De speciale gehoortest liet even op zich wachten. Omdat we al zoveel afspraken hadden vond ik dat ook niet zo erg. In de tussentijd hoorde ik wel dat mijn nichtje aan 1 oor slechthorend was en dit had ik nooit geweten. Een geruststelling dat het allemaal best mee kon vallen..  na een aantal weken kwam dan eindelijk het moment van de waarheid. Het kon soms wel een half uur duren werd me verteld. Noah kreeg een aantal plakkertjes op zijn hoofd en een soort oorkapje opgeplakt. En daar begon de test. Ik had totaal geen verwachtingen, het enige wat ik hoopte was dat áls het niet goed zou zijn, Noah in ieder geval wel gedeeltelijk kon horen. Na een paar minuten ging het ineens.... ✅ Pass! Wat... nu al? YES!!! Test geslaagd!!!!! Noah kan gewoon met beide oortjes horen!! Deze konden we afstrepen! 

Zonder bloedtransfusie maar met een vreselijke ervaring rijker vertrokken we naar huis. We waren alle 3, Björn, Noah en ik, flink van de kaart van wat er gebeurd was. Noah kon mij niet loslaten en andersom had ik hier ook moeite mee. De prikwondjes in zijn handje haalden steeds het moment weer naar boven dat hij daar zo lag te huilen in dat bedje en ik over hem heen hing om hem te kalmeren. Ik voelde me zo schuldig! 

We dachten we dat het een stuk beter met Noah ging, totdat we op de controle totaal onverwachts hoorden dat zijn HB weer gezakt was tot in de transfusiezone. In deze blog vertel ik over de tweede bloedtransfusie met een verrassende wending. Helaas was deze keer echt geen fijne ervaring. 

Wat was Noah goed opgeknapt! Eindelijk hadden we geen tijd meer om rustig te douchen, te slapen en te eten. Mij hoorde je niet klagen. We wisten inmiddels dat dit zoveel keer fijner was dan wanneer je een baby had die dit niet deed omdat hij hier te ziek voor was! 

Het was 21 april 2021. Noah was vandaag 3 weken jong. Door rhesusantagonisme werden zijn rode bloedcellen afgebroken en vandaag was de dag dat hij een bloedtransfusie nodig had.

Laura! We mogen naar huis! 

Nadat we zo'n tegenvaller hadden gehad, moesten we rekenen op toch nog wel een klein weekje ziekenhuis. Noah zelf wist precies wat hem te doen stond. Hij moest veel drinken. En dat deed hij méér dan voldoende. Tijdens zijn eerste afgekolfde flesje dronk hij met gemak 60cc weg. Enkele dagen later ging dat zelfs al richting de 80. En daarmee kon hij mooi die afvalstoffen (bilirubine) kwijt. 

Zondag 4 april 2021. Eerste paasdag. Noah was 4 dagen jong wat dus betekende dat ik vandaag mijn kraamtranen zou mogen laten gaan. Maar ik was vrolijk. Ik vroeg mij zelfs af of mijn huilbui na het nieuws van de rhesus antistoffen een half jaar geleden niet een tikje overdreven was geweest. Björn had thuis geslapen, was met de oudste 2 een paasontbijtje aan het eten en daarna gingen ze eitjes zoeken in de tuin. De buren hadden hem hierbij geholpen en keken smakelijk vanuit hun raam boven hoe de ze fanatiek aan het zoeken waren. Om het toch een beetje samen te vieren maakten we filmpjes en stuurden we die over en weer. We dachten 2 dagen later wel eindelijk met zijn allen lekker thuis te zijn. Beter goed naar huis dan te vroeg naar huis was ons motto, daarom hoopte ik voor de zekerheid tot dinsdag te mogen blijven..  dan hadden we 6 dagen ziekenhuisopname gehad (voor de bevalling dachten we na 4 dagen wel naar huis te mogen). 

Ooit legde ik aan mijn vader en zusje uit dat het hebben van irregulaire antistoffen een beetje te vergelijken is met een potje risk. Aangezien wij elkaar graag uitdagen voor een potje kon ik het zo in redelijk begrijpelijke taal vertellen 😄