Ik wil er vanaf!

Lees deel 1 van deze blog op mijn eigen site, klik hier!

Of volg mij op Instagram voor de dagelijkse leuke (en minder leuke) dingen van het ouderschap :) 

Mezelf blijven bewijzen. Een valkuil waar ik maar in blijf lopen. Lijkt wel alsof mijn hoofd niet wilt snappen hoe het anders kan. Voor wie moet ik mij bewijzen? Ik heb genoeg mensen die van mij houden precies zoals ik ben. Zelfs als ik niet te genieten ben zijn zij de gene die van mij houden en mij de waarheid durven te zeggen. Ben ik bang anderen te verliezen? Dat het mij pijn doet. Ook al weet ik dat mijn leven zonder ook wel blijft draaien. Er genoeg over blijft om van te genieten. En wie weet ervaar ik wel een vrijheid die ik niet eerder heb gekend. Ik weet het zo dondersgoed. Dat ik best vaker rust mag houden in plaats mezelf te verplichten tot iets. En toch, lukt het mij fysiek niet. Wordt ik boos op mezelf als iets niet gaat wat ik wil. Push ik mezelf tot het uiterste. En soms gewoon tot ik eigenlijk niet door heb dat ik al veel te ver ben gegaan. 

Wat hierboven staat beschreven is gelukkig niet een alledaagse strijd meer. Zoals je in mijn blog kan lezen ben ik erg met zelfontwikkeling bezig. Leer ik los laten in de verwachtingen die ik bij een ander neerleg. Ook in het ouderschap galmt dit door. Mijn kinderen zien mij ineens mijn emotie uitleggen. Met ze in gesprek gaan over mijn gevoel, over hun gevoel. Dat dit er mag zijn. Niet voor alles het waarom, de hoe of de wat. Het is er en het is oke. Moeilijk soms want het voelt vaak toch alsof de hele wereld met je mee kijkt. Alsof ik mij altijd aan het bewijzen ben ook al weet ik niet zo goed voor wie en waarom ik dat zou moeten. Zelfontwikkeling kan altijd, hoe oud je ook bent. In welke levensfase je ook zit. En  met mij leren ook mijn naasten met mij mee. Zij zien mij veranderen, gaan (hopelijk) mee in die veranderen en ervaren mij op een andere manier. Niet een andere mama, niet een andere vrouw, vriendin of zus. Maar een sterkere, rustige en meer echt persoon. Niet meer mengen in alles om mij heen. Alles altijd moeten van mezelf. We moeten al zoveel dus waarom die druk zelf nog even opvoeren? Is niet nodig leer ik nu en is vaak alleen maar ten schade van jezelf. 

Mijn kinderen meten ze hier ook aan. zij zien mij als voorbeeld en proberen mijn standaarden na te leven. Maar als deze standaarden al te hoog gegrepen zijn voor mij dan is het voor hun al helemaal niet eerlijk. Die lat mag en gaat echt lager. Wat zeg ik? IS lager. Ik mag er zijn precies hoe ik ben. Dat geld voor iedereen en ook voor mij. Ik BEN goed genoeg. Ik DOE het goed genoeg. Precies zoals ik het doe. Ik verander mijn fundering niet. Ik maak het sterker dan ooit.