Met 28e weken snelde mijn man en ik wederom snel naar de verloskundige omdat het niet goed ging. Ik had weeën die niet stopte en had al weken vochtverlies en al maanden bloedingen. Onze spanningen konden niet hoger, zou ons kleintje al komen of stond ons weer een nieuw avontuur te wachten?

Na het laatste bezoek van de controle waren mijn partner en ik gesloopt. Emotioneel gezien vonden wij het spannend zeker omdat wij wisten dat de vorige zwangerschap alleen maar zwaarder werd op het einde.

Het is een tijd geleden dat ik voor het laatst iets heb geschreven. De tijd vliegt voorbij zonder dat je er erg in hebt. Toch wil ik verder gaan met het verhaal waar ik gebleven was. 

Na het eerste gesprek met de bedrijfsarts moest ik acuut stoppen met werken omdat ze niet wilde dat ik mijn kleine wonder zou verliezen.

De vorige keer ben ik geëindigd met het vertellen dat ik met spoed naar de verloskundige moest vanwege bloedverlies. 

Wat hadden we kort geleden goed nieuwe gehad van het spreiden alleen maar in de nachten. We waren in opperbeste stemming. Vervolgens hadden wij onze volgende grote verrassing in onze handen. 

Wat waren de eerste dagen wennen na dat de gipsbroek ons leven binnen was gekomen. De verzorging was een hele verandering met daarvoor, luier over luier met welke maat dan? Nu paste haar kleding ineens niet meer,  omdat alles ook zo snel was gegaan wist ik ook niet goed hoe ik mij hier op voor kon bereiden. De zelfde dag dat we naar huis zijn gegaan hebben wij meteen kleding en vooral veel rompertjes gekocht. 

De vorige keer heb ik verteld dat Eva in een spreidbroekje is beland en hoe dat gebeurt is. 

Ik heb nu inmiddels al meerdere blogs geschreven over mijn zwangerschap en de eerste week met mijn stuiterballetje. Nu heb ik maar besloten om per onderwerp tijdelijk verder te bloggen. Er is de laatste tijd zo veel door elkaar heen gegaan dat ik soms hier zelf de weg in kwijt ben geraakt.