There she is! Kleine Faye

De laatste paar weken van mijn zwangerschap waren zwaar. Veel last van mijn lichaam en voor Skye was ook niet fijn dat ik de hele dag liep te puffen en te steunen. Ik had gehoopt tot aan het eind van mijn zwangerschap te kunnen genieten door met Skye vooral veel naar buiten te gaan. Helaas zat dit er dus niet in. Mentaal ging het juist erg goed, ik maakte mij alleen nog druk hoe of ik mijn aandacht straks moest gaan verdelen.

Ik had enorm genoten van mijn babyshower. Toevallig ook dezelfde dag als de sinterklaasintocht waar ik ook enorm van genoot! Al met al een heerlijke dag vol gezelligheid, lieve mensen en lekkere hapjes.

In de nacht van 12 op 13 december waren mijn vliezen gebroken. Rond 01:00 had ik het gevoel dat er iets plopte maar ik heb hier toen niks mee gedaan. Ik moest vooral veel plassen. Een paar dagen hier voor dacht ik ook dat het ging beginnen, maar toen was het loos alarm. Smiddags bij het uit de auto stappen voelde het wel erg nat aan tussen mijn benen. Half 1 smiddags had ik wat vruchtwater op kunnen vangen, dit is om half 2 getest door verpleegkundige aan huis. En inderdaad, vermoedelijk een hoge vliesscheur aan de linker kant bij mijn ribben. 24 uur thuis afwachten, temperatuur regelmatig opmeten en als er in die 24 uur niks gebeurd dan zou ik de volgende dag ingeleid worden in het ziekenhuis. En je raad het al, op dat moment kreeg ik een grote voorkeur om tóch thuis te bevallen.

14 december 2021 - Om half 10 belt de verloskundige mij wakker. Ze vraagt hoe de nacht is verlopen en verteld dat ze langs komt. Ook verteld ze dat de kans groot is dat er nu weinig meer gaat gebeuren vanwege de hoge vliesscheur. Ze vertelde dat ik medisch werd, in het ziekenhuis moest bevallen en door langdurige gebroken vliezen na de bevalling nog 24 uur in het ziekenhuis moet blijven. Dit hakt er bij mij erg in en nadat ik de telefoon op hang barst ik in tranen uit. Om 11:00 kwam de verloskundige langs, ze heeft gevoeld aan mijn buik en het hartje gehoord. Ze begreep mijn verdriet van de 24 uur ziekenhuis heel goed, bij haar heb ik namelijk ook de afgelopen maanden therapie gehad. Ze wist dus precies wat mijn angsten waren. Ze had gebeld met het BovenIJ ziekenhuis maar die hadden 1 dag later pas plek. Uiteindelijk gekozen voor het OLVG West, hier konden we dezelfde dag nog terecht.

Om 12:00 net wanneer we weg wilde gaan valt de kerstboom om en breekt de kerstbal van Evi. In de auto vliegt vervolgens een mug en ik beval in het ziekenhuis waar ik mijn opa vaak heb opgezocht. allemaal tekenen van bovenaf?

Om 13:00 lopen wij het OLVG West binnen. Opnieuw kwamen de nare herinneringen van mijn eerste bevalling boven. De lift in het LUMC was rood, deze was blauw. De geur van ziekenhuis en zelfs de kleur vloer gaven mij een rot gevoel. We lopen de afdeling op waar we door mogen lopen naar kamer nummer 7. Meteen werd ik geconfronteerd met een couveuse voor mijn neus. Ik wist, hier hoeft ze niet in. Dit is in geval van nood. Het was een bevalkamer met een bad. Dit vond ik dan wel weer heel fijn. Ik wilde graag in bad tijdens de weeën. Het heeft geloof ik 2 uur geduurd voordat ik rustig adem kon halen en het idee had dat dit écht een andere bevalling ging worden. Er waren 2 verloskundige die mij behandelden en uitleg gaven. Al het zorgpersoneel wist van de beschuit met muisjes af en hoe belangrijk dit voor mij was. Heel grappig en ook fijn dat mijn verloskundige dit door heeft gegeven. Ik werd gestript en aan de CTG gelegd. 1 vingertop ontsluiting en hierna kreeg ik 2 pilletjes Angusta 25 microgram tabletten om de uitgang meer te laten weken. Iets later kregen wij allebei een portie kibbeling. Héél lekker weet ik nog! Ik was heel blij met deze goede start. Lief personeel! Gezellige amsterdammers die van een grapje houden, heel fijn! Half 6 zat ik weer aan een CTG, ik had meer weeën maar deze zijn heel goed te doen. Om 6 uur heeft ze mijn ontsluiting gevoeld, 2 tot 3 cm! Ik kreeg een infuus om de weeën op te wekken nadat we bami gegeten hadden. Rond kwart over 6 stond deze aan. Om 23:45 had ik 4 cm ontsluiting, ik had nogsteeds nergens last van. Het personeel liep redelijk veel naar binnen om te vragen hoe het ging en een praatje te maken, erg gezellig wel. Ondanks de "heftge" weeen op het scherm voelde ik nog altijd niet veel. Rond 01:15 had ik 10 cm ontsluiting en pas hier brak het los. Het bad werd gevuld waar ik nooit in ben gaan zitten en om 02:18 met maar 10 minuten persen en zonder ruggenprik is Faye geboren. Ik heb haar aangepakt en niet meer los gelaten. Ik kreeg al vrij snel die oo zo belangrijke beschuiten met muisjes en ook konden wij diezelfde middag om 14:00 al naar huis. Wij hebben genoten van de kraam week en genieten nog altijd van ons gezinnetje van 5 👨‍👩‍👧‍👧👼🏼