“Goedemorgen, loopt u maar even mee.” Ik sta op en loop achter de vrouw aan. Ik ben zo zenuwachtig dat ik echt mijn best moet doen om het beven in mijn handen onder controle te houden. Ik ben nog minder jarig, dus ik heb een afspraak in het ziekenhuis moeten maken om mijn opties te kunnen bespreken. Er was een afspraak vervallen, dus ik kon 2 dagen na het doen van de zwangerschapstest terecht.

Dan ineens verschijnt jou hoofd weer op het hoekje van de badkamer deur. Geschrokken kijk ik je aan, terwijl ik voorovergebogen blijf hangen boven de wc. “Wat doe jij nog hier?” Je komt naar me toe en gaat achter me zitten pakt me stevig vast. “Op het laatste moment besloot ik niet weg te lopen hiervan. Als je echt zwanger bent, dan wil ik er voor jou en het kindje zijn.” De tranen stomen bij jou en bij mij. “Ik kan dat niet. Ik kan en wil niet in een relatie zijn met jou, je breekt me alleen maar. Daarnaast wil ik ook niet aan jou en je familie vast zitten, dus ik twijfel hard of ik het houd.” Ik voel hoe je lichaam geschokt reageert op mijn tirade. “Maar Is, we zijn gelovig je kan toch niet zomaar het kind dan weg laten halen? Het is leven.” De boosheid borrelt op en ik voel me echt woest worden. “Jij moet nodig praten met je porno en seksverslaving. Weten je nieuwe vrienden eigenlijk wel wie je daadwerkelijk bent of doe je jezelf net zo vroom en perfect voor als bij ons in de kerk?” Ik kijk jou aan en je ogen verraden je onmacht en schaamte. “Daarnaast als je echt zo’n mama’s boy bent dat je haar mening je relatie keus laat beïnvloeden, moet je maar eerlijk tegen haar zijn. Over je verslavingen en dat je nog steeds een paar keer per week bij mij op de stoep staat.” Ik sta op en terwijl ik weg loop zeg ik er nog even achterna: “Daarover gesproken, dat houdt hierbij op.” Ik hoor hoe je de badkamerdeur achter je dichtsmijt en met een rotvaart op me afschiet. Je pakt me van achteren vast. “Alleen vandaag nog even dan, je kan me toch niet ‘cold turkey’ laten stoppen?” Ik begin te beven zo bang ben ik voor wat komen gaat. “Ik heb al dagen niet gegeten en ik heb weinig kracht, elk gevecht ga ik verliezen. Weet dat het deze keer echt niet vrijwillig zal zijn.” Je duwt me van je af zodat ik op het bed val en nog voordat ik op kan kijken wat er gebeurd hoor ik hoe je de trap afdenderd. Ik hoor de deur dicht vallen en ik gluur uit het raam om deze keer verzekerd te zijn dat je daadwerkelijk weg bent. Er gaan een paar minuten voorbij en dan zie ik je weg lopen terwijl je op je mobiel bezig bent. Niet lang daarna krijg ik een smsje binnen: ‘Ik heb je sleutel door de brievenbus gegooid, ik kan dus nooit meer ongenodigd langs komen. Zorg dat je vandaag die test gedaan hebt, ik wil zekerheid.’

De deur van de badkamer gaat open en door het glas heen zie ik duidelijk jou figuur. Shit, zou een uur nu al voorbij zijn? Zit ik hier daadwerkelijk al een uur? Als hij maar niet de zwangerschapstest gevonden heeft, daar hoeft hij voorlopig nog niet vanaf te weten. “JEZUS, Isa! Waarom vind ik een zwangerschapstest op de bank.” Ik veeg de tranen van mijn gezicht en ik haal diep adem, bij hem toon ik geen emotie meer. Ik stap onder de douche vandaan en pak mijn handdoek van de rek. Ik droog mezelf extra langzaam af terwijl je jou ogen niet van mij af kan houden. “Isa, antwoord!” Zeg je met een duidelijke irritatie in je stem. Ik pak mijn mobiel en kijk op de tijd. “Als jij jezelf gehouden had aan de opgegeven uur en niet na een halfuur hier was geweest, had je nooit geweten van een zwangerschapstest.” Zeg ik met een spot in mijn stem. “Isa, je bent z’n bitch geworden de afgelopen maanden. Ik mis hoe je was.” Ik kijk hem aan terwijl ik mijn handdoek weer ophang. “Jij hebt je vrienden gekozen boven mij, terwijl je hier nog steeds een paar keer per week staat om seks met me te hebben. Ik hoef niet meer te buigen naar je wensen en als voor mezelf opkomen mij een bitch maakt. Dan is dat zo.” Ik loop langs je heen naar mijn kamer en begin in de kast te zoeken naar iets makkelijks om aan te doen. Ik hoor aan je voetstappen dat je razend op me bent, van binnen ben ik doods bang, maar daar mag jij echt niet achter komen. “Waarom heb je die test nog niet gedaan? Hup terug naar de badkamer en plassen erop.” Ik kijk op en glimlach om je gebaar. “Ik zal die test doen op mijn tijd, wanneer ik zin heb. Absoluut niet wanneer jij hier bent.” Je stapt op me af en pakt me bij mijn pols. “Je liegt, je bent niet zwanger. Je probeert me gewoon weer terug te winnen.” Zeg je met paniek in je stem. “Ik heb heel hard gevochten om jou bij mij te houden, ik heb je alles aangeboden, meer dan je al van me had. Voor weken heb ik gezwicht onder jou lusten en lasten meer dan al die jaren daarvoor. Jij koos niet voor mij, van mijn part is het echt voorbij.” Ik trek mijn pols los en kijk je weer diep in je blauwe ogen aan. “Als ik wel zwanger ben, dan is het niemand anders schuld dan die van jou! Jij wilt nooit een condoom gebruiken en van mijn moeder mag ik niet aan de pil en dat weet je al jaren. Dat het nu pas fout zou gaan, dat vind ik pas een wonder.” Je gooit de test op mijn bed en stormt weg, wanneer ik de voordeur dicht hoor vallen ren ik terug naar de badkamer waar ik nog net de wc haal. Jankend en kotsend zit ik daar en ik geloof zelfs dat ik weet welke datum het fout ging en in gedachten speel ik het weer af.

