De laatste paar weken van mijn zwangerschap waren zwaar. Veel last van mijn lichaam en voor Skye was ook niet fijn dat ik de hele dag liep te puffen en te steunen. Ik had gehoopt tot aan het eind van mijn zwangerschap te kunnen genieten door met Skye vooral veel naar buiten te gaan. Helaas zat dit er dus niet in. Mentaal ging het juist erg goed, ik maakte mij alleen nog druk hoe of ik mijn aandacht straks moest gaan verdelen.

Het kamertje van de baby is al bijna klaar. Hoewel dit op het moment mijn fijnste plekje in huis is, dacht ik op een gegeven moment toch veel aan Evi. Als het allemaal anders was gelopen, had ik alles bij Skye en Evi contra gedaan. Zo heeft Skye een taupe kleur muur met zacht roze accenten. Evi had dan waarschijnlijk een zacht roze muur met taupe kleurige accenten gekregen, bijna precies zoals het kamertje van de baby nu is. Op het moment dat ik met mijn vorige zwangerschap wist dat ik in verwachting was van een tweeling, had ik alles al bedacht en tot in de puntjes uitgewerkt. De baby heeft nu een oud roze muur met taupe kleurige accenten en dit deed mij dus even heel veel verdriet. Ondanks mijn tranen op dat moment, ben ik heel blij met het resultaat en is het kamertje perfect zo.

Na de positieve 13 weken echo geniet ik enorm van dat kleine mooie meisje in mij. Kleertjes in overvloed en toch nog altijd ergens dat stukje onzekerheid. Morgen is het 4 augustus, om 1 uur weten we eindelijk of deze kleine meid helemaal gezond is. Ons voorgevoel is goed, maar je weet het nooit. Wat gaat onze reactie zijn als het wéér niet goed is? Michel is er nu altijd bij, iets wat de vorige keer lang niet altijd kon vanwege de hoeveelheid echo's. Ik wil helemaal niet denken aan het wat als het niet goed is maar onbedoeld gebeurd dit toch. Niet zo gek na onze ervaringen, wel héél vervelend. Het besef is er ook niet echt dat het misschien wel goed is, zoiets heet zelfverdediging geloof ik. Ik heb er zo veel zin in om onze kleine meid weer eventjes te zien, het is echt alweer een tijd geleden! Het gaat heel goed met ons. Ik voel me goed, ondanks bekkeninstabiliteit en harde buiken. Met deze kwaaltjes houden ze op mijn werk veel rekening, super fijn! De ene dag is wat zwaarder dan de andere dag maar hé ik mag echt niet teveel klagen. Skye loopt inmiddels zelf de trap op, dit scheelt ook eeenorm! Die kleine lieve meid is ook alweer rond de 10 kilo. Ik ben benieuwd of haar kleine zus veel op haar lijkt en ze leuk met elkaar zullen opgroeien. Vrienden voor het leven, beste maatjes, twee handen op 1 buik. Dat wat Skye niet kan met haar tweelingzus Evi, wat ze wel kan met haar kleine zusje die nog geboren moet worden. Kwa leeftijd zit er niet veel tussen, slechts 1 jaar en 10 maanden. We gaan het mee maken met onze 2 meiden.

25 september 2019 was ik 15+2 weken zwanger, op dat moment gingen alle allarm bellen voor de zoveelste keer af in het AMC en werd ik overgeplaatst naar het LUMC in Leiden. Mijn verdere zwangerschap liep ik daar onder controle. Met 15+3 weken hoorde ik in het LUMC over de selectieve groeivertraging, mogelijke TTTS en de noodzaak om de navelstreng van baby B door te branden om 1 kindje te redden. Hun gingen er vanuit dat ik dit dezelfde dag nog liet gebeuren. Geen haar op mijn hoofd die dit op dat moment wilde, dus gingen we terug naar huis. Die vrijdag was er grote paniek, want wat als ze het nu allebei niet gaan redden omdat ik niet meteen die keus kon maken? Ik belde het LUMC op en er werd een afspraak gemaakt om dan toch 30 september de navelstreng door te branden, ik was toen precies 16 weken zwanger.

23 juni kwart voor 6, mijn eerste afspraak bij de verloskundige. In hetzelfde gebouw als mijn coaching gesprek de vorige keer, waar ik in tranen uit barste al bij het zien van alle geboortekaartjes. Dit keer gaat het goed! Ik durf het hard op te zeggen en geloof er echt steeds meer in. Na die 13 weken echo gaat het echt een stuk beter, maar we moeten de 20 weken echo nog krijgen, dus ik blijf voorzichtig.

Potverdikkie. Dan kijk je naar pas bevallen moeders die hun kindje zonder slangetjes gelijk en bewust vast mogen houden en dan heb je maar 1 wens. Dit wil ik ook! Het moment dat Skye werd geboren komt eventjes weer terug. 6 uur lang niets horen, niet eens weten of ze nog wel in leven was. Bang dat het dit keer weer zo zal zijn.

Vandaag 1 mei, op Michel zijn verjaardag, hebben wij om 9 uur de eerste echo. Bloedje zenuwachtig, want zou alles wel goed zijn? Ik heb heel slecht geslapen en ben enorm nieuwschierig. Wat nou als het er weer 2 zijn? Ik heb al die tijd gedacht dat ik vandaag 7 weken en 1 dag zwanger zou zijn en 18 december uitgerekend was. Op de echo was daar een heel klein frummeltje te zien met een kloppend hartje, enorm opgelucht en blij! Want zover je dat met deze termijn al kan zeggen, alles ziet er voor nu wel goed uit. Het lag heel dicht tegen de wand aan, waardoor het maar moeilijk te meten was. Voor nu ben ik 6 weken en 2 dagen zwanger en uitgerekend op 23 december. Het maakt allemaal niets uit, de baby komt toch wel wanneer hij of zij hier klaar voor is. Diezelfde dag vertelde wij het aan familie. Eindelijk kan ik er over praten! Dag en nacht, wanneer ik maar wil. Toch wel heeel erg fijn! Nu ik alle reacties heb gezien, koester ik de reactie van mijn moeder. Ze had Skye vast, begon te huilen en zei: ooh ik vind dit toch wel weer echt heel leuk. Ik was een klein beetje bang voor haar reactie, ze heeft al vaker gezegd dat we na alles wat we hebben mee gemaakt zo lang mogelijk moesten genieten van Skye alleen, misschien ook vanuit haar eigen angst, dat weet ik niet. Nu er een broertje of zusje voor Skye bij komt gaat er veel veranderen. Waar wij inmiddels echt niet bang meer voor zijn is dat Skye straks aandacht te kort gaat komen. Het wordt voor haar alleen nog maar leuker.

Inmiddels weet ik nu een week dat ik opnieuw zwanger ben. Nu ook een week lang slaap ik slecht en ben ik alleen maar bezig met helse gedachtes. De eerste afspraak voor de echo staat gepland op 1 mei, de eerste belafspraak met de verloskundige staat gepland op 17 mei. Ik zou dus nog even geduld moeten hebben... Het is vandaag pas 15 april en de tijd schiet echt niet op.

Oeps we did it again! Een broertje of zusje voor Skye waar ze ook echt mee kan spelen. Het was zo'n grote wens van mij! 13 maart was de eerste dag van mijn laatste menstuatie. Woensdag OF donderdag word ik meestal ongesteld, maar voor de aankomende 9 maanden toch echt even niet.