4 jaar geleden
Het voelde alsof ik een stuk vlees was bij de slager..
Een versie kon toch niet zoveel pijn doen?
Toen we er tijdens de 20 weken achter kwamen dat Diaz in stuit lag wist ik al genoeg. Deze gaat niet meer draaien. Natuurlijk is de kans mega groot dat dit wel gebeurd, maar het voelde voor mij gewoon al alsof dit echt niet zou gaan gebeuren. Met de 30 weken echo bleek mijn gevoel bevestigd te worden, met wederom de positieve woorden 'Hij heeft nog ruimte zat hoor'. Tijdens de verdere controles en echo's bleef meneer eigenwijs. Hij bleef lekker met zijn hoofd bovenin mijn buik liggen. Ik had allang besloten dat ik een versie wilde proberen want mijn wens voor een thuisbevalling in bad was zó groot!
Daar gingen we op donderdagochtend richting het ziekenhuis. Eerst even een echo en aan de CTG. Alles was prima en meneer lag nog steeds als een kleine boeddha in mijn buik met zijn voetjes onder zich. Hij lag er goed voor, dus we konden na een uurtje starten.
Op de behandeltafel stonden 4 artsen om mij heen. 2 stagiaires die toekeken en een gynaecoloog en een verloskundige. De gynaecoloog en verloskundige kozen beiden een kant die ze wilden pakken, het schijnt dat ze allen een andere specialiteit hebben, de ene wilt liever de stuit pakken en de andere bekommert zich over het hoofdje.
We gaan linksom zei de gynaecoloog tegen de verloskundige, er werd een flinke dot gel op mijn buik gesmeerd en ze pakten beiden Diaz beet. Mijn man zat achterin de ruimte en keek toe naar dat wat er zou gaan komen. Na een paar keer vroeten was Diaz zijn stuit uit mijn bekken gelift en begonnen ze met schuiven over mijn buik. Hij werkte absoluut niet mee en werkte tegen. Nogmaals duwen en trekken. Dani zat achterin en zag hoe Diaz letterlijk werd beetgepakt.
'Hij schiet terug en ik krijg hem niet onder de ribbenboog door, zei de verloskundige'
Hij wilde dus echt niet meewerken. Keer op keer probeerden ze nogmaals die kleine draak met zijn hoofd richting de uitgang te krijgen maar hij wilde gewoon niet. Ze moesten opgeven omdat mijn baarmoeder telkens hard werd door de druk die er werd uitgeoefend.
'Oké het voelt echt alsof ik bij de slager ben, zei ik tegen de artsen die om mijn bed stonden. We willen het dinsdag toch nog een keer proberen zei ze tegen me, want er zit beweging in.
Met een behoorlijk beurze buik en mixed feelings ging ik naar huis. Moeten we het nog een keer proberen? Hij wilde niet meewerken, zou hij gewoon niet willen of kunnen draaien?
Dinsdagochtend ging ik toch met een lichte twijfel richting het ziekenhuis. Wederom een gesprekje met de arts, een echo en CTG. Oh wat een verrassing meneer ligt nog steeds in stuit zei ik tegen de artsen.
Ik besloot er toch nog een keer voor te gaan! Ik wilde achteraf geen spijt krijgen en het ziekenhuis doet maar 2 pogingen. Dit keer kreeg ik een spuit in mijn been om je baarmoeder rustig te houden zodat deze niet teveel gaat samentrekken. Bij een 1e kindje doen ze dit vrijwel altijd omdat je baarmoeder nog geen kindje heeft gedragen en dus sneller samentrekt. Bij een 2e zwangerschap is dit vaak een stuk minder.
Ze pakten Diaz weer vast en binnen 2 tellen riep de verloskundige 'WE HEBBEN EEN HOOFDLIGGING'.!! Wat??? Een hoofdligging? ' GEWELDIG, WE HEBBEN GEWOON WEER EEN HOOFDLIGGING, riep ze tegen de gynaecoloog. De tranen rolden over mijn wangen, ik kon het niet geloven. Het deed geen zeer? Was binnen 2 tellen gebeurd, en hij werkte gewoon mee. Niks geen zere handelingen of pijnlijke buik. Het was gewoon gelukt!
En voor de mensen die geïnteresseerd zijn, ik ben thuis bevalling in bad. Een droombevalling, je kunt hem ook lezen :) Dus overweeg het zeker als je kindje niet goed ligt. Pure informatieve blogpost over hoe het bij mij is gegaan. Doe wat je hart je ingeeft!
Magdalenajohanna
Onbegrijpelijk dat versie nog uitgevoerd wordt. Als de navelstreng om het nekje zit of door versie er juist omheen komt of scheurt? Baby blijft niet voor niks lekker met hoofdje zo liggen.
Jenny4kids
Hier ook een die vanaf begin lekker dwarslag Bij 20 weken echo lag hij dwars. Hoofd eneczijknsr Voetjes andere kant. Daarna lekker een paar keer koprollen om lekker met 32 weken te besluiten ik ga lekker in stuit liggen en blijf zo. Met35 weken een draaipoging gedaan De week erna met 36 weken draaipoging nummer 2 Wij moesten ons om 6 oktober om 10 uur melden. Maar meneer dacht er anders over. 5 oktober om 20 uur dacht ik steeds elke keer als ik opsta lijkt alsof ik in mijn broek plas .. Om 21 uur toch maar de verloskundige gebeld die kwam controleren. Zij twijfelde zelf. Gebeld met het ziekenhuis Voor de zekerheid even langs komen. Om 21.30 in het ziekenhuis aangekomen wat lichte krampen. Daar vast gesteld dat een scheur had boven in mijn vliezen. Even overleggen met een gynaecoloog Om 22.15 dacht mr nu is het genoeg gelijk weeenstorm en om 24.01 op 6 oktober is meneer met 36 weken geboren..... Hij is nu 10 en nog steeds een dwarsligger.... 😅 😅
Mijnfam
Ik heb bij mijn jongste ( wordt 16 in december) het ook mee gemaakt . Ik durfde het ook eerst niet aan , kwam bij de gynaecoloog terecht en die zei het wordt een stuitbevalling of een keizersnede alle nadelen ervan kreeg ik om mijn oren , de datum werd gepland en als ik het niet wilde kon ik het afzeggen. Bij thuiskomst direct de verloskundige gebeld met de mededeling dat ik het wel wilde proberen het draaien . Want ik was zo raar bij de ene ziekenhuis weg gekomen . Ze heeft toen direct het UMCG gebeld daar kon ik de volgende ochtend al terecht. Het draaien was geen probleem en geen pijn gehad , ze lag ook vrij snel naar beneden , maar eigenwijs als ze was lag ze 2 week later weer andersom. Nog een keer gedraaid en toen bleef ze wel liggen . Voor mij en haar gelukkig toch gedaan want bij de echo in het UMCG bleek dat een stuit bevalling nooit had gekunt want ze lag iets scheef, als ze bij de andere ziekenhuis een echo hadden gemaakt hadden ze het kunnen weten . Op 2 dec is ze geboren via de normale weg en het draaien viel mij echt 100% mee.