#15 kale koppies...
Op een dag word Niméa wakker en zegt ze dat ze de rest van haar haren af wil scheren...
Dat was even slikken, maar we zijn blij dat ze er zelf mee komt. We bellen wat familie leden en met elkaar houden we een "scheer-feestje". Als eerste mag Niméa bij Gavin alles er af scheren. Daarna doet Gavin het bij Niméa. Wat een ander gezicht is het.. maar het haar wat er zat werd ook steeds dunner en je kon er niets meer mee. Het is confronterend omdat je meteen ziet dat ze ziek is. Maar ondanks dat staat het haar ook prachtig. Ik ben zo trots op ons dappere meisje.
De 2e fase van de chemo komt ze heel goed door. En dus start ze met de volgende fase, ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe ze die noemen. Ze krijgt deze fase 9 verschillende soorten medicatie. (o.a. dexamethason, vincristine, doxorubicine, cytarabine, methotrexaat)
De laatste dosis van deze fase moet een maand uitgesteld worden omdat haar bloedwaardes niet goed zijn. Even een domper, maar een maand later krijgt ze de dosis alsnog en mag ze starten met de onderhoudskuur.
Tijdens deze kuur moet ze elke dag mercaptopurine nemen, elke week moet ze methotrexaat nemen thuis en 1 keer in de 3 maanden in het ziekenhuis in haar ruggenmerg. Septra 2x per dag 2 dagen in de week. En maandelijks krijgt ze vincristine in haar port in het ziekenhuis. En dan 5 dagen per maand dexamethason. Dit is het schema voor de komende 2 jaar. Niméa werd gediagnostiseerd met Acute Lymfatische Leukemie (A.L.L.) toen ze net 4 jaar was. En ze zal klaar zijn met de behandeling wanneer ze ongeveer 7 jaar oud is. Echt bizar, 7 jaar! Dat klinkt zo oud. Haar kindertijd zal gewoon gevuld zijn met kanker en ziekenhuis.Haar haar zou trouwens wel weer aan moeten gaan groeien, dus we zullen het zien.
De weken en maanden gaan voorbij. Het haar van Niméa begint inderdaad langzaam maar zeker weer aan te groeien. Wat een prachtig haar krijgt ze er voor terug. Ons meisje doorstaat alles dapper.
In november word ons heerlijke mannetje alweer 1 jaar. Bizar hoe snel de tijd voorbij vliegt. Het is een heerlijk vrolijk mannetje en hij vind het heerlijk om buiten te zijn.
In februari 2014 word Niméa 5 jaar, wat zijn we trots op onze dappere strijder.
En dan is het 5 april 2014, een jaar na de diagnose. Wat is er ongelofelijk veel gebeurd dit jaar. We zijn dankbaar voor alle mensen om ons heen die ons steunen en bemoedigen. Zonder hen hadden we dit nooit zo goed getrokken. Niméa is prachtig, haar haren groeien mooi en krullen.
Wat zijn we ongelofelijk trots op onze 2 dappere kanjers.
Vlinder1990
Beste Sophie, met alle aandacht en interesse heb ik al jou blogs gelezen. Wat heftig wat jullie allemaal als jong gezin hebben moeten doorstaan. Ik heb al even geen blogs meer van je voorbij zien komen, hoe gaat het nu met Niméa? Liefs,
Anoniem
Wat fijn dat ze dit moment met Papa kan delen. Allebei kaal... Ik hoop zo dat alles goed komt met jullie mooie meisje!!
Damaya
Wat is ze moedig jullie meisje, en jullie ook natuurlijk. Het meest verschrikkelijke wat je als ouders kan gebeuren, lijkt mij. Je zou het zo zonder nadenken overnemen als dat mogelijk was. Zo moedig ook hoe je erover schrijft, diep respect daarvoor. Sterkte en veel liefs x