Dit verhaal begint niet op 8 oktober, de dag dat onze lieve Inaya geboren werd, maar op zaterdag 3 oktober. Al weken had ik last van voorweeën en ik vond er weinig van. Maar deze avond was ineens alles prima te timen en al enige tijd zat ik op een 'wee' om de 6 minuten. Mijn gynaecologe had me op het hart gedrukt te bellen na 1 uur om de 10 minuten een wee. Dit vond ik wat voorbarig allemaal, dus ik wachtte tot rond de 6 minuten en dit heb ik anderhalf uur getimed.

Gut, wat een zware titel heb ik er weer aan gehangen. Niet alleen, wel een beetje eenzaam. Stiekem had ik het idee dat je, wanneer je moeder word, je op magische wijze een hele kudde moeder-matties krijgt. Je komt ze allemaal op magische wijze tegen en bovenal: iedereen heeft exact dezelfde visie als jij hebt. Ja, ik was misschien een beetje delusional.

Ik schreef op mijn eigen blog al eens een stuk over wat je écht nodig hebt voor een newborn, want eerlijk? Die uitzetlijstjes werken me op mijn zenuwen en achteraf hebben we veel niet gebruikt. Nu ben ik best een groene moeke en let ik er op zo duurzaam mogelijk bezig te zijn, maar hoe doe ik dat? 

"Deze zwangerschap gaat zo anders worden" - zei ik. "Ik voel het, dit word een fijne ervaring!" - en ik geloofde er écht in. Dat ik in januari dit jaar een positieve test in handen had betekende veel voor me, we wisten nu waar het bij Ivy fout ging (en bij Nyjah bijna) dus alles zou nu anders gaan lopen. En anders lopen, dat deed het, maar niet zoals ik het verwacht had. 

Vanaf het moment dat Nyjah 6 maanden is ben ik groot fan van baby led weaning - wat er vooral op neer komt dat je kindje aan een aantal 'eisen' moet voldoen en dan kan deze lekker met de pot mee eten. Uiteraard pas je dingen aan: snijd dingen in de juiste maat om stikken te voorkomen en let er op dat er geen zout in zit. 

Al eerder vertelde ik over mijn tweede high risk zwangerschap - aan deze zwangerschap kwam, logischerwijs ook een einde. Dit wel na een flinke tijd volledige bedrust en weken van verveling en angst. Vandaag vertel ik meer over de rest van deze zwangerschap én de bevalling. 

Vanaf het moment dat je je eerste positieve test in je handen hebt, ben je moeder. Zo simpel is het, voor mij dan. Die test veranderd alles in je leven. Keuzes die je eerst enkel voor jezelf moest maken, hebben nu ineens impact op het leven van je kleintje. Ja - dat begint al vanaf het moment dat je net zwanger bent. 

Niet lang nadat Ivy stilgeboren werd, bleek ik al zwanger te zijn. Ik was kennelijk al zwanger toen ik 6 weken later voor nacontrole in het ziekenhuis kwam. Daar bespraken we juist dat, mocht het niet lukken binnen 6 maanden weer zwanger te raken, dat we een traject in zouden gaan. Ivy duurde lang, dus ik was er eigenlijk van uit gegaan dat het traject nodig zou zijn. Dit bleek niet zo. 

Nu ik mijn heftige geschiedenis heb kunnen delen, tijd voor een voorstelronde. Toch?