Dit is één van de dagelijks terugkerende dingen sinds ik (alternatief) wordt behandeld voor CVS. Ik kreeg via Instagram wat vragen over de dagelijkse strubbelingen in het leven met CVS en die hoop ik met deze blog te beantwoorden. Ik vind het best spannend om deze blog te maken, want ik ga al mijn 'gebreken' op tafel gooien. Niet om zielig te doen, maar om eerlijk te zijn. Ondanks dat ik elke dag een strijd moet leveren, vind ik altijd nog genoeg fijne dingen die me blij en positief houden. En dat geef ik graag door!

20 november, 2019. 40 weken zwanger! Ik was inmiddels 22 kilo aangekomen, hield wat vocht vast in mijn gezicht en kon alleen nog maar waggelen. Al een week of 3 hoorde ik elke dag wel 2 of 3x: ‘Nou, loop jij hier nog steeds?’ Ik heb dat nooit vervelend gevonden en lachte altijd: ‘Nou ja.. Lopen… Ik kan beter gaan rollen!’ of: ‘Ja, ik wil deze tot 46 weken dragen.’ Op de uitgerekende datum appte mijn collega ’s avonds rond 18.45 uur hoe het ging. ‘Misschien moet ik toch maar van die 46 weken uitgaan.’ appte ik terug…

Gapend zit ik op de rand van mijn bed. Het is weer ochtend. Gelukkig, het wordt weer licht. Het liefst blijf ik hier de hele dag nog liggen, maar de oudste 2 moeten naar school. Met het op één na laatste restje energie, hijs ik me omhoog. Ik hou dit niet vol. Ik kon vannacht weer niet gaan slapen. En dan niet omdat ik niet moe was, maar omdat ik het niet verantwoord vind dat ik zou slapen. Hoe kan ik nou gaan slapen als mijn kind ieder moment kan stikken? 

Hieperdepiep, de eerste schoolweek is weer een feit! De structuur zit er weer in, de rust is weergekeerd. Wat een week. We zijn weer begonnen met leren. Niet alleen de kinderen, want o jongens, wat leren ze toch weer snel en veel nieuwe dingen. Maar ik moet zelf ook weer even bijscholen. Ik ben weer een stukje wijzer geworden hoor, deze week. Er was eigenlijk best een hoop weggezakt, maar met de liefdevolle hulp van mijn liefste kinderen, is er toch weer het één en ander hersteld. Bijvoorbeeld dat je er om 10 uur achter komt dat je nog niks gedronken hebt, omdat je dat vanwege de drukte wel na half 9 zou doen. Of dat je weer even weet hoe zo'n grote slok koude thee of koffie eigenlijk smaakte. En dat een lieve, uitgebreide knuffel en liefdesverklaring geen garantie is voor goed gedrag - een kwart seconde later.

Afgelopen vrijdag zat ik er even doorheen. Inmiddels is de lucht weer wat opgeklaard en vertel ik wat er gebeurde. 

Het is zaterdagochtend. Vannacht heeft Levi eindelijk weer wat langer geslapen. Ik had hem allang verwacht voor de fles, maar hij slaapt nog heel diep. Het alarmgevoel probeer ik uit te zetten.

Mijn huishouden is de laatste maanden hard uitgebreid. Ik heb inmiddels 5 kinderen. Soms zelfs wel 6 of 7. Ze zijn biologisch niet van mij, maar ze wonen hier soms wel. Eigenlijk altijd. Want 'hun eigen moeder wil ze niet hebben,' vertelde Lotte me. Ik heb helaas ook weinig tijd om ze allemaal aandacht te geven, maar goed, als je eigen moeder je niet meer wil, dan ben je vast wel wat gewend. Ik heb niet veel last van ze hoor. Ik zie ze eigenlijk nooit. Alleen maken ze soms wel veel rommel. Mijn eigen kinderen maken meestal geen rommel, maar die zijn wel bereid om andermans rommel op te ruimen. Nou ja, meestal ruimt Lotte het op. Zij is ook de enige die al die kinderen ziet. Ik heb geen idee waar ze opeens allemaal vandaan kwamen trouwens. Eerst hadden we alleen Lesa. (Ik heb voor de zekerheid gevraagd of het Resa of Lesa was, maar het was echt Lesa!) Later kwam Kima erbij en die nam wat vriendjes mee. Timauw, Setal en Lefauw (Ja, sorry. Ook niet mijn smaak, die namen, maar ja... ze zijn niet van mij.) Lesa vond het hier hartstikke gezellig en Lotte besloot dat hij (of zij, geen idee hoe dan, maar dat verschilt dus per dag)  hier bleef wonen. Nou oké, ik ben de beroerdste niet. Ik zag hem toch nooit. Maar ondertussen zat hij wel bij ons aan tafel. En hij hield Lotte lekker bezig met vanalles, behalve eten. 'Lotte, je moet nu gaan eten hoor. Het is bijna tijd voor school.' 'Ja, maar Lesa pakt elke keer mijn brood af! Blijf af Lesa, niet aankomen!' Ik werd een beetje kriegelig, want het brood ging helemaal nergens heen. Ook niet in haar mond. 'Happen nu Lot, er is geen Lesa hier.' 2 donkere ogen kijken me boos aan. 'Écht wel! Daar op de tafel!' 

21 november 2019

20 november 2019