Vriendinnen, maar toch niet...

Ik weet het nog goed.. Wat waren we close.. Samen op de scooter de hort op. We haalden samen ons diploma, sleep overs en uren lang researchen op de socials, je weet hoe het gaat als je 15/16 bent. Onze mannen waren ook vrienden, en je keurde de mijne goed haha, wat een tijd!

Nadat we allebei iets anders gingen doen zagen we elkaar steeds minder en uiteindelijk was de liefde blijkbaar ineens over? Of toch niet? Ik kwam opeens heel vaak in de winkel waar jij werkte en deed net of ik je niet zag, jij deed hetzelfde en draaide snel je hoofd om als je me zag aankomen. Maar toch voelden we allebei dat de vriendschap nog niet over was.

Ik kreeg ineens een kaartje in de bus, ik wist niet hoe gauw ik huilend naar je toe moest rijden (inmiddels was je verhuisd, maar natuurlijk wist ik waar je woonde.. haha;) Wat ja we zijn vrouwen en houden elkaar wel in de gaten, stiekem..) . De dag erna spraken we af, jankend vielen we elkaar in de armen, na een kwartier hadden we het al over kindjes en dronken we wijn. Zo hoorde het te zijn!

Jij wilde zwanger worden, maar ik bleek plots zwanger. Ik durfde het je gewoon bijna niet te vertellen. Tot jij met de mooiste woorden ooit kwam! IK BEN ZWANGER!  Ik zat te janken op de bank, en kon ook eindelijk mijn geheim delen. We konden samen stiekem kletsen, niemand wist het nog...

Dit was sowieso de kers op de taart, onze kindjes, en ook nog eens 2 jongens, hoe bijzonder. Uiteindelijk zijn we 11 dagen na elkaar bevallen en hadden we allebei mijn moeder als kraamverzorgende. Diaz is geboren op jouw verjaardag (krijgt overal kippenvel), dat is toch wel echt een teken. En ik kan je vertellen het is een van de mooiste dingen in het leven, samen genieten van onze jongens en onze vriendschap. Ik hou van jou Merel!