Kerstmis in het ziekenhuis

Donderdagavond begon Keet met spugen, hele golven kwamen eruit. We kwamen de nacht door met een emmer en weinig slaap. Vrijdagochtend belde ik met de huisarts en die adviseerde ORS, dit gehaald en aangeboden maar madam vond het vies en hoe ik het ook mengde met wat anders ze riep alleen maar; nee mama niet lekker! Uit eindelijk toch elke keer wat lepeltjes gegeven en heeft ze nog even zitten spelen maar smiddags wilde ze helemaal niets meer eten en amper nog drinken. Alles wat ze wel binnen kreeg kwam er direct weer uit ook de ORS. S’avonds belden we de hap en mochten we langs komen. Ze werd van top tot teen nagekeken maar was (nog) niet uitgedroogd en we moesten het opnieuw thuis gaan proberen. Vrijdagnacht verliep eigelijk rustig, ze sliep door en werd om 5.30 wakker. Weer spuugde ze het hele bed onder en kwam er een golf uit. Ze ging met papa in bad en na haar badje viel ze terug in slaap en werden we pas tegen 10u wakker. Ze dronk wat en ze hielt dit binnen, ik dacht oké dit is vooruitgang. Helaas was dit van korte duur. Ze wilde alleen maar slapen, lag als een dood vogeltje op de bank en drinken of eten werd niet meer gewaardeerd. Ze was op en leeg. Ze had nog steeds de drang om over te geven maar er kwam niks meer dus leek het soms alsof ze stikte. Opnieuw de hap gebeld en we mochten direct doorkomen, ze bekeken haar en we werden doorgestuurd naar bergen. Daar zaten we dan op de spoed, haar urine werd gecheckt dit was oké, ze kreeg een vingerprik voor haar glucose en die was aan de (te) lage kant en ze was uitgedroogd. Dus werd er voorgesteld haar op te nemen en een sonde in te brengen. Dit paste niet .. haar neusje was te klein en na 4x proberen zei ik dat het wel genoeg was aangezien ze in complete paniek was en dat ik wilde dat de kinderarts opnieuw gebeld werd om te kijken voor een andere optie. Nog geen half uur later stond die er en zei meteen we gaan het absoluut niet nog een keer proberen. We gaan haar aan het infuus leggen. Eerst kreeg ze een verdovingspleister en later werd haar infuusje zonder moeite geprikt en aangelegd. We hadden een rustige nacht en ze sliep heerlijk, mama wat minder haha.

We werden om 7 uur wakker, de verpleging kwam en ze mocht in principe alles eten en drinken waar ze om vroeg. Natuurlijk vroeg madam om een toet en die kreeg ze! Eerst plaste ze nog een keer op het potje. Ze gaf aan dat haar buikje zeer deed en dus vroeg ik of er niks was tegen de misselijkheid. Ze gingen het navragen bij de kinderarts en nog geen 5 minuten later kreeg ze een spuitje met … (iets waar ik de naam van kwijt ben)  tegen de misselijkheid. Uit eindelijk at ze 3 toetjes en 2 hapjes brood. En dronk ze de meegebrachte ice tea green door papa en kreeg ze langzaam maar zeker haar kuren terug. Ze gaf aan dat ze weer moest plassen dus we gingen opnieuw naar het potje, weer een plas! Toen de luier aanging begon ze te pruttelen en hadden we EIN-DE-LIJK een poepluier! Mama en papa hielden een klein feestje ookal was de lucht intens en wisten we dat dit vast niet de laatste poepbroek met deze lucht zou zijn.

De kinderarts kwam langs voor de uitslagen van haar bloed en aangezien alles oké was en madam er weer een stuk fitter bij zat mochten we naar huis! Thuis aansterken en lekker rustig aan doen. Dat is wat wij gaan doen de komende dagen. Even bijkomen van de schrik. Maar vooral intens genieten van elkaar!