Isa: Soms is verraad meer dan een daad...

Ik leg de gebruiksaanwijzing naast me neer en met een soepele beweging draai ik mezelf om in een draai. De tranen stroom is niet te stoppen, het voelt letterlijk alsof iemand hun hand mijn borstkast in geduwd heeft en mijn hart knijpt zo hard als ze kunnen. De pijn is ondragelijk en het heeft geen zin om te proberen die tekst te lezen, want het lukt me gewoon niet. Ik sta op en loop richting de badkamer, langzaam kleed ik mezelf uit en terwijl ik dat doe hoor ik een sms binnen komen. Ik pak mijn mobiel en het is net wat ik verwacht. “Over een uurtje ben ik bij je.” Je standaard tekst, ik herken de vormen, anders had ik het nooit kunnen ontcijferen. Ik jank snot en tranen spatten overal en snel stap ik onder de douche, op jou zit ik echt niet te wachten. Na een paar minuten zet ik de douchekop in de hoek van de cabine en met mijn rug tegen de muur ga ik daar zitten en trek mijn knieën op. Terwijl de druppels naar benden razen, bevind ik mezelf op dezelfde plek als een paar weken terug. Ik was per ongeluk op je e-mail terecht gekomen en mijn reactie was om op deze plek in de douche te gaan zitten en janken.

“Hey Is, het is maar goed dat ik jullie huissleutel heb. Ik dacht dat je weg was terwijl we zouden gaan lunchen.” Ik kijk op en reageer niet op je woorden. Ik zie alleen je schim aan de andere kant het glas en hoe je jezelf uitkleed. Ik blijf zitten en probeer mijn emotie en mijn woede voor me te houden “Jesus, Is! Wat is er gebeurd, het lijkt alsof je moeder overleden is.” Je kijkt me aan met een scherpe blik en in je ogen kan ik daadwerkelijk een stukje bezorgdheid terug zien. Je bukt en pakt me bij mijn schouders. “Is, kijk me eens aan, wat is er gebeurd?” Ik kijk op, recht in je ogen, iets wat ik al een hele tijd niet meer durf. “Mijn moeder is er misschien nooit en heeft geen idee wat er gaande is tussen ons, maar ik weet tenminste zeker dat zij mij nooit zou verraden.” Zeg ik terwijl ik mezelf inhoud om niet in je gezicht te tuffen. Ik duw je van me af en grijp een handdoek en loop richting mijn slaapkamer. Je komt me gelijk achterna. “Ok, je praat in wartaal. Komt er nog wat zinnigs uit?” Ik sta midden in mijn slaapkamer die duidelijk nog meurt naar seks en wijs naar de computer op mijn bureau in de hoek van mijn kamer. “Je had je e-mail niet afgesloten en uuuuh, Mariska had nog wat te vertellen.” Ik zie vuur in je ogen en je bezorgdheid slaat om in pure woede. “We hadden afgesproken dat jij je niet zou bemoeien met mijn privé zaken en mijn nieuwe vrienden.” Normaal zou ik nu smeken om vergeving, dat ik de regels had verbroken, zo bang om jou kwijt te raken. Nu even niet, nu is mijn boosheid en mijn gebroken hart even belangrijker dan jou tevreden houden. “Ja, jou vrienden waar je alles mee deelt en ik? Ik ben je stuk afval.” Je loopt naar me toe en probeert me vast te pakken, maar ik sla van me af. “Jij mag mij niet aanraken!” Je gaat met je armen over elkaar staan en aan je hele lichaam te zien wordt je meer opgewonden hoe bozer ik word. “Is, je weet hoe het zit. Met haar praat ik alleen maar, ze zou nooit jou plek kunnen innemen. Jij bent van mij.” Een traan ontsnapt uit mijn ogen en weer kijk ik je strak aan. “Exact, je gaat niet fysiek vreemd, maar wel geestelijk. Zij weet dingen van jou die je mij nog nooit verteld hebt, jij bent open naar haar terwijl je nooit zo open bent naar mij.” Je kijkt me aan en ik zie dat je een weerwoord klaar hebt. “Ah, ik was nog niet uitgesproken.” Onderbreek ik de eerste klanken die uit je mond komen. “Je vertelt haar ook nog hoe veel je wel niet van haar houdt. Het is maanden geleden dat zoiets jou lippen verliet naar mij toe.” Ik veeg mijn tranen weg, gooi mijn handdoek in de hoek van de kamer. Ik ga recht voor je staan en kijk weer diep in je blauwe ogen terwijl ik je handen pak en ze strategisch op mijn borsten plaats. “Of zij, daarmee bedoel ik al die nieuwe vrienden of ik.” Zeg ik terwijl er weer een traan uit mijn oog ontsnapt. “Zie dit maar als afscheidsseks tot jij je keus gemaakt hebt.” Dat laat je jezelf geen twee keer zeggen en knijpt hard terwijl je me richting de muur duwt.
Uitgeput laat ik mezelf op bed vallen en trek de deken tot over mijn hoofd terwijl ik mijn knieën tot aan mijn kin optrek. Ik voel hoe jij jezelf naast mij laat zakken en terwijl ik mijn ogen dicht houd, zeg ik: “Ik hoef je niet meer te zien tot jij je keus gemaakt hebt, ik wil alles of helemaal niks.”