Donderdagavond begon Keet met spugen, hele golven kwamen eruit. We kwamen de nacht door met een emmer en weinig slaap. Vrijdagochtend belde ik met de huisarts en die adviseerde ORS, dit gehaald en aangeboden maar madam vond het vies en hoe ik het ook mengde met wat anders ze riep alleen maar; nee mama niet lekker! Uit eindelijk toch elke keer wat lepeltjes gegeven en heeft ze nog even zitten spelen maar smiddags wilde ze helemaal niets meer eten en amper nog drinken. Alles wat ze wel binnen kreeg kwam er direct weer uit ook de ORS. S’avonds belden we de hap en mochten we langs komen. Ze werd van top tot teen nagekeken maar was (nog) niet uitgedroogd en we moesten het opnieuw thuis gaan proberen. Vrijdagnacht verliep eigelijk rustig, ze sliep door en werd om 5.30 wakker. Weer spuugde ze het hele bed onder en kwam er een golf uit. Ze ging met papa in bad en na haar badje viel ze terug in slaap en werden we pas tegen 10u wakker. Ze dronk wat en ze hielt dit binnen, ik dacht oké dit is vooruitgang. Helaas was dit van korte duur. Ze wilde alleen maar slapen, lag als een dood vogeltje op de bank en drinken of eten werd niet meer gewaardeerd. Ze was op en leeg. Ze had nog steeds de drang om over te geven maar er kwam niks meer dus leek het soms alsof ze stikte. Opnieuw de hap gebeld en we mochten direct doorkomen, ze bekeken haar en we werden doorgestuurd naar bergen. Daar zaten we dan op de spoed, haar urine werd gecheckt dit was oké, ze kreeg een vingerprik voor haar glucose en die was aan de (te) lage kant en ze was uitgedroogd. Dus werd er voorgesteld haar op te nemen en een sonde in te brengen. Dit paste niet .. haar neusje was te klein en na 4x proberen zei ik dat het wel genoeg was aangezien ze in complete paniek was en dat ik wilde dat de kinderarts opnieuw gebeld werd om te kijken voor een andere optie. Nog geen half uur later stond die er en zei meteen we gaan het absoluut niet nog een keer proberen. We gaan haar aan het infuus leggen. Eerst kreeg ze een verdovingspleister en later werd haar infuusje zonder moeite geprikt en aangelegd. We hadden een rustige nacht en ze sliep heerlijk, mama wat minder haha.

Keet lag mijn hele zwangerschap tot 37 weken in stuit. Daarom moesten wij vanuit het cb een echo laten maken in het ziekenhuis van haar heupjes. Ik hoor haar nog zeggen; het is gewoon routine als ik jullie was zou ik me er niet druk over maken, Ik zie op het eerste oog niets geks!

Donderdag 8 Augustus mijn uitgerekende datum, in de auto naar de verloskundige we hebben controle. Op wat harde buiken na voel ik helemaal niets en heb het gevoel dat ze het wel prima vind daar binnen. De verloskundige vraagt of ze me mag strippen en ik denk alleen maar JA! Graag! Ik ben het beu, ik ben de buik beu, ik ben de kwaaltjes beu, ik wil haar zien! Zo gezegd zo gedaan, aangezien ik nog geen ontsluiting heb zit ‘echt’ strippen er niet in maar ze drukt me op het hart dat ze dit weekend wel van zich zal laten horen.

Vanaf het begin van mijn zwangerschap was ik er al van overtuigd dat ik de 40 weken met gemak zou uitlopen. Ondanks dat ik de eerste 20 weken goed ziek ben geweest en 7 kilo was afgevallen had ik een prima zwangerschap. Ik had een druktemaker van baby in mijn buik die vanaf dag 1 in stuit of dwars lag maar die het daarbinnen prima naar haar zin had!

Het was een dinsdagochtend, ik stond me net aan te kleden want ik zou die dag oppassen op de kleine van een vriendin en die moest ik om half 12 van de peuterspeelzaal gaan halen, toen mijn vriendinnetje belde of ik misschien haar hondje wilde gaan uitlaten want ze zou die dag later terug komen van haar vader dan gepland.

Zoals ik jullie in mijn eerste blog vertelde werken wij beide in de horeca. Echt waar nog steeds elke dag het leukste wat er is. Aan het werk maar toch altijd in de gezelligheid! Ik werk vooral in de avonden zo ben ik overdag vaak thuis bij Keet wat ik zelf onwijs fijn vind. En Mark begint meestal zo rond 15u dus de helft van de dag zijn we eigenlijk altijd met z’n drietjes! Echt onwijs fijn dus!

Soms kijk ik zo uit naar het moment dat dit meisje mij gewoon zélf kan vertellen wat er in dat mooie koppie van haar omgaat. Dat ik niet de hele trukendoos erbij hoef te pakken en er dan uit eindelijk nog niet zeker van ben wat er nu precies aan de hand is ...

✨ A little more sparkle, a little less stress. This Christmas, i wish you the very best. Wij wensen iedereen alvast hele fijne dagen 🎄en een gezond & gelukkig 2021 ✨💛 Geniet van alle kleine momentjes samen in deze gekke tijd ondanks alle beperkingen en maatregelen ❤️ liefs van ons!

Nou daar gaan we, mijn eerste blog ooit! ( toch wel een beetje spannend ... !) Niet de eerste keer dat ik iets schrijf maar wel de eerste keer dat ik het publiceer en er echt wat mee doe. Sinds ik mama ben van onze kleine Keet vind ik het heerlijk om mooie foto’s te maken om alle herinneringen te kunnen bewaren en in deze gekke tijd is het ook wel een uitgangspunt om toch alle kleine dingen die nog wel kunnen en er het meest toe doen op een mooie manier te kunnen vastleggen & waarderen! Toen ik dus gevraagd werd om voor mamaplaats te gaan bloggen hoefde ik daar eigenlijk geen twee keer over na te denken. Want hoe fijn is het om af en toe eens van je af te kunnen schrijven en er met andere mama’s over te kunnen kletsen en misschien wel herkenning te krijgen! Je wereld is in deze tijd toch een stukje kleiner ... en dan zijn dit toch fijne lichtpuntjes!