Niméa is weer vrolijk en speelt weer. Het is echt heerlijk haar zo te zien. Ze danst, zingt, verzint haar eigen taaltje. Ze lacht en vind het vooral leuk om anderen aan het lachen te maken. Ik besefte me niet hoeveel ze veranderd was, totdat ze weer was zoals ze zou moeten zijn, zoals ze altijd was. En ondanks dat ze echt niet kan stoppen met kletsen, geniet ik echt van elke seconde. Want ze is gisteren weer begonnen met de 2e ronde van chemotherapie, dus het is een kwestie van tijd tot ik haar weer "kwijt raak".