De 20 weken GUO

Na de positieve 13 weken echo geniet ik enorm van dat kleine mooie meisje in mij. Kleertjes in overvloed en toch nog altijd ergens dat stukje onzekerheid. Morgen is het 4 augustus, om 1 uur weten we eindelijk of deze kleine meid helemaal gezond is. Ons voorgevoel is goed, maar je weet het nooit. Wat gaat onze reactie zijn als het wéér niet goed is? Michel is er nu altijd bij, iets wat de vorige keer lang niet altijd kon vanwege de hoeveelheid echo's. Ik wil helemaal niet denken aan het wat als het niet goed is maar onbedoeld gebeurd dit toch. Niet zo gek na onze ervaringen, wel héél vervelend. Het besef is er ook niet echt dat het misschien wel goed is, zoiets heet zelfverdediging geloof ik. Ik heb er zo veel zin in om onze kleine meid weer eventjes te zien, het is echt alweer een tijd geleden! Het gaat heel goed met ons. Ik voel me goed, ondanks bekkeninstabiliteit en harde buiken. Met deze kwaaltjes houden ze op mijn werk veel rekening, super fijn! De ene dag is wat zwaarder dan de andere dag maar hé ik mag echt niet teveel klagen. Skye loopt inmiddels zelf de trap op, dit scheelt ook eeenorm! Die kleine lieve meid is ook alweer rond de 10 kilo. Ik ben benieuwd of haar kleine zus veel op haar lijkt en ze leuk met elkaar zullen opgroeien. Vrienden voor het leven, beste maatjes, twee handen op 1 buik. Dat wat Skye niet kan met haar tweelingzus Evi, wat ze wel kan met haar kleine zusje die nog geboren moet worden. Kwa leeftijd zit er niet veel tussen, slechts 1 jaar en 10 maanden. We gaan het mee maken met onze 2 meiden.

De dag van de 20 weken echo.

We gaan er best chil heen, ik ben niet heel zenuwachtig maar bereid mij wel voor op meer dan 1 echoscopiste. Een kwartiertje later dan gepland word ik geroepen en loop ik een lege kamer in. Uuh, waar is iedereen? Is het eerste wat ik denk. Ze legde uit dat alleen zij de echo ging uitvoeren. Ongelooflijk anders maar zó fijn! Nu ik weet dat dit normaal is, is het nog gekker om terug te denken aan mijn vorige zwangerschap. Ze begon de echo met een 3D/4D, ik ben weer helemaal in de wolken met dit wondertje in mijn buik. Ze is zo mooi! Hierna ook gelijk weer even naar het hartje gekeken. Bij de woorden: het hartje ziet er prachtig uit stroomde de tranen alweer over mijn wangen. Ze ging door met haar onderzoek en op het einde zegt ze: gefeliciteerd, je kindje is gezond. Bizar! Ik ben zwanger van een gezonde kleine meid!

1 dag na de 20 weken echo

Even sta ik met mijn bek vol tanden

Na het bezoekje aan de verloskundige samen met Skye ben ik savonds aan het zoeken geslagen. Met het oog op een nieuwe bevalling en traumaverwerking bij de vorige bevalling, niet geheel onbelangrijk om hier iets aan te doen nog vóór mijn tweede bevalling. Zo nieuwsgierig als ik ben naar mijn vorige bevalling, waar ik nooit duidelijke gegevens van gekregen heb omdat alles draaide om de gezondheid van Skye, heb ik nu, na groot online speurwerk toch mijn dossier in kunnen zien. Zó veel fouten, ik schrik hier enorm van. Zo staat Skye Riksen genoteerd als Sky Tebbenhof, is ze op papier niet om 14:23 maar om 14:25 geboren en Evi niet om 16:00 maar om 14:29. Dit weet ik, omdat er niemand op de tijd heeft gelet, ik hoor ze dit nog zo roepen. 14:25 was de tijd dat Skye bij mij weg gehaald werd en 16:00 was de tijd dat ik Evi uit de placenta gehaald had. Dit is dus niet hun geboorte!! Bizar om te lezen dat ik 1 uur en 5 minuten geperst heb en mijn gehele ingeleide bevalling zo'n 10 uur geduurd heeft. Skye is uiteindelijk met de vacuümpomp "gehaald", ik weet hier niets meer van. Er staat ook letterlijk dat Skye mee mocht naar ons eigen ziekenhuis (BOVENIJ) maar hoe dan?! Ze lag op de Nicu en hierna de IC en mocht de eerste weken niet eens buiten komen vanwege infectiegevaar. Dat ik Evi zelf uit de placenta geknipt heb en heb verzorgd staat nergens, hier hebben ze van gemaakt dat ik haar heb "bekeken". Skye is kennelijk nooit gewogen, er is een schatting gemaakt van 3500 gram (dit is mij wél verteld, bij de eerste mogelijkheid gingen ze haar wegen). Ondanks de artsen lieten denken dat het met Skye redelijk ging, was daar kennelijk toch écht ongelooflijk veel aan de hand. En ik al die tijd maar denken dat mijn bevalling toch echt wel goed ging. En dan dat inknippen, hoeveel hechtingen heb ik gekregen dan? Nergens te vinden. Lekker, zo'n ruggenprik.. kennelijk ben ik nogal veel kwijt van mijn bevalling en heb ik het in mijn hoofd veel mooier gemaakt dan dat het was. Begrijp me niet verkeerd, als wij nu naar Skye kijken zijn deze gegevens op een papiertje het minst belangrijke. Skye is een gezonde vrolijke meid. Maar man wat stom om dit te lezen als je zo'n control freak bent hier mee! Het maakt mij boos, er stonden zó ontiegelijk veel man in die kamer bij mijn bevalling, een heel team aan artsen, verloskundige  gynaecologen, leerlingen noem maar op. En niemand die hier dan even op kan letten? Tegelijkertijd denk ik, ze zullen er vast niet voor niets gestaan hebben, ze waren hard nodig na die paar secondes dat ik Skye vast mocht houden. Het grootste gemis vond ik die verdomde beschuit met muisjes, die ik maar niet kreeg. Ja, 1 dag later als ontbijt, omdat ik hier om vroeg. Man man.. ik heb een hele waslijst voor mijn tweede bevalling straks! En toch vind ik zo'n bevalplan maar stom, het kan altijd anders lopen dan dat je denkt.