De legers zijn verslagen!!!

De speciale gehoortest liet even op zich wachten. Omdat we al zoveel afspraken hadden vond ik dat ook niet zo erg. In de tussentijd hoorde ik wel dat mijn nichtje aan 1 oor slechthorend was en dit had ik nooit geweten. Een geruststelling dat het allemaal best mee kon vallen..  na een aantal weken kwam dan eindelijk het moment van de waarheid. Het kon soms wel een half uur duren werd me verteld. Noah kreeg een aantal plakkertjes op zijn hoofd en een soort oorkapje opgeplakt. En daar begon de test. Ik had totaal geen verwachtingen, het enige wat ik hoopte was dat áls het niet goed zou zijn, Noah in ieder geval wel gedeeltelijk kon horen. Na een paar minuten ging het ineens.... ✅ Pass! Wat... nu al? YES!!! Test geslaagd!!!!! Noah kan gewoon met beide oortjes horen!! Deze konden we afstrepen! 

Nu nog zijn bloedarmoede. De controle die volgde was een prik- en bel afspraak. We redden het tot deze afspraak, daarmee verbraken het record van 14 dagen achter elkaar niet in het ziekenhuis komen. Dat was al sinds 15 weken zwangerschap in oktober 2020, dus ruim 7 maanden, niet gelukt. Het gekke is dat het ziekenhuis ook een bepaald soort vertrouwde plek was inmiddels en hoe fijn dit ook was en hoeveel rust dit gaf, dit was ook weer even wennen. 

De uitslag liet vervolgens lang op zich wachten en uiteindelijk belde de arts die dag helemaal niet... 

De dag erna ben ik zelf maar gaan bellen. Bleek onze kinderarts waarmee we de afspraak hadden gemaakt op vakantie te zijn! De assistente mocht de uitslag niet geven en ik was not amused. Dit merkte zij wel dus kon wel los peuteren dat zijn HB gestegen was. Hoeveel ging ze niet zeggen want dan ging ik dat misschien verkeerd interpreteren. Nu schatte ik die laatste kans vrij klein want mijn kennis over HB waardes bij baby's was inmiddels aardig opgelopen maar toch besloot ik maar geduldig af te wachten 😉 We kregen een dag later een belafspraak bij de kinderarts die we in de periode op de neonatologie veel zagen. Stiekem vond ik dat ook wel prima. Dat was een erg ervaren arts. 

Noah bleek een hb te hebben van 5.0. De arts vond het gunstig dat het gestegen was, maar was ook wel van mening dat het met 0,6 punt in 2 weken tijd erg langzaam ging. Daarom spraken we af dat we 3 weken later nog een HB check gingen doen. 

Diezelfde week hadden we een afspraak gemaakt bij onze osteopaat. Niet zozeer vanwege Noah's HB, we gunden hem (en onszelf met Noah) vooral een prettige medische ervaring. Na alles wat er gebeurd was zaten er vast wel wat spanningen hier en daar, die indruk hadden we tenminste wel. De osteopaat deed zijn behandeling, mooi om te zien hoe goed en rustig Noah dit onderging. Ondertussen vertelde hij over informatie vanuit hersenen naar lichaam en dat een blokkade bij zijn schoudertjes een stoorzender kon zijn. Mogelijk zou deze behandeling zelfs een gunstig effect op zijn HB kunnen hebben. Nooit gedacht maar als het zo was, dan zou dit zeker mooi meegenomen zijn. 

En daar was dan het moment van de volgende controle. Het was inmiddels 15 juni. Noah was 2,5 maand jong. We hadden ons record weer verbroken, we waren een tussenpauze van 3 weken niet in het ziekenhuis geweest! Zijn bloed werd geprikt en we konden weer naar huis. 

De dag erna belde de kinderarts voor de bloeduitslag, zelfs een dag eerder dan afgesproken. Tot zover was het geen goed teken als het telefoonnummer van het ziekenhuis voor de afgesproken datum in mijn scherm verscheen. Daarom schrok ik eerst een beetje maar als snel volgde er het goede nieuws waar we al maanden naar uitkeken... Noah zijn HB was 6.2. Een gezond hb ligt bij een baby tussen de 6 en de 9...

Dus dat betekent dat Noah GEEN BLOEDARMOEDE MEER HEEFT!!!!!! Wooooohooooo! 

Al sinds ik 14 weken zwanger was in oktober 2020, kwamen we bijna wekelijks in het ziekenhuis. We hebben 23 echo's gehad en wekenlange onzekerheid of Noah tot 37 weken in mijn buik mocht blijven. Na zijn geboorte 10 dagen lichttherapie en zakkende hb waardes. Het aantal keren bloedprikken bij Noah en mij is niet meer te tellen. De bloedtransfusie waar we zo tegenop zagen en die uiteindelijk zo goed ging. De niet verwachte terugval na de bloedtransfusie en de spanning of hij wel goed kon horen... Sinds half mei ging het steeds een beetje beter. En dan nu dit telefoontje. Het boek kan dicht. De antistoffen zullen geen schade meer aanrichten.  

NOAH.HEEFT.DE.LEGERS.VERSLAGEN!!!!!!!!!!!!