Eerlijk ben ik altijd. Oke, bijna altijd. Soms houd ik bewust mijn mond dicht. Dit heb ik over de jaren ook wel geleerd. Soms op de harde manier helaas. Ik ben door eerlijkheid mensen verloren, het heeft mij wel eens pijn gedaan en hierdoor ben ik ik minder gaan delen. 

Lees deel 1 van deze blog op mijn eigen site, klik hier!

De meest charmante foto is het niet maar dit was realiteit. Dit was de situatie waarvan ik nu denk, was dit het begin? Ging het hier al mis? 

Toen we aan kinderen begonnen beloofden we elkaar dat we ze erbij namen. Voor ons betekend dit dat we zoveel mogelijk ons leven blijven leven zoals wij willen. Tuurlijk is de werkelijkheid dat je wat aanpassingen moet doen maar we stoppen niet met ondernemen, ontdekken en leven.

Bijna 1 jaar. 1 jaar geleden zat ik er vandaag heel anders bij. Even heet, dat wel. Maar met een hoogzwangere buik. Vaak ook compleet schreef want zo lag je het liefste tot groot ongenoegen van mijn ribbenkast🫣. Letterlijk uit balans en toch ging ik zo relax jou bevalling in. Alsof je bevalling al verteld hoe je kind zal gaan zijn. Bij de oudste was het goed, onrustig en uiteindelijk gehaast. Precies zoals ze nu is. Bij de jongste relax, lachend (ja, ik lachte tijdens mijn bevalling) en gemoedelijk. Precies zoals hij nu is. ♡

Lees deel 1 op mijn eigen blog 

Lees deel 1 van deze blog over mijn 4de trimester

Ik heb pijn. Nog steeds. Houdt het ooit op? Kan ik iets meer doen? Ik ga maar door. Doe mijn uiterste best. Ben ik wel goed genoeg? Kan ik beter?

Bekijk nu mijn site Eerlijke klets en volg mij voor meer leuks op Instagram