Ik verlangde zo enorm naar de terugplaatsing, maar helaas moet ik afwachten en dat vind ik in eerste instantie wel echt heel lastig. Na een aantal dagen kan ik gelukkig wel inzien dat dit voor nu het beste is voor mijn lichaam en heb er vrede mee.
Daarna volgt de uitslag over hoeveel er goed zijn ingevroren. Ook dit blijkt meer een GEWELDIGE score te zijn! 10 stuks! We kunnen ons geluk niet op. Ik videobel huilend mijn man en mijn ouders op. Die overigens eerst denken dat het een slechte uitslag is, omdat ze eerst mijn huilende gezicht zien. Maar gelukkig kan ik ze goed nieuws geven.
Na een maandje rust volgt het nieuws dat mijn lichaam weer tot rust is gekomen en we voor de eerste terugplaatsing mogen. Wat is dat een andere gevoel dan tijdens een inseminatie. Wetende dat je nu echt een embryo terug krijgt, is zo’n bizar gevoel en niet te beschrijven. Na maanden wachten en uitgekeken hebben naar de eerste terugplaatsing was het eindelijk hier. Ik had eindelijk weer hoop op zwanger worden. Dit was echt wel een beetje vervlogen na de zoveelste inseminatie. Ik had eindelijk weer het vertrouwen erin dat dit ons ging helpen om zwanger te worden. Maar helaas mocht het weer niet zo zijn…
De eerste terugplaatsing leidt weer niet tot een zwangerschap en deze klap komt hard aan. Wat moeten we nu nog allemaal doen om een zwangerschap te realiseren. Ik snap het even niet meer. Waarom lukt het ons maar niet om zwanger te worden. Dit zou ons toch nu moeten helpen om WEL zwanger te worden…. Ik vind de wereld even helemaal kut en ben boos. Het kost mij een paar dagen om deze klap weer te boven te komen. Wat moeten we nog doen om na 5 jaar wel een keer zwanger te worden?
Juni 2022
Die maand erna gaan we direct weer voor een terugplaatsing. We vertellen niemand over deze terugplaatsing. De ene ronde kies ik er voor om mensen wel in te lichten en de andere ronde weer niet. Waarom weet ik niet altijd, maar het voelt voor mij op dat moment het allerbeste. Na de terugplaatsing komen die ellendige wachtweken weer. Ik vind die dagen altijd erg zwaar. Je voelt zoveel gebeuren in je lichaam en ik ga telkens uit van het ergste. Op zondagavond, de dag voordat ik mag testen, krijg ik weer een breakdown. Ik voel dat mijn menstruatie weer gaat doorkomen en vraag mij huilend af waarom wij niet zwanger mogen worden. Ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet.
Op maandagochtend besluit ik maar direct te testen voor ik naar werk ga. Dan weten we maar direct het antwoord en kunnen we weer door. Mijn ervaring is dat ik daarna ook vaak heel snel ongesteld ben. Ik besluit mijn reactie op te nemen. In de hoop dat ik na alle negatieve testen ooit mijn reactie op een positieve test kan opnemen. Nadat de 5 minuten voorbij zijn, draai ik mijn zwangerschapstest eerst naar de camera. KAK… Weer negatief. Ik baal en draai de test om zodat ik er zelf naar kan kijken en dan volgt er een ERROR. Wacht! Ik zei een 2e streepje. HUH… Hoe dan! Het streepje is heeel licht, maar ik weet dat een streepje een streepje is en ik dus echt zwanger ben. Ik heb even een paar minuten nodig om dit te verwerken en besluit daarna direct mijn man te videobellen…
Foto gemaakt door nova day fotografie
