Dit verhaal had net zo goed als titel "ik wil me nergens mee bemoeien, maar" schoonmoeder kunnen krijgen, of de "je moet zelf weten wat je doet, maar" schoonmoeder.

Vanaf het moment dat ik wist dat er een minimensje in mij groeide, begon er ook een tijger in mij te groeien. Ik werd enorm beschermend over mijn lichaam en het mensje dat er in mij steeds groter. Al snel kwamen de goedbedoelde adviezen (zie mijn andere blogs) die mij enorm kwaad deden maken, ik was immers zelf prima in staat om de juiste en beste keuzes te maken voor dit kind samen met mijn vriend. Ik begrijp ergens wel dat alle adviezen goed bedoeld zijn, maar het gaf ons ook het gevoel alsof mensen dachten dat we het niet zouden redden.

Hiep Hiep Hoera! Mijn dochter is met 36 weekjes geboren en na een te lange week mogen we naar huis. Al snel komt er iemand langs van het consultatiebureau voor een intake gesprek.

Bij het eerste bezoek aan de verloskundige worden er tientallen vragen op je afgevuurd; waar wil je gaan bevallen, hoe wil je gaan bevallen etc. en de vraag of je flessenvoeding wilt geven of borstvoeding. De meeste vrouwen reageren dan heel bescheiden met het antwoord: als het lukt wil ik borstvoeding geven.

Op het moment dat je erachter komt dat je zwanger bent ga je op zoek naar de meest gezonde manier om te leven; geen rauw vlees, uitkijken met speciale kaasjes, stoppen met roken, geen alcohol. Bij alle echo's blijkt alles steeds in orde te zijn en je leeft steeds meer naar de uitgerekende datum toe. Je denkt er zelfs niets van als tijdens een controle bij de verloskundige de bloeddruk iets verhoogd blijkt te zijn, de bovendruk is wat hoger dan eerder, maar iedereen kan wel eens nerveus zijn waardoor de bovendruk stijgt. Een paar dagen later vertrouw ik een pijntje in de onderbuik niet helemaal en ik bel de verloskundige die me aanraad om mijn urine te laten testen op een urineweginfectie. Bij de dokter zien ze wel iets in de urine, maar eigenlijk niet genoeg voor een infectie, toch krijg ik een kuur mee. Later die avond vertrouw ik het toch niet helemaal en de verloskundige komt langs, na inwendig onderzoek besluit ze me toch door te sturen naar het ziekenhuis omdat ze er zeker van wilt zijn dat ik geen weeën heb.

Schoonmoeders, bijna iedereen heeft ermee te maken en het is eigenlijk een kwestie van geluk met welk soort je te maken krijgt. Je vind ze in alle kleuren, vormen en maten. Helaas is het niet mogelijk om, bij enige vorm van teleurstelling, ze terug te brengen, je krijgt er immers geen kassabon bij..

Daar sta ik dan op de badkamer op 19 maart 23:30, ik heb een zwangerschapstest in mijn handen. Mijn vriend ligt al in bed en slaapt al half, we hebben beiden geen idee dat ons leven een minuut later voorgoed zal veranderen.