4 jaar, we hebben een roerige tijd achter de rug met alles rondom hem.... Waarvan hij meer mee heeft gekregen dan wat wij deden vermoeden. We merken het aan alles in hem, aan hem, de opmerkingen, de gespreksonderwerpen maar vooral zoekend, hij is zo zoekend tussen doof en horend.

Het was een hele weg ernaar toe, een weg vol twijfels en onzekerheden, doen we hier wel goed aan? Vorig schooljaar ging jij nog naar "de dovenschool", als een onzeker 3 jarige ventje ging je er heen. We zagen je groeien, we zagen je sterker worden, weerbaarder, je spraakontwikkeling ging in een raptempo. Wat heb jij hard gewerkt dat jaar, lieve vent.
Toen kwam het advies voor het schooljaar 2015/2016, wij adviseren regulier onderwijs, wij hebben geen uitdaging meer te bieden, de klassen zijn te klein en er is in spraak geen uitdaging meer. Het was wennen voor ons. Deze school was zo veilig voor je, zo aangepast op jouw beperking. Moeten we je nu al regulier doen? Het voelde alsof we je in het diepe zouden gooien.
We hadden geen keus, regulier zou het worden. Het maakte me angstig allerlei gedachtes spookte in mijn hoofd. Regulier, zonder begeleiding, zonder ondersteuning van gebaren. Als dove jongen, komend uit het dovenonderwijs naar het horende onderwijs, in een klas met 27 horende kinderen, ipv een klasje met 3 dove kindjes.
We hebben gevochten om voor jouw begeleiding te krijgen, om voor jou een tolk te regelen. We voelde het zo aan dat je dit nodig zou gaan hebben. We zagen het aan je, op je wendagen die je had. De strijd om naar de reguliere school te gaan, je wilde niet, je wilde liever doof zijn. Wat brak mijn hart op die dagen, wat had ik je graag thuis willen houden, wat was het moeilijk om je naar school te brengen. Met dit beeld nog voor me, voelde ik me zondagavond zo onzeker. Wat als.....
We hebben je veel uitgelegd over je nieuwe school en over het feit dat er een tolk zou zijn. Je oogjes glunderde.

27 april 2012, ik kan alles weer voelen van die dag. De stress, hoe zenuwachtig ik me voelde, het machteloze gevoel. 

1.04 zie ik op de wekker, en mijn hoofd maalt maar door en door en door. Ik maak me druk, misschien wel te druk! Het blijft malen in mijn hoofd, het is een gevecht tussen gevoel, verstand, indicatie commissie, wet passend onderwijs en school.

27 maart 1982 de overlijdens datum van ons pap. 17 maanden was ik, te jong om nog om goede herinneringen aan hem te hebben....

Zaterdag is hier vrijwel altijd frietdag! Het is een druilerige zaterdag, niks gaat zoals we het graag zouden willen. Is de ene stil met huilen en mopperen begint de ander weer. Niks is goed! We besluiten op tijd te gaan eten, dan kunnen ze er op tijd in! (Oeh wat voelt dat slecht nu het hier zo staat)

19 maanden ben je, en wat heb je al ontzettend hard gewerkt! Maar wat moet het ook allemaal enorm verwarrend voor je zijn geweest.

In n drukke winkel, een leuke speelhoek. Ouders schreeuwen de naam van hun kind om ze te roepen want ze zijn klaar.

In n drukke winkel, een leuke speelhoek. Ouders schreeuwen de naam van hun kind om ze te roepen want ze zijn klaar.