Gedachten draak

Eerlijk ben ik altijd. Oke, bijna altijd. Soms houd ik bewust mijn mond dicht. Dit heb ik over de jaren ook wel geleerd. Soms op de harde manier helaas. Ik ben door eerlijkheid mensen verloren, het heeft mij wel eens pijn gedaan en hierdoor ben ik ik minder gaan delen. 

Als moeder merk ik dat dit nog moeilijker is geworden. Tijd gaat aan mij voorbij en de kinderen groeien razend snel op. Er verandert wekelijks wel iets met kleine kinderen en het liefst deel ik deze ook met de geliefden om mij heen. Maar vaak kies ik ervoor dit niet te doen. Bang dat ze denken dat ik Teveel deel. Dat ik Te emotioneel ben. Domweg bang dat ze een mening vormen over mij. 

We leven in een wereld dat iedereen wel een mening heeft en die vaak ook uit. Maar doet het er voor jou toe om die te horen? Of tot je te nemen en er iets mee te doen. Dit is een keus maar vaak handelen wij als dat het moet. Want dan voelt die ander zich fijner. Ik zal het wel verkeerd doen. Zij weten het misschien wel beter want die is ouder of heeft meer kinderen. Maar waarom moeten we onze eigen waarheid hiervoor opzij schuiven. Het is vaak het draakje in ons hoofd die ons verteld wat we wel of niet zeggen en denken. We vechten ermee. Laat ik het anders zeggen, IK vecht er vaak mee. Wat nou als...? Maar wat nou als ik eerlijk ben, bij mijn gevoel blijf en niet meer afwacht wat een ander vind of denkt. Wat nou als ik al dat loslaat? Ik kan je zeggen uit ervaring, het is fucking Fantastisch!

Volg je mij al op Instagram? Volg mij hoe ik rust vind in mijn chaos.

Wij moeders hebben veel te delen, maken veel mee, doen het ieder op onze eigen unieke manier maar hebben helaas ook veel erover te vinden. Hoe iemand het doet, hoe jij daarover denkt en vaak zijn we niet schuw om dit ook te delen met diegene. Hoe goed bedoelt ook. Maar wie helpen we hiermee? Soms is jou ervaring, puur jouw ervaring. Zie je bij iemand iets en valt het je op dat een andere manier misschien beter werkt of ben je bang dat diegene het verergert. Laat. Laat diegene zelf leren hoe het anders kan. Dat is moeilijk, ik weet het, geloof mij ik weet dit! Maar dit is wel de weg voor diegene om te bewandelen en het is niet aan ons om te bepalen welke kant die opleid. 

Dit neemt niet weg dat we eerijk mogen delen over onze eigen ervaringen. Dat we niet bang hoeven te zijn voor wat anderen vinden. Dat we niet meer afwachten hoe een andere reageert op jou verhaal of dat je iets niet deelt wat jou veel doet. Laat los wat anderen vinden of wellicht zeggen. Jij bewandelt jou weg. Wordt vrienden met dat draakje in je hoofd. Loslaten doet soms zeer. Mensen die je niet begrijpen, die het niet met je eens zijn. Maar het voelt ook onwijs bevrijdend, liefdevol naar jezelf toe. En is dat uiteindelijk niet het enige wat telt? 

Lees meer van mij op mijn blog. 🥰