Isa: Je hebt me gebroken, totaal in je macht.

Daar lig ik dan op mijn rug met mijn billen tegen de bank leuning aan en mijn hoofd nog net op de rand van de bank. Mijn lange haren hangen los voorbij de bank en vormt een nestje op de grond waar mijn kat zichzelf in probeert te nestelen. Tranen rollen langs mijn slapen om vervolgens de bank onder mijn hoofd doorweekt te maken. In mijn handen houd ik een gebruiksaanwijzing van een zwangerschapstest, waarom ik deze ga doen is voor mij nog een grote vraag, ik weet het eigenlijk al zeker. Ik ben bang, mijn handen trillen en dit zorgt ervoor dat het nog langer duurt voordat ik kan lezen wat er staat. Wanneer ik de woorden al kan ontcijferen door de tranen heen sla ik ze niet een op, mijn gedachten gaan steeds terug naar de afgelopen jaren.

Jaren waarin jij mij totaal gebroken had, wat ben ik dom en naïef geweest. Het begon zo mooi, met zoveel liefde. Langzaam begon ik te ontdekken dat jij veel meer van plan was dan waar ik klaar voor was. We waren beiden in onze jonge tiener jaren en jij had maar één ding in je gedachten, seks! Ik wou daar nog niks van af weten, maar daar nam jij geen genoegen mee. Elke keer ging je een stukje verder en terwijl ik dan in tranen uitbarsten, bood jij je excuses aan. Zodat jij gewoon weg de keer daarop weer zou proberen, uiteindelijk na maanden en maanden van dwang gaf ik in. Je had me gebroken. In mijn ogen was ik uitschot en jij de prijs, ik kon niet bij je weg, want niemand anders zou me willen hebben.
Je deed het overal met mij, geen locatie was te druk of te open. Wanneer jij zin had, moest ik zorgen dat ik er klaar voor was. Je zou me opbellen dat ik naar huis moest komen van school of dat ik thuis moest blijven, want je had me nodig. Ik gaf in, elke keer weer. Je had me totaal in je macht en ik kon niet meer zonder jou.

Toen we een half jaar samen waren ontdekte ik bij toeval porno op je computer. Dat had me gebroken, ik had net ingegeven in je dwang. Nu blijkt dat je gewoon een probleem had en aan de hoeveelheid porno, niet eens een klein probleempje. We hebben naar elkaar staan schreeuwen en ik ben boos naar huis gegaan. De volgende dag stond je op de stoep en gooide me naar achteren de trap op. Je nam geen eens de moeite om me uit te kleden en ik had mezelf er al op gekleed, want ik zou koste wat kost genoeg voor je zijn. Je rist ging open en je nam me daar op de trap met alle geweld van dien, want ik was niks meer en niks minder dan je speeltje in de slaapkamer, bus, trein, concertzaal, bos, zwembad en ga zo maar door.
Ik nam het voor lief, want voor de wereld was je de liefste, eervolste, geweldigste vriendje ooit. Voor andere droeg je mij op handen en deed je alsof je het niet beter zou kunnen krijgen. Ik was een spriet, maar dat was niet voldoende, er moesten contant wat kilo’s af. Ik verhongerde mezelf en toen je al mijn ribben kon tellen zonder om je vingers langs mijn lichaam te laten glijden stopte je ermee. Er bleef niks van mij heel, lichamelijk en geestelijk was ik totaal afhankelijk van jou. Ik vertrouwde jou, want als ik 18 zou worden dan zou jij diezelfde week nog met mij trouwen. Tenminste dat verkondigde je altijd heel hard, maar nooit kwam je er op terug als we met z’n tweeën waren. Ik bleef erop hopen, ik bleef erin geloven.

De porno bleef een groot probleem voor jou en ik ben gestopt om je ermee te confronteren. Ik zal mezelf er maar bij nee moeten leggen als ik bij je wou blijven. Ik ging dan ook nooit meer op je computer, want wat ik niet wist zou me ook geen pijn kunnen doen. Geestelijk dan, want lichamelijk werden de eisen steeds harder en steeds grover. Je bleef daarna ook nooit lang hangen, maar moest dan weer verder waar je bezig was en liet me achter om je rotzooi op te ruimen en mezelf weer bij elkaar te vegen.
Een paar maanden geleden begon je te veranderen, je werd afstandelijker dan normaal en nooit nam je me nog ergens mee naar toe. Je kreeg nieuwe vrienden en ik mocht ze niet ontmoeten. Je gaf feesten en ik mocht nooit komen, want volgens jou was het ongezond om mij overal bij te betrekken. Ik moest ook maar een leven gaan creëren naast jou, maar je had alles al van me afgepakt. Ik had geen enkele vorm van eigen waarde en ik ontweek mensen al jaren. Alles zodat niemand zou weten in wat voor soort hel ik mezelf toestemming had gegeven om in te leven. Wel stond je nog zowat dagelijks op de stoep of moest ik op jou stoep staan, zodat jij je fix kon krijgen voor die dag. Met enige regelmaat als je je top bereikt had, sprong je achter mijn laptop om je e-mail te kijken. Altijd sloot je alles af, want jou privé zaken gaan mij niet aan.

Ik lig nog in mijn bed en kijk naar jou terwijl je snel een reactie schrijft op een e-mail. Je staat op en begint je kleding bij elkaar te zoeken. Wanneer je aangekleed bent kijk je me aan, je loopt op me af en geeft een zoen op mijn mond terwijl je de deken van mijn lichaam trekt. Met je wijsvinger ga je van mijn mond, over mijn borsten heen en stopt net boven mijn schaamstreek. “Is, ik moet er nu even vandoor. Ik heb geen plannen vandaag hierna, zullen we ergens gaan lunchen?” Mijn hart maakt een sprongetje en ik kan niet geloven dat je tijd met me door wilt brengen. “Klinkt goed,” Zeg ik zo koel mogelijk. “Waar zullen we afspreken?” Je geeft me een zoen en terwijl je wegloopt zeg je: “Hier, laat ik je eerst nog alle hoeken van je kamer zien, dan gaan we er daarna vandoor. Kleed je dus maar niet aan.” Ik kijk hem na terwijl hij wegloopt, wanneer ik de deur beneden dicht hoor vallen, hoor ik ook het bekende geluid van een binnengekomen e-mail. Jij sluit jou spullen altijd zo goed af, dat het niet eens bij me door dringt dat het jou e-mail zou kunnen zijn. Ik pak mijn zijde japon die op de stoel hangt naast mijn bed en terwijl ik deze aandoe loop ik richting mijn bureau. Zonder te kijken zonder na te denken open ik de ongelezen e-mail…