Vorig jaar kochten we een huis, kwam C om de hoek kijken en zou ik gaan bevallen, we zijn toen niet op vakantie geweest.. Daar balen we allebei eigenlijk wel een beetje van. Wij hebebn het echt nodig om even op te laden. Even tijd echt voor elkaar en ontspannen. 

Je leest het goed en het klinkt misschien vreemd. Toen wij wisten dat Diaz onderweg was zeiden veel mensen WAUW TOP! Nu zijn jullie gelijk klaar, dat is fijn! Maar wat als dat niet zo voelt? En waarom moet je je compleet voelen als je een jongen en een meid hebt? Omdat het praktisch is? Omdat er niet meer smaken zijn?

Het leven vliegt aan ons voorbij en inmiddels ben ik alweer bijna 2,5 jaar mama. In de afgelopen tijd zijn er dus ook heel wat producten voorbij gekomen die mij wel of juist helemaal niet zijn bevallen. 

Bijna 2 en halfjaar geleden werd het voor mij ineens allemaal anders. Van die bezige bij naar een vrouw die nauwelijks kon functioneren, alles uit handen moest geven en een behoorlijke stap terug moest doen. Lichamelijk kan ik niet meer wat voorheen wel lukte. Mentaal is dit een behoorlijke klap geweest. Want het is makkelijk gezegd.. Gewoon loslaten joh, ga toch lekker zitten, dat huishouden wacht wel..

Het voelt als de dag van gisteren... Net 24 jaar, Louá was 8 maanden en ik liep al een tijdje rond met iets waar ik niet aan toe wilde geven. Rond de zwangerschap van Louá merkte ik dat er een zwelling kwam onder mijn oksel. Het viel me al snel op, maar stopte het weg, het zullen vast de hormonale schommelingen zijn. De bevalling was geweest, de maanden verstreken en nog was de zwelling aanwezig en begon hij me meer en meer op te vallen. Ik ben niet zo iemand die om elke poep en scheet naar de dokter gaat maar dacht, 'laten we dit maar even laten bekijken door een arts' want stel je voor.

Ik weet het nog goed.. Wat waren we close.. Samen op de scooter de hort op. We haalden samen ons diploma, sleep overs en uren lang researchen op de socials, je weet hoe het gaat als je 15/16 bent. Onze mannen waren ook vrienden, en je keurde de mijne goed haha, wat een tijd!

18 augustus ben ik voor de 2e keer mama geworden en jeetje wat een verschil met de 1e keer dat ik moeder werd! Ik ben veranderd van boze leeuwin naar de leuke en rustige, gelukkige moeder die ik altijd al had willen zijn.

Toen we er tijdens de 20 weken achter kwamen dat Diaz in stuit lag wist ik al genoeg. Deze gaat niet meer draaien. Natuurlijk is de kans mega groot dat dit wel gebeurd, maar het voelde voor mij gewoon al alsof dit echt niet zou gaan gebeuren. Met de 30 weken echo bleek mijn gevoel bevestigd te worden, met wederom de positieve woorden 'Hij heeft nog ruimte zat hoor'. Tijdens de verdere controles en echo's bleef meneer eigenwijs. Hij bleef lekker met zijn hoofd bovenin mijn buik liggen. Ik had allang besloten dat ik een versie wilde proberen want mijn wens voor een thuisbevalling in bad was zó groot! 

Ja je leest het goed.. Sommige zullen wel denken, een droom? Eerder een nachtmerrie.. Maar nee wauw wat was het een bijzonder mooi moment. Zeker een van de mooiste van mijn leven.