De grote verrassingen in 1 maandje

Wat hadden we kort geleden goed nieuwe gehad van het spreiden alleen maar in de nachten. We waren in opperbeste stemming. Vervolgens hadden wij onze volgende grote verrassing in onze handen. 

Onze kleine meid was nog maar 8 maanden en we hadden weer een positieve zwangerschapstest in onze handen. Een nieuw klein wondertje zou erbij komen in ons gezinnetje. We hadden het kort een keer gehad over wanneer we nog een kindje zouden willen maar waren hier nog niet echt mee bezig ( we deden ook niets om het te voorkomen). 

Mijn man was dol gelukkig voor nog een kleintje maar bij mij kwamen er toch ook grote twijfels en angsten naar boven. Zou deze zwangerschap net zo gaan als de vorige of zou dit toch mee vallen? En wat als deze zwangerschap nou net zo zou lopen hoe moet ik dat doen met een kleine baby er nog naast die ook nog in de nachten gespreid moet liggen. Ook had ik als moeder zeker twijfel of ik wel net zo veel liefde zou hebben voor de 2e als voor onze stuiterbal. 

Kort daarna moesten wij toch ook weer met Eva naar het ziekenhuis. Er werden opnieuw foto's gemaakt, echter was er totaal geen vooruitgang zichtbaar en moest ze toch weer 23/7 gaan spreiden. Wat een tegenslag was dat zeg. We waren toch positief ingesteld maar het bleek toch niet zo een milde vorm te zien die ze van te voren hadden verwacht. Ze moest weer 6 weken lang blijven spreiden en rond haar eerste verjaardag zouden wij weer terug moeten komen. Wat een spannende tijd weer, dit in combinatie met volledig ochtendmisselijkheid en spugen in de eerste werken van de zwangerschap maakte het toch super zwaar.

Toen we met Eva naar het ziekenhuis gingen hebben wij toch maar even gevraagd of haar heupafwijking erfelijk was en of onze nieuwe baby in de maak hier misschien ook last van zou kunnen krijgen. Er werd ons verteld dat zij inderdaad vermoedelijk een erfelijke variant heeft en dat de kleine wanneer die 3 maanden oud is ook een echo gemaakt moet worden. 

De eerste echo's waren goed bij de verloskundige voor onze nieuwe wondertje. Het was goed genesteld en de placenta zat op een mooie plek. Toch was ik met 13 weken aan het werk en had het net bekent gemaakt dat ik zwanger was. Ik was net bij een cliënt op bezoek geweest en moest toen even naar de wc en ben snel naar kantoor gereden, daar op de wc zag ik meteen dat het weer mis ging. Ik had weer vers bloed in mijn onderbroek zitten en ook in de wc. Toen ben ik meteen naar mijn collega gelopen om te vragen of zij mijn volgende afspraak kon overnemen zodat ik naar huis kon omdat ik weer bloed aan het verliezen was. Ze schrok en vertelde meteen dat het goed zou komen. Ik heb toen mijn man gebeld en de verloskundige, ik kon meteen langs komen voor een extra echo en mijn man kwam ook daar naar toe. Inmiddels moest ik vanuit Zevenaar naar Apeldoorn rijden en ik ben geloof ik nog nooit zo zenuwachtig geweest, wat stond ons nu weer te wachten in ons avontuur?

De volgende keer vertel ik hoe dit af gaat lopen en welke stappen wij gezet hebben.