Finally! De eerste echo('s)

Vandaag 1 mei, op Michel zijn verjaardag, hebben wij om 9 uur de eerste echo. Bloedje zenuwachtig, want zou alles wel goed zijn? Ik heb heel slecht geslapen en ben enorm nieuwschierig. Wat nou als het er weer 2 zijn? Ik heb al die tijd gedacht dat ik vandaag 7 weken en 1 dag zwanger zou zijn en 18 december uitgerekend was. Op de echo was daar een heel klein frummeltje te zien met een kloppend hartje, enorm opgelucht en blij! Want zover je dat met deze termijn al kan zeggen, alles ziet er voor nu wel goed uit. Het lag heel dicht tegen de wand aan, waardoor het maar moeilijk te meten was. Voor nu ben ik 6 weken en 2 dagen zwanger en uitgerekend op 23 december. Het maakt allemaal niets uit, de baby komt toch wel wanneer hij of zij hier klaar voor is. Diezelfde dag vertelde wij het aan familie. Eindelijk kan ik er over praten! Dag en nacht, wanneer ik maar wil. Toch wel heeel erg fijn! Nu ik alle reacties heb gezien, koester ik de reactie van mijn moeder. Ze had Skye vast, begon te huilen en zei: ooh ik vind dit toch wel weer echt heel leuk. Ik was een klein beetje bang voor haar reactie, ze heeft al vaker gezegd dat we na alles wat we hebben mee gemaakt zo lang mogelijk moesten genieten van Skye alleen, misschien ook vanuit haar eigen angst, dat weet ik niet. Nu er een broertje of zusje voor Skye bij komt gaat er veel veranderen. Waar wij inmiddels echt niet bang meer voor zijn is dat Skye straks aandacht te kort gaat komen. Het wordt voor haar alleen nog maar leuker.

Inmiddels bijna 10 weken zwanger volgens de eerste echo en nog altijd kan ik er niet van genieten. Bang voor wat er nog gaat komen en onbewust toch nadenken over hoe dit allemaal ging bij Skye en Evi. Skye krijgt minder aandacht, ik ben vaker en sneller moe en raak vaak in paniek, voor mij DE reden om hier iets aan te doen. Het liefste had ik dit nooit hoeven doen, omdat ik altijd gezegd heb dat ik een nieuwe zwangerschap nooit zou zien als de zwangerschap die geweest is. Onbewust komen alle herinneringen aan de echo's, ziekenhuisbezoeken, de bevalling, het "bevrijden" van Evi uit de placenta en de periode met skye in het ziekenhuis terug. De reden dat ik de hele dag in het hoekje van onze bank zit en alles in mijn hoofd mij voorbereidt op alles wat er nu fout kan gaan. De verloskundige is op de hoogte en gaat mij hierbij helpen. Een zwangerschapsdepressie staat op de loer en ik moet mij er toe zetten om het niet zo ver te laten komen. Het spannendste vind ik de 20 weken echo, daar waar we de vorige keer dachten dat we alles gehad hadden, maar de ellende nog wat erger werd.. bang dat het weer niet goed zal zijn, bang dat er weer iets te zien is. De nipt hebben wij inmiddels gehad, hier zullen wij binnenkort de uitslag van krijgen. Ik heb mijn eerste coaching gehad bij de verloskundige/psycholoog. So there we go again. Verschil nu is dat ze naast psycholoog dus ook verloskundige is, heel fijn! Het juiste moment om van het kleine grote wondertje te genieten, is nu. Maar hoe lukt mij dit na alles wat er gebeurd is?

Donderdag 27 mei hadden wij de termijnecho. Volgens de echoscopiste een prachtig kindje met god zijn dank nog altijd een kloppend hartje, uitgerekend 21-12-2021! Deze datum vind ik zelf heel mooi. Skye, Evi en dit wondertje zijn straks mijn 3 kindjes (2+1=3 en 1+2= ook 3) en wij zijn een gezin van 5 (2+0+2+1=5) gekke theorie wel wanneer ik het zo zie staan, maar toch zo mooi. Meteen hierna hebben wij een afspraak gemaakt voor de geslachtsbepaling. 25 juni weten wij of we een zusje of broertje voor skye krijgen. Mijn voorkeur? Deze heb ik niet. Écht helemaal niet! Bij Skye en Evi des te meer toen wij nog dachten dat alles goed ging. Na mijn vorige zwangerschap ben ik echt wel gaan beseffen dat het echt het minst belangrijkste is om te weten of je een zoon of dochter krijgt. Tuurlijk, het is leuk om te weten en handig ook want je weet met shoppen waar je naar kan kijken, maar een gezond kind, dat is echt het aller aller belangrijkste. Ik kan er gelukkig veel over praten op mijn werk, collega's tonen begrip en luisteren echt naar mijn verhaal. Heel fijn! Zo hoef ik het toch niet allemaal "alleen" te doen.