Van voorkeurshouding naar ziekenhuisbezoeken

Ik heb nu inmiddels al meerdere blogs geschreven over mijn zwangerschap en de eerste week met mijn stuiterballetje. Nu heb ik maar besloten om per onderwerp tijdelijk verder te bloggen. Er is de laatste tijd zo veel door elkaar heen gegaan dat ik soms hier zelf de weg in kwijt ben geraakt.

Vanaf de kraamweek was ons al opgevallen dat onze drukte maker niet alleen in mijn buik druk was maar ook daarbuiten, net als haar vader. Ze was al snel lekker aanwezig en veel wakker, vaker dan groepsbaby's van de centering. Wel was ons opgevallen dat zij maar 1 kant op wilde kijken en dat wat wij ook probeerde, en wat hebben wij veel uitgeprobeerd. Met 6 weken kolfde ik nog veel af en had ik een paar vraagjes en zocht wat mede moeders, ik ben daarom naar het mammacafé gegaan. Bij het mammacafé was toevallig ook een kinderfysio aanwezig en die heeft even meegekeken met haar voorkeurshouding. Ze vertelde wel meteen omdat Eva nog maar 6 weken was zou het waarschijnlijk nog wel over gaan maar mocht er wat nodig zijn zouden ze met 10 weken beginnen met fysio. Ze ging Eva onderzoeken en ze schrok een beetje van wat ze vond, zo kon al echt niet meer volledig de andere kant op kijken en om die reden hebben wij meteen besloten te beginnen met de fysio..

Met haar controle bij het consultatiebureau hebben wij aangegeven dat we met de fysio waren begonnen en waarom. De arts heeft eva toen even onderzocht en die kon niet meteen heel veel afwijking in haar heupen zien maar merkte wel haar voorkeur, ze vertelde dat ze maar beter voor de zekerheid toch even foto's konden maken.

Gelukkig konden wij snel terecht om echo van de heupen van eva te maken, de uitslag zou naar mijn huisarts gestuurd worden. Tijdens het maken van de echo werd er getwijfeld of het nu wel of niet goed was, ze hebben dus maar meteen voor de zekerheid ook foto's gemaakt. 

Ik werd de volgende dag al gebeld door de huisarts met dat hij niet zeker wist of het nou wel of niet goed was en daarom werden wij doorgestuurd naar de orthopeed in het ziekenhuis. Ik was stom verbaas, ik had nooit verwacht dat er iets mis zou zijn met onze sluiterbal, want dat was ze nog steeds iedere dag.  Dus nu maar even afwachten wat er bij de arts uit zou komen.

Gelukkig waren wij snel aan de beurt in het ziekenhuis. We worden naar binnengeroepen door de arts en het eerst wat hij verteld is "jullie komen voor een spreidbroekje". Wij met zijn 2e totaal verbaasd sorry voor wat? Toen heeft de arts uitgelegd wat er aan de hand was aan de hand van de foto's van de heupjes van Eva. Haar rechterheupje was volledig goed ontwikkeld alleen haar linker heupje zat hoger dan zou moeten en was ook volledig uit de kom. Er was iets verder omhoog al een nieuwe kom zich aan het vormen. We moesten daarom meteen beginnen met spreiden, maar gelukkig was het geen hele erge variant werd ons nog gezegd het zou wel goed komen, we zouden over 6 weken weer terug komen om opnieuw foto's te maken en dan verder te kijken.

Wij zijn meteen naar de orthopedisch instrumentmaker gestuurd en die heeft meteen een spreidbroekje aangemeten voor haar. We kregen mee dat zij dit 23/7 moest dragen en dat het dus echt alleen af mocht tijdens het verschonen en  als ze in bad ging. 

Totaal verbaasd zijn wij het ziekenhuis weer uit komen lopen. Eerst niet wetende dat er iets mis was en nu met een dochter die gespreid moest zijn om haar weer beter te maken. Mijn moeder hart brak op dat moment wel in 10.000 stukjes, was dit mijn schuld? Veel mensen vertelde dat het voor de moeder erger is dan voor Eva maar dat wil je niet horen in het begin. Ik heb ook menig maal heel hard meegehuild uit frustratie en onmacht als Eva dit ook deed.

Dit was het begin van een lange weg die wij zijn ingezet om haar heup weer goed te krijgen. Maar hier en volgende keer weer meer over.