10 juli 2020, de dag van mama’s uitvaart. Helemaal zelf geregisseerd. Tot de kleinste details, ze wist precies hoe alles eruit zou gaan zien en wat ieders rol was in het geheel.

Deze blog heeft een tijd op zich laten wachten. Schrijven kon ik even niet. Dit is misschien wel de meest heftige blog die ik ooit zal schrijven, want gek genoeg maakt dit de dood van mama “echt”. Dat heb ik 2 jaar lang uitgesteld, ik wilde het vooral niet onder ogen zien.  

In mei 2020 verbleven wij met het gezin een paar dagen in Dishoek. We genoten hier volop van het heerlijke weer, de zee en tijd met elkaar. Mama lag de hele dag op een strandbedje in de tuin, te genieten van de zon. Het was zo fijn om even alleen met ons gezin te zijn, zonder dat er steeds andere mensen over de vloer kwamen. Mama takelde steeds meer af. Ze werd ontzettend mager, had veel pijntjes en voelde dat ze achteruit ging. In Dishoek leek ze even een opleving te hebben. Het ging goed en ze was blij. 

De titel van deze blog is voor veel mensen waarschijnlijk een beetje vreemd, want Corona heeft zoveel teweeg gebracht in de wereld, vaak in negatieve zin. Zo ook voor ons, zakelijk gezien. Ik run samen met mijn man restaurant de Verdraagzaamheid aan de waal in Zaltbommel. We hebben een goed lopend, druk bedrijf met een groot team. En dan ineens moet je dicht, door een ziekte waar niemand iets over weet. Ik vond het heel ingrijpend dat alles ineens dicht was, want wat moest je gaan doen om je bedrijf overeind te houden en al je mensen aan het werk te houden. 

De laatste grote wens van mama ging in vervulling. Zij zou op 7 maart 2020 moeder van de bruid zijn. In 5 weken tijd een bruiloft regelen is een grote uitdaging kan ik je vertellen, maar ik was alleen maar ontzettend dankbaar dat mama dit nog kon meemaken. 

Voordat mama het bericht kreeg dat haar kanker terug was en zij niet lang meer te leven had, hadden mijn man en ik een aantal intakes op de afdeling fertiliteit in het UMC in Utrecht. Vanaf het begin van onze relatie was mijn man heel duidelijk. Hij had 3 kinderen uit een eerder huwelijk, heeft zichzelf daarna laten helpen en kon dus geen kinderen meer krijgen. Een shock voor mij, voor iemand die niets liever wil dan kinderen. Voor wie het krijgen van kinderen een doel opzich is.

Eindelijk brak de decembermaand aan. De maand waar wij zo naar hunkerde. Dit moest de maand van de nieuwe start worden voor ons gezin. Waar we de kanker achter ons konden laten en weer verder konden gaan waar we gebleven waren. 

Een ode aan mijn knappe mama hier op de foto. De titel van deze blog, is gebaseerd op haar eigen omschrijving bij haar eerste foto zonder haar, met muts, op haar insta pagina.

19 maart 2019, de dag dat mijn leven voorgoed veranderde. De foto bij deze post is genomen op het vliegveld van Tenerife twee uur voor vertrek naar Nederland. Mijn man en ik verbleven een weekje op dit eiland.  Samen even niets, het hoofd leeg maken na een hele drukke tijd, zo hoopten wij. Maar we zaten er vooral met heel veel spanning en onzekerheid. Spanning voor het onbekende, onzeker over alles wat er zou komen gaan.