Ik leg de gebruiksaanwijzing naast me neer en met een soepele beweging draai ik mezelf om in een draai. De tranen stroom is niet te stoppen, het voelt letterlijk alsof iemand hun hand mijn borstkast in geduwd heeft en mijn hart knijpt zo hard als ze kunnen. De pijn is ondragelijk en het heeft geen zin om te proberen die tekst te lezen, want het lukt me gewoon niet. Ik sta op en loop richting de badkamer, langzaam kleed ik mezelf uit en terwijl ik dat doe hoor ik een sms binnen komen. Ik pak mijn mobiel en het is net wat ik verwacht. “Over een uurtje ben ik bij je.” Je standaard tekst, ik herken de vormen, anders had ik het nooit kunnen ontcijferen. Ik jank snot en tranen spatten overal en snel stap ik onder de douche, op jou zit ik echt niet te wachten. Na een paar minuten zet ik de douchekop in de hoek van de cabine en met mijn rug tegen de muur ga ik daar zitten en trek mijn knieën op. Terwijl de druppels naar benden razen, bevind ik mezelf op dezelfde plek als een paar weken terug. Ik was per ongeluk op je e-mail terecht gekomen en mijn reactie was om op deze plek in de douche te gaan zitten en janken.

Daar lig ik dan op mijn rug met mijn billen tegen de bank leuning aan en mijn hoofd nog net op de rand van de bank. Mijn lange haren hangen los voorbij de bank en vormt een nestje op de grond waar mijn kat zichzelf in probeert te nestelen. Tranen rollen langs mijn slapen om vervolgens de bank onder mijn hoofd doorweekt te maken. In mijn handen houd ik een gebruiksaanwijzing van een zwangerschapstest, waarom ik deze ga doen is voor mij nog een grote vraag, ik weet het eigenlijk al zeker. Ik ben bang, mijn handen trillen en dit zorgt ervoor dat het nog langer duurt voordat ik kan lezen wat er staat. Wanneer ik de woorden al kan ontcijferen door de tranen heen sla ik ze niet een op, mijn gedachten gaan steeds terug naar de afgelopen jaren.

De bel gaat en ik sta eigenlijk al bij de deur zodat mijn ouders niet de kans krijgen om de deur open te doen. Daar sta je dan met een walm parfum (nahjah sorry ‘aftershave’) op en glimlacht gelijk wanneer je me ziet staan. Nog voordat je een poging doet om naar binnen te gaan stap ik naar buiten doe de deur achter me dicht. “Zullen we maar eens even een stukje lopen, krijgen we de kans om te praten.” Je haalt je schouders op, pakt mijn hand en zegt: “Mij best, welke kant gaan we op?” We lopen en gaan op de eerste beste bankje zitten. Uren zitten we daar en kletsen over van alles, wat ons harten sneller laat kloppen en wat ons beangstigt.

Ik loop naar de videotheek waar jij al staat te wachten. Ik weet geen houding te vinden en het liefst draai ik mezelf om en ren heel hard weg. Ik raap mezelf bij elkaar en loop strak door en we geven elkaar een korte knuffel als begroeting. We kijken even rond en al snel zijn we eruit, jullie huren blijkbaar erg veel films, want jullie hebben een abonnement en de medewerker kent je naam. Ik laat het allemaal aan me voorbij gaan en dan gaan we naar jou huis. Je neemt me mee via de achterdeur en bij binnenkomst staan we gelijk in de keuken. Je moeder is nog bezig met de vaat en snel begroet ik haar. Ik weet natuurlijk wie zij is en zij weet wie ik ben, maar ik weet mezelf geen houding te geven. Alles hier maakt me onzeker en ik houd mezelf wat afzijdig.

Het eerste wat ik zie is jou rode gezicht die me meteen van de weg af trekt, daarna ren je naar mijn fiets en het verkeer kan gelijk door. Mijn fiets is in kreukels en ik heb pijn over mijn hele lijf, maar de pijn is niet eens dichtbij de schaamte die ik diep van binnen voel. De bestuurster van de auto stapt uit en loopt naar ons toe, ik zie dat ze bezig is om alles van die afstand goed in zichzelf op probeert te nemen.

Ik loop de kerkgebouw binnen en ga gelijk naar mijn vriendengroep, want deze zijn niet de jouwe. Normaal ontwijken zij elkaar redelijk en ik hoop van harte dat jij je houdt aan de onbeschreven regels. De dienst verloopt soepel, maar ik kan het niet laten om af en toe een glimp jou kant op te doen en zie dan ook hoe jij dan terug kijkt. Elke keer voordat jij iets kan seinen naar mij kijk ik weer strak naar mijn schoenen, want ik wil het niet weten. Ik wil niet afgewezen worden, nog voordat er ook maar iets af te wijzen valt. Ik voel dat mijn mobiel zo af en aan trilt, maar ik durf niet te kijken, want straks ben jij het en zie je dat ik al je smsen daadwerkelijk gelezen heb.